Maand: maart 2020

Sterren aan de hemel

VVV'tje itemprop="discussionURL"Eén reactie

Vandaag was ik mijn huis aan het opruimen en vond ik de almanak voor het jaar 2020 van de astroloog Pater Ramon de los Pireneos, een kluizenaar. De almanak wordt al 145 jaar uitgegeven, daar zou je op moeten kunnen vertrouwen. Het is een traditionele, agrarische en astronomische kalender, gerangschikt op de meridiaan van Barcelona. Het bevat de heiligen, de grote festivals, de beurzen en markten van Catalonië en Andorra.

Helaas helemaal niet Corona-proof! Overal staat: trek er gezellig op uit met je familie en vrienden. Dat is nu niet de bedoeling. Deze pater heeft de rampspoed niet aan zien komen. Geen wonder dat Spanje zo zwaar getroffen is door Corona omdat er van dit soort bedenkelijke boekjes bij de mensen in huis liggen. Het enige wat nog wel klopt is dat vannacht de klok wordt verzet.

taco

Ook vond ik de Taco scheurkalender van ‘Het hart van Jezus”. Het bestaat al honderd jaar en is een klassieker is geworden. ‘Onmisbaar thuis, op kantoor, scholen, etc’. Het biedt dagelijkse informatie over heiligen, devoties, zonsopgang en zonsondergang, beroemde zinnen, notulen van de filosofie… Het zou een bespiegeling moeten zijn in het hectische moderne leven. Daar is inmiddels weinig van overgebleven. Ook in Spanje zitten de mensen de hele dag binnen en valt er tegen het virus niet op te bidden.

Op 28 maart staat het adagium van San José María Rubio: “Hacer lo que Dios quiere, querer lo que Dios hace” (Doe wat God wil, wil wat God doet). Dat is eigenlijk altijd wel van toepassing.

Nadat gisteren de Paus ‘Urbi et Orbi’ uitsprak voor een leeg Sint Pietersplein werd het alleen maar naargeestiger. Vooral omdat hij eerst moederziel alleen door de stromende regen over het plein liep.

Toch bizar dat deze pandemie niet in de sterren beschreven staat en dat iedereen overdonderd is door wat er gebeurt en vreest voor wat ons nog te wachten staat.

 

 

 

Strepen, punten en smileys

Mayke´s Mengelmoes itemprop="discussionURL"Geef een reactie

Voor veel mensen is het ingewikkeld om te bepalen hoeveel anderhalve meter is. Hiermee worden we geholpen met strepen, punten en smileys op de vloer. Toch wordt het er niet eenvoudiger op. 

Bij de Albert Heijn servicebalie waren er zoveel strepen dat ik niet wist achter welke streep ik moest gaan staan en aan welke kant van de streep. Ik stond voor de poortjes, dus dat was vast niet oké. Maar welke streep dan wel? Eén mevrouw stond waarschijnlijk wel op de juiste plek achter de juiste streep omdat zij eerder aan de beurt was. Normaal gesproken zou ik gezegd hebben, ‘Ik was hier eerst’. Maar deze regel geldt nu waarschijnlijk niet meer.

Bij de zelfscankassa’s werd ik door een medewerker terecht gewezen. “Mevrouw u moet achter die streep gaan staan en op uw beurt wachten”. Ik had de streep helemaal niet gezien en was alleen verbaasd over het aantal kassa’s die gesloten waren. Dit was natuurlijk om de juiste afstand te bewaren bij het afrekenen. Achter de streep wachtte ik op mijn beurt. Komt er ineens iemand die doorloopt naar een lege kassa. Ik dacht hier klopt helemaal niks van. Sta ik achter de juiste streep, is er weer iemand die voorschiet! Gladiolen zijn het, maar als intelligente vrouw hield ik mijn mond maar dicht.

