Vandaag ben ik naar de kapper gegaan en dat was dringend nodig. Iedereen die me zag riep “wat is er met je haar gebeurt?” Het zag eruit alsof ik de hele dag met mijn vingers in het stopcontact zat. Mijn haar schijnt het moeilijk te hebben, het is erg droog en krijgt te weinig aandacht van me. Ik dacht altijd, mijn haar doet zichzelf maar dat is dus niet zo.
Knippen met de hete schaar dat heeft mijn haar nodig zodat de keratine er niet kan uitlopen tijdens het knippen. Een thermocut. Allemaal leuk en aardig maar de eigenaar van mijn haar, ziet dat niet zitten. De warme schaar wordt elektrisch verwarmd en ingesteld naar de behoefte van het haar. Voor je het weet heb ik kortsluiting met de schaar omdat ik nogal een gevoelig hoofd heb. Staat mijn haar alsnog rechtovereind omdat de energiebanen op mijn hoofd worden verstoord. Wat ik wel altijd fijn vind is de warme doek om mijn hoofd die heerlijk ruikt. Dat is even genieten.
Dat mijn haar van alles wil beleven dat begrijp ik best. De afgelopen tijd doe ik niet zoveel spannende dingen. Na het knippen kreeg ik een hoofd- en nekmassage. Het voelde vreemd, alsof ze zachtjes mijn hoofd met een vleeshamer bewerkte. Eigenlijk wilde ik heel hard STOP roepen maar dat durfde ik niet. Daarna kreeg ik poeder op mijn gezicht met een enorm kriebelende kwast. Ik moest ervan niezen. Nu zie ik eruit als een roodhuid indiaan, dat is weer eens wat anders dan een Zwarte Piet.
Ga mijn haar nu wat rust geven want ik voel dat het moe is. Zen haartje Zen, zal ik maar zeggen. Mijn gezicht ga ik ook wassen, wat een toestand om mijn haar te laten knippen.
