Op de step, ben zo blij dat ik hem heb

Vandaag ben ik vroeg boodschappen gaan doen in verband met de warmte. Ik was nog niet helemaal opgestart maar dat leek me ook niet nodig. Je maakt een lijstje met boodschappen, in de winkel doe je ze in je mandje en bij de kassa reken je af. Eenvoudig.

Helaas was het niet zo simpel. Om te beginnen stonden er twee vrouwen te praten voor het schap met de maaltijdsalades. Het gezicht van de ene vrouw stond op huilen en de andere vrouw keek erg serieus. Er was hier duidelijk sprake van een probleem. Voorzichtig vroeg ik aan hen of ik er even bij mocht. Ze keken me heel boos aan en ik dacht “Oké ik ben al weg, ik kom later wel terug”.

Ik liep door de supermarkt en steeds was er een meisje op een stepje die me bijna omver reed. Het begon me allemaal behoorlijk te irriteren. Eerst twee vrouwen die een trauma staan te verwerken in de supermarkt, vervolgens een meisje op een step, waar houdt dit op?

Het was vast weer zo’n montessori kind, die zelf de grenzen moet leren kennen. Waarbij de ouders hun kind niet opvoeden maar dit overlaten aan anderen. Aan mij, in dit geval. Ik vroeg aan het meisje om met haar step naar buiten te gaan. Buiten rijdt je op je step en niet in de supermarkt”. Ze keek me aan met de blik  van “Waar bemoei jij je mee”. Het was veel te vroeg voor deze missie en ik dacht laat haar maar… Zen.

Even leek het erop dat het meisje wat voorzichtiger door de supermarkt reed. Ik vroeg me wel af “Waar zijn de ouders van dit kind?”. Bij het toetjesschap reed ze weer bijna tegen me aan. Mijn frustratie-tolerantie grens was bereikt. Mijn intentie was om met mijn been tegen haar step aan te duwen. Per ongeluk raakte ik het meisje, niet hard overigens. Ze begon direct hard te huilen en te roepen “Je mag me niet schoppen!” Ik zei tegen haar dat ze moest ophouden met huilen omdat er niks aan de hand was, dat ik haar niet had geschopt. Een man in de supermarkt begon zich er mee te bemoeien, “Je schopte haar wel”. Het enige wat ik nog kon zeggen was: “Oké sorry…” Ik had geen zin in een discussie over dit shit kind met haar stepje en liep gewoon weg.

Terug naar de maaltijdsalades in de hoop dat het probleem van de vrouw opgelost zou zijn. Tot mijn grote schrik stond het meisje bij de vrouwen voor het schap. Het kind riep direct “Die mevrouw heeft me geschopt.” En ze wees naar mij. De moeder van het meisje begon tegen me te schreeuwen of ik wel goed bij mijn hoofd was. Ik probeerde mezelf nog te verdedigen door te zeggen dat het een corrigerend tikje tegen haar stepje was en ik haar niet echt had geraakt. Dat hielp niet. Om verdere problemen te voorkomen overwoog ik om mijn mandje met boodschappen te laten staan en snel de winkel uit te lopen. Maar ja, dan heb ik geen eten. Ik liep vlug naar de kassa en gelukkig was er geen lange rij en stond ik snel buiten. Ik ga nooit meer vroeg naar de supermarkt.