Bij de apotheek wilden ze er iets leuks van maken. Op de deur hing een hele verhandeling over lijnen en smileys. “Als alle smileys binnen bezet zijn dan moet u buiten achter de strepen wachten. U kunt naar binnenkomen als er iemand naar buitengaat. Vervolgens gaat u op de smiley staan die vrijgekomen is.” Opzich een helder systeem. Het probleem was alleen dat alle strepen bezet waren. Er waren geen strepen meer om achter te gaan staan. Wellicht is het dan de bedoeling dat je een andere keer terugkomt, maar daar had ik geen zin in. Als ik anderhalve meter achter de laatst wachtende was gaan staan, stond ik midden op het fietspad. ‘Dan moet ik de afstand maar kleiner maken’, dacht ik. Buiten waait het virus wel weg, vooral omdat ik op een tochtige hoek stond. Wat je natuurlijk kunt verwachten, is dat degene voor mij daar niet blij mee was. Met een aantal boze blikken probeerde hij de afstand te vergroten. Waardoor ik naar het fietspad keek en mijn schouders ophaalde. Toen er iemand naar binnenging kon ik de ruimte tussen mijn voorganger groter laten worden. Probleem opgelost.

Eenmaal binnen moest ik op een hele stomme smiley gaan staan. Met een bloemetje. Ik wilde op de smiley met het mondkapje gaan staan en wachtte in de apotheek tot die vrij zou komen. Dat was niet de bedoeling. “Mevrouw u moet op die smiley gaan staan”, zei de apothekersassistente. Ik durfde niet te zeggen dat ik hem niet leuk vond en ging ernaast staan. Wat een dwingelanderij! Oké, in tijden van nood moet je concessies doen. Waarom hadden ze allemaal verschillende smileys. Eén soort smiley was toch ook prima geweest, maar in hun creativiteit waren ze doorgeschoten. Ze gaf me de zak met medicijnen zonder te laten zien wat erin zat. Ik vroeg nog aan haar of het allemaal klopte. “Ja, alles zit erin”. Stelletje koekenbakkers, ineens zaten er allemaal andere merken in. Dat komt vast door de Chinezen. 

Zo is het verhaal weer rond. Het komt immers allemaal door de Chinezen

Toiletpapier stress

VVV'tje itemprop="discussionURL"2 reacties

Volgens de premier kunnen we de komende tien jaar zonder problemen poepen. Dat is weer een hele geruststelling. Maar zoals vaker heeft Rutte vanuit zijn torentje niet een goed beeld van de dagelijkse werkelijkheid.

Het heeft me vijf dagen gekost om toiletpapier te kopen. Toen het hamsteren begon zag ik nog wel toiletpapier bij de AH liggen. Ik dacht, ‘thuis heb ik nog voldoende, dat hoeft nu niet’. Dat alle andere mensen in de supermarkt wel papier kochten had een signaal moeten zijn. Ik ben helaas niet zo gevoelig voor kuddegedrag en maak mijn eigen keuzes. 

Deze keer ging dat dus fout. Op de eerste dag dat ik voor een leeg schap stond was ik nog optimistisch en verwachtte ik dat het er de volgende dag wel weer zou zijn. Hoeveel toiletpapier heeft een mens nodig? Mensen houden er een keer mee op om het kopen, was mijn overtuiging. Ik merkte wel dat ik mijn toiletbezoek uitstelde. Minder naar het toilet gaan staat gelijk aan minder verbruik van papier. Ineens ging ik er ook op letten hoeveel papier ik per dag verbruikte. Hoelang kan ik doen met één rol? 

Bij de Biowinkel zag ik nog wel toiletpapier liggen, zeven euro voor vier rollen. Dat vond ik toch echt te gek. Op een dag moet er weer toiletpapier zijn, hield ik me voor.

Toen de horeca ging sluiten zag ik een mogelijkheid. Zij hebben vast papier en de komende weken gaat niemand daar naar het toilet. Misschien dat ze me een paar rollen zouden willen geven. Ik vond het een idiote gedachte en durfde het ook eigenlijk niet te gaan vragen. 

