7:35 de la mañana

Mijn favoriete korte film is “7:35 de la mañana” (“7:35 ’s ochtends”) van Nacho Vigalondo uit 2003. Hij is de regisseur, hoofdpersoon en de componist van dit in zwart-wit opgenomen, acht minuten durende filmpje. Het verhaal speelt zich af in een bar en laat een verbazingwekkend begin van de ochtend zien. Deze korte film heeft diverse prijzen gewonnen en is genomineerd op verschillende filmfestivals, de belangrijkste nominatie was voor een Oscar in 2004.

Het filmpje gaat over een man die is verliefd op een vrouw en probeert indruk op haar te maken, maar hij faalt hierin volledig. Iedere man zou moeten weten dat een gijzeling om de aandacht van een vrouw te krijgen geen goed plan is.

Spoiler alert:

Het begint met een jonge vrouw die zoals altijd een kopje koffie en een broodje bestelt. Ze is verbaasd dat de mensen in de bar stilzitten, zwijgen en haar blik ontwijken. Vervolgens begint een man een liedje te zingen. Andere klanten volgen hem, één voor één zingen ze een couplet. De tekst staat op een papiertje dat in hun hand is geplakt. Zo zingen ze een liefdesliedje voor haar. Alles lijkt onschuldig totdat een jongen zijn couplet niet durft te zingen. De man laat hem dan de bom zien die hij onder zijn colbert draagt. Op dit moment wordt het duidelijk dat hij de mensen in het café gijzelt. De vrouw maakt van dit moment gebruik om de politie te bellen. Als de politie komt laat hij de bom ontploffen terwijl hij een zak met confetti vasthoudt.