Ik ben in het UMC. Niet de meest voor de hand liggende plek tijdens de Corona crisis. Hoe ziet de 1,5 meter samenleving er hier uit? Blader deze fotoreportage van zitplaatsen door.
Maand: april 2020
Miguel geeft hoop
Wat we weer kunnen doen als deze waanzin ophoudt.
Als dit voorbij is kussen we elkaar weer 
Houden we handen vast 
Zorgen we weer voor “de onze” 
Omhelzen we elkaar weer 
Zorgen we voor ons gezin 
Nemen we een massage 
Geven we elkaar een knuffel 
en komen we allemaal bij elkaar en geven we een groot feest 
en dat het leven weer terugkomt en dat de nieuwelingen in een wereld zonder angst komen
Wel 1,5 meter afstand…
Bijna
Bijna gelukt, of toch bijna mislukt Bijna droog thuis, of toch bijna doorweekt Bijna dood, of toch bijna overleefd Bijna verloofd, of toch bijna gescheiden Bijna gelukkig, of toch bijna depressief Bijna gevallen, of toch bijna iets gebroken Bijna, bijna, bijna of toch net niet
Keep out of my inner circle
Gisteren was ik heerlijk aan het wandelen in een bos waar bijna geen mensen waren. Vóór Corona zou ik gedacht hebben er loopt hier niemand, is het wel oké. Helemaal alleen in een bos is toch wel een beetje eng. Je weet nooit wie je tegenkomt. Eén of andere tbs’er op proefverlof bijvoorbeeld. Nu, ben ik erg blij om even niemand te zien. Geen bizarre inhaalmanoeuvres om de anderhalve meter afstand te bewaren.
Mijn rust werd wel verstoord door een man. Ik zat op een bruggetje op een bankje in de zon, te genieten van de omgeving. Toen ik een appje aan het versturen was, begon hij tegen me te praten. Nu zit ik al weken alleen thuis en ben ik niet meer gewend aan ‘echte’ mensen die tegen me praten. Ik reageerde dus niet meteen. Het enige wat ik hoorde was: “Dat hebben we toch afgesproken”. Verbaasd keek ik naar de man. Ik dacht ‘afgesproken, hier in een verlaten bos, ik ken je helemaal niet’. Bovendien had hij een enge hond, zo’n pitbull. Ik besloot om hem te negeren, zo’n halve psychopaat in een uitgestorven bos daar kun je beter geen aandacht aan besteden.
Hij bleef maar aandringen, u blokkeert de uitgang, anderhalve meter, “We hadden toch een afspraak”. Ik dacht: ‘Nee kerel, ik ken je helemaal niet. Een afspraak met jou? Griezel, ga weg!’ Uiteindelijk besloot ik om zelf weg te gaan. Zo’n man die maar blijft aandringen dat je een ‘afspraakje’ met hem hebt, daar word ik ook niet blij van. “Was dat nou zo moeilijk!” riep hij me na. Wie doet hier nou moeilijk, dacht ik.
Even later begreep wat hij bedoelde: ‘social distancing’, dat is de afspraak. Ik zou liever een andere term hanteren, namelijk ‘Keep out of my inner circle’.
Tomatenjam
Als je echt niet meer weet wat je zou kunnen doen, dan is mijn voorstel: maak tomatenjam! In Spanje kun je het overal kopen, maar in Nederland is het totaal onbekend. Mensen kijken me altijd heel raar aan als ik zeg dat ik tomatenjam heb gemaakt.
Het lijkt op zich eenvoudig maar dit is de vijfde poging en ik denk dat het nu wel gelukt is.
Tot nu toe was het eigenlijk niet te eten. Eén keer heb ik er teveel zout bij gedaan. Een andere keer te lang laten doorkoken waardoor je mes brak als je het uit het potje wilde halen. Nog een vergissing was het meekoken van een kaneelstokje. Echt smerig. Een andere flater was een wekpotje dat ontplofte nadat ik het omkeerde. Mijn hele keuken en ik zelf zaten onder enorm plakkerige tomatenprut. Ik heb er ook één keer teveel citroensap bij gedaan waardoor het erg ging schuimen en de pan overliep. Weer mijn hele keuken en vloer onder de jam.
Wat heb je nodig:
- Pruimtomaten 1 kilo
- Geleisuiker
- Citroen
- Zout, snufje
Bereidingswijze
Om te beginnen maak je met een mesje een kruis over de tomaten en leg je ze in een pan met kokend water. Hierdoor kun je ze makkelijke ontvellen.
Verwijder het harde gedeelte uit de tomaat en ook de zaadjes want die zijn bitter van smaak.
Doe de partjes in een pan met een dikkere bodem en voeg de geleisuiker toe. De verhouding is 1 op ¾ . Van de tomaten houd je ongeveer 600 gram over daarbij komt dan 450 gram geleisuiker.
Ondertussen kun je de jampotjes klaarmaken.
Verwarm de oven voor op 110 graden.
Was de potjes goed af met soda of zeep en zet ze vervolgens zeker 15 minuten in de oven.
Laat ze daarna afkoelen (Anders verbrand je je handen als je de potjes wilt vullen. Heb ik een keer gedaan, auw.)
De jam is klaar als je er met een lepel een streep door kunt trekken. Een andere optie is om er een beetje uit te halen en af te laten koelen. De jam moet dan aan je vingers blijven plakken.
Vervolgens maak je de grootste stukken kleiner met een staafmixer.
Dan is de jam klaar om in een potje te doen. Gebruik hiervoor een trechter als je kleine potjes hebt anders loopt alles ernaast.
Vul de potjes tot aan de rand en doe de deksel er goed vast op. Zet de potjes op een keukenhanddoek en draai ze om. Laat ze vervolgens goed afkoelen zodat de lucht eruit gaat en ze vacuüm worden. De jam is een jaar houdbaar.
Klaar is je tomatenjam. Heerlijk op brood of in de yoghurt.