Wie had dat nou ooit gedacht dat toiletpapier een zorg zou worden. Voorheen ging ik naar de supermarkt met een lijstje waarop lekkere dingen stonden zoals een reep pure chocolade, Starbucks macchiato of Ben & Jerry ijs. Daar kon ik me dan op verheugen. Maar nu ging mijn hart ineens sneller kloppen van toiletpapier. 

Na meerdere dagen achter elkaar gevraagd te hebben bij supermarkten wanneer er weer toiletpapier was, met steeds hetzelfde antwoord “Het is er wel, maar niet in de winkel”, kreeg ik op woensdag een tip. Een jongen die vakken aan het vullen was zette zijn baan op het spel. 

“Ik mag het eigenlijk niet zeggen, maar vanavond komt er een voorraad toiletpapier. De vrachtwagen is er om zes uur en waarschijnlijk ligt het dan om half zeven in de schappen. U moet op tijd komen, dan kunt u misschien een paar rollen kopen.” 

Ik vond het erg vriendelijk van de jongen maar wel een zotte situatie. 

Bij een andere supermarkt hadden ze toiletpapier achter de balie verstopt. Toen ik vroeg of ze nog papier hadden, haalde ze een pak te voorschijn. Zestien rollen kon ik kopen. Ik was nog nooit iemand zo dankbaar geweest voor een pak toiletpapier. Het was wel een beetje eng om er mee over straat te lopen. Voor je het weet word je beroofd van je rollen. “Toiletpapier of je leven!” Met wat moeite lukte het me om de zestien rollen in mijn rugzak te stoppen. Dat voelde een stuk veiliger.

Voorlopig kan ik weer met een gerust hart naar het toilet. Toch zal ik er nu wel voor zorgen dat ik een basisvoorraad van zestien rollen heb. Tot nader order in ieder geval.

Hamsters in paniek

VVV'tje itemprop="discussionURL"Geef een reactie

Waar ik vorige week nog wat opgetrokken wenkbrauwen zag bij mijn besluit om niet naar Madrid te gaan, zie ik nu de onrust in de ogen bij mensen in de winkels. Staan we wel ver genoeg van elkaar? Mensen die buiten de winkel in de rij gaan staan omdat er te veel klanten binnen zijn. Iedereen bedankt elkaar voor de ruimte die ze hebben gekregen, ‘niemand met Corona heeft in mijn nek staan hijgen’.

Bij de Albert Heijn reageren mensen geïrriteerd als ik te dicht bij hen in de buurt kom. Tja we leven in een klein landje en zitten al snel te dicht op elkaar. Het komt gewoon door die hamsters dat de pleuris hier is uitgebroken. Die beesten worden in China gemaakt, kijk daar ga je… Ik wil ook eigenlijk nog alleen maar Coronahamsters bij de Albert Heijn zien, met een mondkapje. Dat zou een hele opluchting zijn. Weg met die hamsters op hun paasbest. Achter de kassa wil ook geen mensen meer zien maar alleen nog kassières in hamsterpakken met automatisch desinfecterende poten. Het zijn rare tijden, dat vraagt om vergaande maatregelen. 

Gisteren was ik bij Altrecht en zag ik een dierenambulance voor de deur staan. Ik vroeg me even af of ik het wel goed zag en ging direct opzoek naar het gewonde dier. Dat kon ik niet vinden. Er waren meer mensen die vragend langs de ambulance liepen. “Worden verwarde mensen nu met de dierenambulance vervoerd, omdat er geen gewone ambulances meer beschikbaar zijn?” Misschien heb ik het in de nieuwe wet over het hoofd gezien en worden mensen nu als dieren afgevoerd.

