Gisteren was ik in de winkel van het Catharijneconvent, om te kijken of ik nog wat kon vinden over de Catharinakathedraal. Mijn nieuwe standplaats voor het Kerken Kijken Utrecht. Een katholieke kerk vind ik beter bij me passen dan de Lutherse Kerk. Er is in ieder geval veel meer over te vertellen en het is een prachtige kerk.
In de winkel hadden ze een boek over de geschiedenis van Utrecht. Daar mag ik me wel in gaan verdiepen omdat het niet een chronologisch geheel in mijn hoofd is. Van de bijbel weet ik overigens ook niet meer zoveel. Dan te weten dat mijn moeder door bibliothecaresse van de basisschool op het matje is geroepen. “Waarom las ik alleen maar de Kinderbijbel? En niet gewoon de avonturen van de vijf?” Eerder was mij al verboden om informatieve kinderboeken te lezen. Die waren alleen bedoeld voor spreekbeurten. Inmiddels had ik de hele kast al gelezen en was het een kansloos verbod.
Het had wel tot gevolg dat ik de kinderbijbel wilde lezen. Dat was toch een soort van geschiedenisboek. Het gaat onder andere over het leven van Jezus en dat is een historische figuur. Een vreemde aangelegenheid. Op welke katholieke school verbieden ze een leerling om de bijbel te lezen? Thuis las ik de encyclopedie en daar kon ik eindeloos, hele middagen in lezen.
In de winkel heb ik ook nog vier heilige prentjes gekocht. Dat vond de dame bij de kassa wel veel. Ik vind het reuze meevallen. Mijn doopnamen zijn Gertruda, Johanna, Maria; dat zijn er al drie. Vervolgens wilde ik ook nog Anthonius, de naam van mijn vader en mijn vrind die ervoor zorgt dat je iets wat je kwijt bent vindt. Anthonius stop ik in mijn rugzak want ik raak daarin altijd alles kwijt. Dan kan hij de boel een beetje op orde houden. De dame raadde me aan om het bonnetje goed te bewaren. Dat is raar, want Anthonius zorgt nu voor alles wat in mijn rugzak zit. Inmiddels stond er een lange rij achter mij in het museum. Maar ja…
