Nijntje mania

selfmade Nijntje

In het Centraal Museum is er een tentoonstelling over Nijntje die dit jaar zestig is geworden. Over zeven jaar gaat ze met pensioen en dat heeft ze wel verdiend. Het moet vreselijk zijn om een konijn te zijn dat zo populair is. Bij de ingang van het museum verzamelen zich dagelijks tientallen kleine hooligans met hun families. De kinderen leven zich uit en ook de ouders voelen zich weer jong. Ze gooien net zo hard houten blokken naar hun kinderen als de kinderen naar Nijntje blokken gooien. Zo vindt één ieder een slachtoffer om zijn agressie op bot te vieren. Wie dacht dat het allemaal idyllisch en vreedzaam was, want daarom is ons konijn zo populair, komt bedrogen uit, het gaat er hard aan toe. Ik geloof niet dat Dick Bruna ooit heeft gedacht dat het konijn zo zou verloederen. In de winkel gaat het gevecht verder. Kinderen die hun zakken vullen met allerlei Nijntje prullaria; wasknijpers, bordjes, kopjes, spaarpotten, boekjes, slabbetjes, messen, vorken en nog veel meer. De ouders schudden hun kinderen uit voordat ze naar huis gaan.

In het restaurant kunnen de kleintjes een konijnenbroodje eten, de ogen worden er als eerste uitgepulkt om vervolgens met een venijnige hap de oren af te bijten. Ach wat een leed! Gelukkig is hier de verloedering niet zo erg als in Japan. Daar zijn volwassen vrouwen helemaal verliefd op haar. In menig love hotel is er een “konijntje speelkamer”, waar de meesteres, verkleed als konijn, haar man met Nijntje prikkers bewerkt. “Fifty Shades of Grey” is er niets bij. Ik zelf krijg ook wilde fantasieën omdat ik word overspoeld door het konijn en haar, de hele dag door krijsende aanhangers. De kop wil ik van haar romp afrukken. Beste lezer u hoeft niet bang te zijn dat de kleintjes hierdoor geshockeerd zullen zijn want in de kinderslaapkamers wordt ze nog veel hardhandiger behandeld.

Gelukkig krijgt ze haar eigen museum waar voortdurend bewaking zal zijn zodat ze rustig oud kan worden.

Maria verschijning in Sevilla

Tijdens mijn vakantie in Sevilla verscheen de Maagd Maria aan een pastoor. Ik was een kerk aan het bekijken en hoorde de pastoor vertellen over zijn ervaring. Voor de derde keer in zijn leven was Maria aan hem verschenen. Nog geen dag was ik in Sevilla of Maria liet van zich horen.

De verschijning
De pastoor was op zijn hoofd gevallen en lag enige tijd bewusteloos in het ziekenhuis. Rond negen uur ’s avonds verscheen Maria en de pastoor voelde zich weer helemaal opgeknapt. De dokters hadden hem onderzocht en konden niets meer vinden. Om Maria te bedanken was er een dag later een extra kerkdienst. Hij vertelde dat hij zijn leven in de handen van God legde, als hij zou zijn overleden door de val dan had hij daar vrede mee. Door de verschijning van Maria was het voor hem duidelijk dat zijn taak op aarde nog niet was volbracht. De pastoor had met de Aartsbisschop de openbaring besproken en die was van mening dat het een authentieke verschijning was. De ene verschijning is immers de andere niet. Het is meer dan geloven, ook de kerk wil harde bewijzen.

Kerkdienst
Het was een boeiend geheel, de pastoor in euforie en een misdienaar die net zo gebocheld was als quasimodo. Tijdens de kerkdienst had ik alle tijd om de kerk goed te bekijken. Ik ben niet te communie gegaan omdat ik geen overtuigde katholiek ben. De gebeden brabbelde ik zo goed als mogelijk mee. Om liefde voor je medemens te tonen moest er wel even geknuffeld worden. Gelukkig werd ik snel omarmd door een oude Spaanse vrouw en hoefde ik de griezelige man naast me niet te omhelzen.

