De afgelopen tijd vind ik het een hele opgave om naar het nieuws te kijken. Het is verschrikkelijk om te zien wat mensen elkaar aandoen en waartoe mensen in staat zijn. Bijvoorbeeld de spookboten op de Middellandse Zee en de vele mensen die daar dagelijks verdrinken. Hulpverleners die door IS worden onthoofd of in een kooi worden verbrand. Het lijkt me onnodig om alle wreedheden op te sommen omdat iedereen wel weet wat er in de wereld gebeurt.
Als ik naar het nieuws kijk denk ik vaak aan het liedje “News” van Jack Johnson. Met name aan de volgende twee zinnen: “Why don’t the newscasters cry when they read about people who die? At least they could be decent enough to put just a tear in their eyes.”
Ik heb dit liedje voor het eerst gehoord bij de video-installatie “Asylum” van Burnett-Rose bij de tentoonstelling “This is America” in het Centraal Museum in 2006.
Patrick & Heather Burnett-Rose is een kunstenaarsechtpaar dat decennialang over de hele wereld heeft gereisd en hierdoor werden ze “wereldburgers”. Met hun videokunst willen ze het grote contrast tussen de verschillende werelddelen laten zien. De westerse mediacultuur en levensstijl worden op een schokkende manier geplaatst tegenover de keiharde realiteit van armoede, geweld en oorlog.
Asylum
Asylum was een heftige en indrukwekkende video-installatie. Het was een combinatie van oud en nieuw videomateriaal. De installatie had de vorm van een vijfhoek, verwijzend naar het Pentagon in Washington DC. Hét centrum van macht in de wereld. Op vijf grote schermen werden video’s geprojecteerd. In het midden stond een witte katheder. Ook dit is een symbool van macht omdat wereldleiders hierachter hun toespraken houden.
Door de grote schermen om je heen en het harde geluid van bijvoorbeeld straaljagers die in Irak bombardeerden, werd je opgezogen in het geheel en voelde je de angst van de mensen op het scherm. Ze combineerden heftige beelden met dromerige muziek. Waardoor je als het ware gedesoriënteerd raakt. Sommige videobeelden en audiofragmenten waren zo heftig dat de tentoonstellingszaal voor kinderen werd verboden. De bewakers hadden aangepaste schema’s en stonden bij de ingang van de zaal omdat het onmogelijk was om er een lange tijd in te blijven staan.
De installatie bestond uit de volgende films: Asylum, Brave New World, Manifest Destiny, Spit at Me, Witness: AnAesthetic en Collateral Damage. Elke film is gemaakt als een zelfstandig deel maar het kan ook een onderdeel zijn van een groter geheel.
Barnett-Rose proberen de publieke opinie te beïnvloeden door een combinatie van beeld en geluid waardoor de situatie in een andere context wordt geplaatst. Hierdoor wordt de realiteit onaanvaardbaar. Het is immers ontoelaatbaar dat mensen honger hebben, moeten vluchten voor oorlogen en dat geweld als een onderdeel van het bestaan wordt beschouwd. Mensen moeten de verantwoordelijkheid nemen voor het oplossen van maatschappelijke vraagstukken. Zodat er niet langer een aantal winnaars zijn en vele verliezers.
Dit is hun boodschap aan de wereld. Het lijkt misschien een onmogelijke opgave maar wat mij betreft is het de moeite waard om het te proberen
Website Burnett-Rose : http://www.burnettrose.com/
Onderdeel van de Asylum installatie is Final: beautifal sad
Let op: deze video bevat schokkende beelden.
Final: beautifal sad
News van Jack Johnson
Hoi Mayke,
Wat een goed stuk. Het is zo wáár wat je schrijft dat het voelt als een open deur intrappen wanneer ik het met je eens ben. Aan de andere kant moeten we die deuren maar blijven intrappen….misschien wordt het ooit beter.
Xandra