Een trein die vertraging heeft, is poëzie, een verhaal in afwachting om te beginnen zoenen die verdwijnen in het niets, een oponthoud van omhelzingen. Een trein die vertraging heeft, is winter, is de kou van handen die elkaar niet schudden, de ijzige stiltes in gesprekken die bevriezen, een besneeuwde jas die wegvalt tegen de witte muur Een trein die vertraging heeft, is muziek, de violist die speelt zonder gehoor, een akkoord zonder samenspel lege zitplaatsen bij een concert. Een trein die vertraging heeft… is gewoon klote
Regeldruppels
Regeltjes
Regenen
Druppeltjes
Druppen
We raken van de regeltjes
Steeds verder in de drup.
NIMBY
Afgelopen zaterdag was er duidelijk een geval van ‘Not In My Backyard’. Ik kwam terug van de supermarkt en zag iets vreemds in de tuin van de Stadskliniek. Het was zaterdag voor Pinksteren en voor de anti-abortus activisten duidelijk een gelegenheid om van zich te laten horen. Er stonden twee brandende grafkaarsen en twee spuuglelijke roze en blauwe boeketten van plastic bloemen. Ik was stupéfait.
Nadat ik even verbijsterd had staan kijken, begreep ik wat de bedoeling was van dit tafereel. Het herdenken van alle zieltjes van de onschuldige kinderen die in de kliniek zijn vermoord. Daar word ik inmiddels pisnijdig om. Al tientallen jaren krijg ik deze boodschap te pas en onpas medegedeeld. Foetussen tussen spaken van mijn fiets, mensen met brandende fakkels voor mijn deur etcetera. Het houdt niet op. Inmiddels mogen ze niet meer voor de kliniek demonstreren. Toch verschijnt er dan nog een herdenkingsplaats bij de ingang.
Veel mensen zeggen dat iedereen het recht heeft op een eigen mening. Daar ben ik het mee eens, maar het is niet nodig om je mening ongewenst en ongepast altijd te uiten. Vooral als je opzettelijk mensen hiermee kwetst en beschadigd.
Ik heb de politie gebeld met de mededeling dat er een grafmonument in mijn voortuin is gemaakt. Met als doel om de geaborteerde kinderen te herdenken. En dat ik dit smakeloos en provocerend vind. De politie-agente die ik aan de telefoon had vroeg aan mij om te herhalen wat ik had gezegd. Ze begreep het niet. Dat kan ik begrijpen. Het is ook een gestoorde actie.
De politie zou langskomen om te kijken of het moest worden verwijderd. Na twee uur had ik nog niks van ze gehoord en heb de hele zooi in de container gegooid. Zottigheid, niet in mijn tuin!
Vondelpark
Toen ik dit gedicht aan het schrijven was, dacht ik aan het schilderij ‘Being / Becoming’ (2006) van Jasper Krabbé gemaakt in het Vondelpark. Het is een heel rustig en ijl schilderij terwijl het gedicht een schouwspel is van een willekeurig moment in het Vondelpark. Ondanks het contrast is er wel een evenwicht.
Vondelpark
Zonlicht door de bomen,
stralen die draden vormen.
De wind speelt met een krant,
open, dicht, schaduw, licht.
Eenden spatten bij landing in water,
skeelers rollen eentonig voorbij.
Door de wind, worden muzieknoten gedragen,
en onderling harmonieus verweven.
Lijnenspel
Lijnen die verdwijnen, of zijn
het juist lijnen die verschijnen
kleuren die constrasteren
of zijn ze aan het jongleren
Boven elkaar, onder elkaar
door elkaar en naast elkaar
In balans of in een chaos?