Maand: augustus 2019

Contactstoornis

VVV'tje

Vorige week attendeerde een cassiere van de Jumbo mij erop dat hij me al lang niet meer gezien had. “U kwam hier elke dag, maar het is nu al enige tijd geleden”. Wat gaat jou dat aan, vroeg ik me af. Toen hij me nariep, “niet meer zolang wegblijven mevrouw, tot gauw” voelde ik me voorschut staan voor de hele winkel.

Waarom kom ik eigenlijk niet meer zo vaak bij de Jumbo, vroeg ik me af. Het antwoord was simpel omdat ik meer naar de nieuwe AH ga die er naast is. Vandaag ontdekte ik nog een andere reden: het goede doel. Bij de ingang van de Jumbo zat zo’n “ik ben van het goede doel” mevrouw. Daar ben ik altijd een beetje allergisch voor. Er is zoveel leed in de wereld dat je er hele supermarkten mee zou kunnen vullen. Deze mevrouw zei gelukkig niks toen ik binnenkwam. Ze zat te bellen met iemand. Toen ik eenmaal in de rij stond bij de kassa was ze nog steeds met luide stem aan het bellen. Dat schiet lekker op voor het goede doel, dacht ik. En nee, ik wil niet horen dat je kleinkind met haar vinger tussen de deur heeft gezeten. Gelukkig hing ze op.

Helemaal niet gelukkig! Ze schoot in de goede doelen stand “voor kinderen met een contactstoornis”. Ik dacht: mens je hebt zelf een contactstoornis. Daarnaast heb ik ook een contactstoornis. Daar had ze wel eens rekening mee kunnen houden. Ik raakte echt mega-geïrriteerd “voor kinderen met een contactstoornis” het ging maar door. Ik hoopte dat ze haar snavel dicht zou houden als ik langs haar liep anders ga ik haar slaan. Gelukkig bedacht ik een goed alternatief, een duim in mijn oor. Dan kan ik haar niet slaan en dan hoor ik haar niet zo goed.

Eenmaal buiten dacht ik “Het moet niet gekker worden”. Toen ik een kind was, had je geen contactstoornis, was je gewoon raar en vervelend. “Doe eens gewoon mee” zeiden ze tegen mij. Als ik toen had gezegd “ik heb een contactstoornis”, dan had ik de hele dag met een bordje om mijn nek met de tekst erop “ik ben een ezel”, voor de klas moeten gaan staan. Tegenwoordig schreeuwen ze het door de supermarkt om geld binnen te halen. Ben benieuwd voor welke zielenpoot ze volgende week in de winkel staan.

Communicatiestoornis

Huis van Gaudí ontdekt?

Kunst itemprop="discussionURL"Geef een reactie

Casa Vicens

Tijdens mijn laatste vakantie in Barcelona maakte ik een rondleiding door “Casa Vicens” van Antonio Gaudí. Een huis in de stijl van het Modernisme Català, de Catalaanse variant van de Atr-nouveau en Jugendstillbeweging 

Het huis ligt aan de Carrer de les Carolines op nummer 24 in de wijk Gràcia. Dit is het eerste belangrijke huis dat Gaudí bouwde in Barcelona tussen 1883 en 1889 in opdracht van Manuel Vicens i Montane, eigenaar van een aardewerkfabriek. Het was het zomerverblijf van deze familie. In het huis zijn verschillende bouwstijlen gecombineerd. Het onderste deel is gebouwd in traditionele Spaanse stijl. De panelen voor de ramen komen uit de Japanse architectuur. De tweede verdieping heeft veel Moorse invloeden. De is gevel weelderig versierd en heeft kleine erkers die iets uitspringen.

Opvallend aan het huis vond ik de tegels op de gevel. De tegels werden door Gaudí ontworpen naar het voorbeeld van de Afrikaantjes (Tagetes patula) die op het terrein groeiden.

  • Gevel achterzijde
  • Details van gevel
  • Japanse luiken
  • Toren en erkers
  • Voordeur
  • Afrikaantjes

Pabellon de la finca Guëll

Op weg naar het klooster van Pedralbes liep ik door de Avenida de Pedralbes. Aan het begin van deze straat staat op nummer 15 het beroemde huis van Gaudí “Pabellon de la finca de Pedralbes”. Op dit moment wordt het gerestaureerd en kun je het niet bezoeken. Van de buitenkant is het al indrukwekkend. Vooral het drakenvormige smeedijzeren hekwerk. Casa Vicens is uit dezelfde periode als Pabellon de la finca Guëll. Het is gebouwd in opdracht van zijn grote mecenas Eusebi Guëll tussen 1883 en 1887.

