Gisteren werd er rond 18.30u aangebeld. Op dat tijdstip doe ik de voordeur niet open omdat het meestal een pizzacourier is. In het verleden deed ik nog wel eens de deur open maar dan wilde de bezorger dat ik voor de pizza betaalde en het verder afhandelde met de buren. Daar heb ik echt geen zin meer in.
Om 20.30u werd er weer aangebeld en deze keer gaf de persoon die voor de deur stond niet op. Hij bleef zolang bellen dat ik er gestoord van werd en ik besloot om door de raam te kijken naar wie er voor de deur stond. Het waren twee nogal vage figuren; licht getint, petje en hoody, dat belooft niet veel goeds. Toen ik het dacht kreeg ik een hekel aan me zelf. Het is ronduit racistisch om dit te denken. Op basis van weinig informatie veroordeel ik hen tot foute types. Als er een blonde Hollandse jongen voor de deur had gestaan was er al lang iemand naar beneden gegaan.
Ik deed de raam open en vroeg hen wat ze wilden. Ze hadden twee pakketjes die ze bij de buren moesten afleveren. Het ziekenhuis was dicht en ik zei dat het morgen pas weer open zou gaan. De jongens moesten het die dag bezorgen anders kregen ze problemen met hun baas. Ik dacht: is dit mijn probleem of is het jullie probleem? Het was wel duidelijk dat ze niet van plan waren om te gaan. Een van hen zei dat ze van PostNL waren. Dat gaf wat meer vertrouwen, alhoewel dat ook vaak vreemd volk is.
Omdat de rascistische neiging me nog dwars zat, besloot ik om de deur open te doen. Ik wil niet leven in een wereld waarin mensen eigenlijk geen eerlijke kans krijgen. Ze proberen op een nette manier hun geld te verdienen maar als iedereen je wantrouwt gaat dat niet lukken. Het petje en de hoody hadden ze beter niet kunnen dragen maar toch…
Het meest bizarre was hoe dit verhaal eindigt. Ik was nog maar net binnen toen er werd aangeklopt. Mijn buurjongen stond voor de deur met zijn skeelers in zijn handen en op sokken. Hij wilde weten wat de jongens kwamen doen. Ik vertelde dat ze pakketjes wilden bezorgen. Hij had de jongens bij de voordeur zien staan en was de straat overgestoken omdat hij niet naar huis durfde te gaan. Hij vond het enge jongens en dacht dat het inbrekers waren. Mijn tactiek is dan juist; verstoren, laat zien dat je er bent, maar dit terzijde. Hoe dan ook, is het een mega sukkel. Hij zag dat ik de deur open deed voor vermeende inbrekers en bleef rustig staan kijken aan de overkant van de straat. Zonder mij te helpen! Toen hij wegliep dacht ik dit is echt een held op sokken.