De wanhoop van de engel

Hoelang heeft het geduurd,
voordat een engel, 
geen engel meer wil zijn.

Met de handen voor zijn ogen
zich beschermend tegen,
de pijn en het lijden.

De wereld staat in brand
radeloos kijkt de engel toe 
al staand in de duisternis.

Alle engelen,
verenig u!
Ga om deze engel heen staan,
zodat hij weer een engel wil zijn.

Treinen

Een trein die vertraging heeft, is poëzie,
een verhaal in afwachting om te beginnen
zoenen die verdwijnen in het niets,
een oponthoud van omhelzingen.

Een trein die vertraging heeft, is winter,
is de kou van handen die elkaar niet schudden,
de ijzige stiltes in gesprekken die bevriezen,
een besneeuwde jas die wegvalt tegen de witte muur

Een trein die vertraging heeft, is muziek,
de violist die speelt zonder gehoor,
een akkoord zonder samenspel
lege zitplaatsen bij een concert.

Een trein die vertraging heeft…
is gewoon klote

Vondelpark

Toen ik dit gedicht aan het schrijven was, dacht ik aan het schilderij ‘Being / Becoming’ (2006) van Jasper Krabbé gemaakt in het Vondelpark. Het is een heel rustig en ijl schilderij terwijl het gedicht een schouwspel is van een willekeurig moment in het Vondelpark. Ondanks het contrast is er wel een evenwicht.

Vondelpark
Zonlicht door de bomen,
stralen die draden vormen.

De wind speelt met een krant,
open, dicht, schaduw, licht.

Eenden spatten bij landing in water,
skeelers rollen eentonig voorbij.

Door de wind, worden muzieknoten gedragen,
en onderling harmonieus verweven.

Lijnenspel

Lijnen die verdwijnen, of zijn

het juist lijnen die verschijnen

kleuren die constrasteren

of zijn ze aan het jongleren

Boven elkaar, onder elkaar

door elkaar en naast elkaar

In balans of in een chaos?