.

Avenida de Pedralbes 48/104

Tot mijn grote verbazing zag ik aan de rechterkant van de straat een vervallen huis staan tussen grote villa’s. Vroeger was het waarschijnlijk een vrijstaand huis omdat de straat van de naam erop staat. Iets anders merkwaardigs was dat het huisnummer was veranderd van 104 naar 48.

Wat me direct opviel waren de tegels. Deze kwamen overeen met de tegels op Casa Vicens. Ook het hekwerk voor de ramen was opvallend, duidelijk werk van Gaudí. Nergens hing een bordje waarop stond dat het een huis van Gaudí was. Het was wel duidelijk dat er niemand woonde, het zag er allemaal stoffig uit. De luiken waren in jaren niet open geweest. Ook de bijbehorende tuin was overwoekerd. Dit bevestigde wel mijn vermoeden dat het een huis van Gaudí was. Waarschijnlijk niet bijzonder genoeg om het te restaureren maar wel een monument waardoor er niemand in kan wonen omdat je het niet mag verbouwen. Bijzondere vondst. Of misschien ook niet, officiële bevestiging heb ik niet kunnen vinden.

Eeuwig of tijdelijk gekwetst, dat is de vraag.

Mayke´s Mengelmoes itemprop="discussionURL"Eén reactie

De afgelopen weken ben ik geconfronteerd met het fenomeen “gekwetst zijn”. Ik begrijp er niets van. Bij de ene persoon denk ik waar gaat dit over. Bij de ander denk ik “je moest op zijn minst gekwetst zijn”. Bied ik mijn excuses aan en dan blijkt het niet nodig te zijn.

Bij een artikel was een verkeerde foto geplaatst, althans dat vond de persoon in kwestie.  Ik dacht nog even dat kan gebeuren totdat ik hoorde dat de zaak nogal hoog opliep. In een boze mail werd aan mij duidelijk gemaakt wat het probleem was. De man stond op de foto afgebeeld met twee zwijnen, Stip en Flip. “Ik word neergezet als een dierenmishandelaar. Gevangenschap van dieren kan ik niet accepteren. Ieder dier heeft recht op zijn vrijheid, deze opgesloten varkens worden mishandeld.” Tja, anders lopen Stip en Flip onder een auto, het is voor hun eigen bestwil. Toen begon het pas echt. “Wij, mensen, plaatsen ons boven dieren en bepalen wat we ermee doen. Zonder aan het belang van de dieren te denken, die hebben ook gevoel en een mening.“ Ik ben geen varkensfluisteraar en heb geen idee hoe Stip en Flip erover denken, maar volgens mij hebben ze het prima naar hun zin. 

Als iemand gekwetst is dan wordt het lastig praten. Hij had een lijst met namen van mensen die ook vonden dat hij als een dierenbeul werd neergezet. Vast allemaal leden van de Partij van de Dieren. Hij was ook een overtuigd vegetariër en biologisch vlees was niet te vertrouwen. Waar gaat dit naartoe, vroeg ik me af. Stip en Flip gaan we echt niet opeten. Vervolgens vertelde hij een strafblad te hebben voor mishandeling en was daar heel open over, maar als dierenbeul wilde hij niet op de foto staan. Hij plaatst dus dieren boven mensen, ook interessant. Toen we op het punt aankwamen dat velden met zonnepanalen de natuurlijk habitat van dieren aantast was ik het spoor bijster. Nogmaals bood ik mijn niet gemeende excuses aan en trok een sprint naar het toilet. Later hoorde ik dat wat hem betreft de zaak was opgelost en hij niet meer boos of gekwetst was. 

Voortaan ga ik een onderscheid maken tussen eeuwig en tijdelijk gekwetst zijn. Heb ik iemand zodanig gekwetst dat hij er zijn hele leven last van heeft dan wil ik wel mijn oprechte excuses aanbieden. Tijdelijk gekwetst zijn, valt onder de categorie onzin, daar ga ik mijn energie niet meer aan verspillen.

Reality soap: Uit het leven van de Familie Bofkont. Gedoe rond La Mama in het modderbad. Rustgevend filmpje uit het varkensparadijs.

