Vandaag was er een zwangere vrouw in de bibliotheek en ze wilde haar boete, van zes euro, niet betalen. Ze zei dat ze volledig de controle kwijt was over haar brein. Door de zwangerschapshormonen functioneerden haar hersenen niet goed meer. Ze kon er helemaal niets aan doen dat de boeken een maand te laat waren. Ik begon me wel een beetje zorgen te maken. Kan ze van de bibliotheek de weg naar huis nog wel terugvinden? Boeken aan haar uitlenen is compleet onverantwoord. Komen ze nog ooit terug? Waarom volg je nog een cursus als je zo’n last hebt van je hormonen?
Vervolgens begon ze te onderhandelen over de hoogte van de boete. De helft, drie euro, wilde ze nog wel betalen. Ze gebruikte hiervoor als argument dat ze eigenlijk met zijn tweeën waren, zij en de ongeboren baby. Hier begreep ik echter niets van. Twee boeken te laat, is twee keer betalen en niet één boek, dat lijkt me vanzelfsprekend. Uiteindelijk vond ik het logischer dat ze een hogere boete moest betalen, namelijk twaalf euro, “Het moeder en het ongeboren kind te laat tarief”. Het was een onzinnig voorstel en heb het ter kennisgeving aangenomen. “Zes euro graag en wilt u het bonnetje?”
Vandaag was haar laatste les en ze wilde haar abonnement verlengen, met drie maanden, tot aan de geboorte van haar kind. Nu werd het helemaal fraai. De afgelopen drie maanden had ze niet optimaal gebruiken kunnen maken van de bibliotheek omdat ze zwanger was. Ze wilde daarom met terugwerkende kracht de bibliotheekpas in werking laten gaan, met andere woorden vanaf vandaag drie maanden gratis. Het was inmiddels wel overduidelijk dat ze niet meer logisch kon nadenken. Zolang ze zwanger is heeft het geen enkele zin om de pas te verlengen omdat ze, zoals ze zelf zegt, niet kan nadenken. Volgens haar redenering zou drie maanden na haar bevalling consequenter zijn. Hoe dan ook mag ik hopen dat haar verstandsverbijstering van tijdelijke aard is. Toen anderen zich ermee bemoeiden dacht ik: Basta ya! De pas heb ik voor vier weken gratis verlengd. Als iedereen van alles en nog wat, om wat voor reden dan ook, zelf gaat bepalen, wordt het een enorme chaos.
Gelukkig was er ook iemand in de bibliotheek die niet zwanger was en gewoon kon nadenken. Toen iedereen weg was zei een man: “Goed gedaan! Er zijn regels en daar moet je je aan houden anders heeft het geen zin om regels te hebben”. Daarna zei hij “Als je grenzen trekt dan creëer je grensgevallen. Dat is onontkoombaar. Bij grensgevallen heb je de mogelijkheid om van de regels af te wijken. Maar een grensgeval is een uitzondering en niet de regel”.