Taxi
Dezelfde dag was ik helemaal verdwaald en ik besloot om een taxi naar mijn hotel te nemen. Sevilla is een prachtige stad maar de joodse wijk is een doolhof waarin je makkelijk de weg kwijt raakt. Met de taxichauffeur had ik een interessant gesprek over de Maria verschijning. Hij was verbaasd dat ik als nuchtere Nederlandse het geloofde. Mijn geloof was een praktische keuze om zo het gesprek gaande te houden. Juist omdat ik het niet geloof vind ik het fascinerend, maar dat terzijde. De chauffeur vertelde me dat Maria in Andalusië regelmatig verschijnt en er veel huilende Mariabeelden zijn. Hij kwam uit Noord-Spanje en vond dat ze in het zuiden een hysterische geloofsbeleving hadden. Als Maria meer dan regelmatig verschijnt, wordt het ook wat ongeloofwaardig.

Wenende Maria
Na deze Maria verschijning heb ik mijn vakantiebudget niet besteed aan een Mariabeeld maar aan twee oude prenten. Voor je het weet heb ik een huilende Maria. Daar moet ik dan mee naar de Aartsbisschop om het te laten onderzoeken. Zijn het echte tranen of iets anders, hars bijvoorbeeld. Mijn huis wordt een bedevaartsoord, met name als het beeld alleen maar huilt in mijn nabijheid.
Één ding is dan wel duidelijk; dat mijn taak op deze aarde nog niet af is.

Brunssum
Een huilende Maria is mogelijk in ons nuchtere Nederland. In het onderstaande artikel “De wenende Maria” gepubliceerd in Trouw in 1995 wordt geschreven over de huilende Maria van Brunssum.

http://www.trouw.nl/tr/nl/5009/Archief/article/detail/2702993/1996/07/03/De-wenende-Maria.dhtml

Volkscultuur
In de online database van het Meertens Instituut staat meer informatie over het Wenende Mariabeeld in Brunssum (Brunssum, O.L. Vrouw van Fatima)

Samenvatting

Particulier huisheiligdom, in juni 1995 ontstaan na het verschijnen van ‘bloedtranen’ op een Mariabeeldje. Ondanks de kerkelijke onderzoeken en de terughoudendheid van de kerk, blijven er bedevaartgangers komen, die er van overtuigd zijn dat op deze plaats Maria opnieuw haar verdriet over het verval in de wereld kenbaar heeft gemaakt. Het is niet onwaarschijnlijk dat de cultus rond de bloedwenende madonna van Civitavecchia (It.) in 1995 en de grote aandacht van de media hiervoor, van invloed zijn geweest op het ontstaan van deze cultus

http://www.meertens.knaw.nl/bedevaart/bol/plaats/1109

Verkoeling in Primera in Helmond; Anita en Mariska geven tips

AnitaTijdens de hittegolf van afgelopen week heb ik me suf gegoogeld naar manieren om het hoofd koel te houden. Ik vond een filmpje van Anita en Mariska bij de Primera in Helmond, zij gaven tips tegen de warmte.

Het is een hilarisch filmpje waarvan je denkt dat het in scene is gezet. Ik ben geboren in Helmond, een stad die grenst aan de hel, en weet dat het echt Helmonds is. De dames en de klanten maken een enigszins debiele indruk. Ze praten plat Helmonds en ik vraag me af of buitenstaanders het überhaupt kunnen verstaan. Het kost mij ook moeite om het te begrijpen

Ik heb een keer een man uit de lift gezet omdat ik niet begreep wat hij zei. In het verpleegtehuis waar mijn vader woonde ging ik weleens naar het restaurant. Het lag naast de gesloten afdeling voor dementerende mensen. Met de lift kon via een open afdeling naar buiten. Een man stapte in de lift maar ik vertrouwde het niet helemaal. Ik zei tegen hem dat hij maar met iemand anders met de lift moest gaan. De man zag er wat onnozel uit en ik begreep geen woord van wat hij zei. Ik kreeg de indruk dat hij dacht dat hij de liftjongen was. Dat is niet goed hè, snel deed ik de liftdeur dicht. Later bleek het een “normale” man te zijn die op bezoek was in het verpleegtehuis.

Verkoeling in Primera in Helmond. Anita en Mariska geven tips