Afgelopen week heb ik een Bose bluetooth speaker gekocht. Er komt mooi geluid uit, en omdat hij rond is 360 graden geluid. Een beetje irritant is dat de speaker kan praten. Ik word vriendelijk begroet: “Hallo accu 90%, verbonden met iPhone van Mayke en iPod touch van Mayke”. Mocht ik me alleen voelen dan praat in ieder geval de speaker nog tegen me.
Bij de Mediamarkt wilde niemand me helpen, wat moet zo’n bejaarde met een bluetooth speaker? Ik luisterde dus maar mee met andere klanten. Er was een meisje die een bamboe speaker wilde omdat dit beter was voor het milieu. Daar is dus ook een markt voor. Heel hypocriet koos ze voor een andere speaker omdat het geluid beter was. Een jongen wilde een JBL speaker omdat al zijn vrienden deze ook hadden en dan kon hij zijn speaker koppelen. Hierdoor krijg je een all-surround effect als je met je vrienden in het park zit. Uiteindelijk koos hij voor Sony omdat deze een disco-effect had, lampje op de maat van de muziek. Die wilde ik dus absoluut niet, ik zou er gek van worden van al die gekleurde, flikkerende lampjes.
Toen ik naar de muziek luisterde uit mijn speaker, dacht ik er ineens aan dat er in veertig jaar veel veranderd is op het gebied van draagbare muziek. Ik begon met een Walkman en ik heb nu een speaker. Was tot nu toe het apparaat waar de muziek “opstond” leidend, nu is de speaker draagbaar en leidend, de telefoon is een bron van de muziek. Hieronder een kort overzicht van de geschiedenis van de draagbare audio.