Vanochtend begreep ik het ineens. Het waren natuurlijk de hamsters van de Appie die helemaal in de war waren geraakt door het plotselinge hamsteren. “Wat gebeurt er hier nu” riepen de hamsters tegen elkaar. “Geen hamsterweken, geen hamsteraanbiedingen en de schappen zijn leeg!” “Zijn wij overbodig geworden?!” “Dadelijk wordt we ontslagen” Enkele hamsters barsten in tranen uit. Anderen wilden zich van de lege schappen naar beneden gooien, uit wanhoop. Na crisisberaad op het hoofdkantoor bij de Albert Heijn is besloten om de hamsters te isoleren. “Zijn ze nou helemaal gek geworden”. Ze zitten nu dus in een isoleercel bij Altrecht om weer tot rust te kunnen komen. Rutte begreep de hamsters helemaal. “Hamsteren is niet nodig, maar asociaal.”

Corona in Madrid

Reisverhalen itemprop="discussionURL"Geef een reactie

Mijn vakantie naar Madrid heb ik geannuleerd. De afgelopen week liep het aantal Corona gevallen in Spanje snel op. Vooral in een plaats bij Madrid waren er veel besmettingen. Nu ben ik zelf niet zo bang voor het virus maar maak ik me wel zorgen over de manier waarop er mee wordt omgegaan. Als ze het Louvre in Parijs sluiten dan sluiten ze wellicht ook het Prado in Madrid. Mijn concert, gaat dat nog door?

Wat gebeurt er als iemand in mijn hotel het Coronavirus krijgt? Als ik niet ziek word maar toch twee weken in quarantaine moet, vergoedt de verzekering dit niet. Dan wordt het een dure reis waar je niks aan hebt. ‘Gelukkig’ gaat niet elk hotel op slot als er een coronabesmetting is. In het Marriott hotel in Barcelona stuurde ze op het moment dat er een coronapatiënt verbleef, alleen het snotterige personeel naar huis. Verder ging alles gewoon door, niemand werd op de hoogte gebracht. Oh ja, ze hadden wel de gym gesloten. Of je daar blij mee moet zijn, is ook maar de vraag. 

Nadat ik in de Spaanse krant las dat de burgemeester van Madrid niet welkom was op een overleg in Brussel, vond ik het raar worden. “Blijft u vooral in Madrid, want daar is een besmettingshaard”. Ook voor kerkdiensten in Madrid zijn voorzorgsmaatregelen genomen. Het bakje met wijwater verdwijnt, de hostie wordt in de hand gegeven in plaats van in de mond en geef elkaar vooral geen hand tijdens de dienst.

Tja, ga je dan nog naar Madrid? Nee, het leek mij niet verstandig. Ik heb er geen zin in om weer in een desolate stad rond te lopen omdat alles gesloten wordt vanwege een virus. Is het niet als gevolg van een storm dan is het wel door een virus.

Wat ik me wel heb voorgenomen, is dat ik in Nederland niet twee weken in quarantaine ga als ik begin te snotteren. Ik heb mijn vakantie ervoor opgegeven en daarmee houdt het op. Nu reageren mensen toch al verschrikt in de supermarkt als ik nies omdat ik allergisch ben voor de berkenboom. Je kunt beter met een mes gaan zwaaien dat wordt nu als minder bedreigend gezien dan één onschuldige niesje.

Vandaag las ik in de Spaanse krant dat er zestig mensen besmet zijn geraakt op een begrafenis. Dat gaat snel, als je een hoogbejaarde begraaft en oude mensen gaan er naartoe… Straks worden mensen begraven zonder iemand erbij vanwege besmettingsgevaar. Heb je jaren zitten broeden op hoe je deze aarde wilt verlaten, geen anjers en het Avé Maria van André Rieu, en dan is er helemaal niemand. Moet je dan nog wel betalen voor koffie en broodjes voor de afwezige gasten? Ben benieuwd waar dit gaat eindigen.