Poëzie met humor

Poëzie en Literatuur itemprop="discussionURL"Geef een reactie

Een paar weken geleden was ik in bij Athenaeum boekhandel in Amsterdam, mijn absolute favoriet onder de boekwinkels. Ze hebben een uitgebreid assortiment aan poëzie. Veel mensen denken bij poëzie, saai, ingewikkeld en niet te lezen. Dat kan ik me voorstellen maar de dichtbundel die ik heb gekocht is voor iedereen een feest. Alleen al om de titel moest ik erg lachen: “Pessimisme kun je leren!”. Dat is voor een rasoptimist zoals ik een onmisbaar boek. Het zijn versjes van Lévi Weemoedt uitgekozen door Özcan Akyol. Om het eerste versje dat ik in de winkel las moest ik al erg lachen. 

Sociale pedagogiek

Vindt u

uw vrouw

op een andere vent

dan spreken

wij wel

van een leermoment

Het versje op de pagina ernaast was even goed.

BIO

In de 

Natuurwinkel

sta je 

al gauw

naast een 

zure

meervoudig 

onverzadigde 

vrouw

Om af te sluiten

Keuringsdienst van zwervers

De pakketten van

de Voedselbank

bevatten te weinig

sterke drank

Voor elk moment van de dag staat er een passend versjes in deze bundel. Mijn advies is: kopen. Als cadeautje is het natuurlijk ook erg leuk.

Lévi Weemoedt op de Nacht van de poëzie 2015

Niet Bitcoin proof

VVV'tje itemprop="discussionURL"Geef een reactie

Sinds ik een Bitcoin heb, ben ik niet helemaal mezelf meer. 

Gisteren ging ik bij een collega van het museum thuis koffiedrinken. Dat ging niet helemaal soepel. Zelf zag ik de bui al hangen want dit gebeurt namelijk vaker. Dan verstoor ik de rust in een idylische Utrechtse buurt. Zet ik mijn fiets voor de raam bij mensen die naar een veel te grote televisie zitten te kijken. Die staan dan op en gaan naar het raam en kijken me aan met een blik van “Ik ken u helemaal niet, wat moet dat”. “Het is het verkeerde nummer, sorry”.

Gisteren belde ik aan bij het verkeerde nummer. Een vriendelijke man deed de deur open. Ik dacht: “Ze heeft toch geen vriend, maar ja waarschijnlijk dus wel”. De man bleef me vriendelijk aankijken maar was enigszins verontrust. – “Ik zoek Marja” zei ik tegen hem. – “Die woont hier niet” – “Waar woont ze dan wel?” – “U bedoelt Marja Boer?”- “Nee, Marja Bos” – “Maar die woont hier niet” – “Oh nou ja, waar woont Marja Boer dan?” – “Daar” – “Hier?”- “Nee, de volgende deur”  – “Dank u wel en mijn excuses voor het verstoren van een rustige zaterdagochtend”. De man was echter al verdwenen. 

Vandaag stond ik op en mijn Bitcoin was in waarde gedaald. Dat is niet de bedoeling! In de supermarkt raakte ik helemaal gefrustreerd. Moet ik hier geld uitgeven en ondertussen daalt mijn Bitcoin nog steeds. Godsakker kolere zeg, mompelde ik. Eenmaal bij de kassa aangekomen was het geen mompelen meer. Weer zei ik Godsakker kolere zeg, en schopte met mijn voet tegen de winkelmandjes. “Heeft u haast” vroeg de vrouw voor mij. Ik dacht: waar bemoei jij je mee. – “Nee, hoezo?” – “Nou u staat te vloeken en te schoppen.” – “Oh, dat is onbewust.” Ik wilde nog zeggen Gilles de la Tourette, maar dat is wat overdreven. Vervolgens gooide ik met een harde klap het boodschappenbalkje op de band. De mevrouw voor mij bleef me vragend aankijken. – “Het is mijn Bitcoin, die zakt vandaag alleen maar. Godsakker kolere zeg, zo kom ik nooit op de Bahama’s. Ik ben gewoon te laat ingestapt. Zul je altijd zien, stap ik ergens in en dan is het te laat. Godsakker kolere.” Inmiddels zag ik dat de vrouw een paar stappen bij me vandaan stond en wat angstig over haar schouder keek. Ik wou nog zeggen – “Het ligt allemaal aan de Chinezen hoor”, maar ik besloot om mijn mond dicht te houden. 

Ik verwacht dat morgen mijn Bitcoin wel weer zal gaan stijgen als de beurzen nog verder wegzakken, door de Chinezen. Maar de Bahama’s, die zijn nog ver weg. 

Update 21:30u: alle bitcoins zijn verkocht. Het was me allemaal te schimmig en werd er nerveus van. Kleine winst, ik vind het wel goed zo!