Van Gogh en Gauguin het atelier in het zuiden

Van Gogh, Het gele huis, Arles
Van Gogh, Het gele huis, Arles

Al enige tijd schrijf ik in mijn kunstschrift over mooie en bijzondere tentoonstellingen. In 2002 was er in het Van Gogh Museum de tentoonstelling: “Van Gogh Gauguin, het atelier in het Zuiden”. In oktober 1888 komt Gauguin wonen in het “Gele huis”. Er is al heel veel geschreven over de samenwerking van Van Gogh en Gauguin. Mijn aantekeningen zijn een korte toelichting op de tentoonstelling maar ook de vragen die het bij me oproept.

De tentoonstelling vond ik overweldigend. Nog nooit had ik zoveel meesterwerken van Van Gogh bij elkaar gezien. Drie keer de Zonnebloemen, maar op een andere manier geschilderd. Prachtige bomen met bloesem. In de lente denk ik vaak aan de zin in een brief van Van Gogh aan zijn broer Theo: “Stuur me geld en materiaal, nu de lente is gekomen kan ik veel bomen met bloesem schilderen, daar houden de mensen van”. Opmerkelijk dat hij zich bezighield met de wensen van de kopers.

Zonnebloemen Van Gogh
Zonnebloemen Van Gogh

Het viel me ook op dat Van Gogh veel moeite heeft gedaan om Gauguin het naar de zin te maken, zijn atelier knapte hij helemaal op. Hij schilderde bijvoorbeeld de zonnebloemen om indruk te maken op Gauguin. Hij probeerde een inspirerende omgeving te creëren. Jammer dat de samenwerking niet is gelukt, althans in zijn ogen. In de tijd dat zij samenwerkten hebben ze veel mooie schilderijen gemaakt. Van Gogh was meer een realist dan Gauguin: “L’Allée des Alyscamps’” gaf Van Gogh weer zoals het was. Terwijl Gauguin dingen wegliet om het mooier te maken. Gauguin werkte ook terughoudender dan Van Gogh, minder heftige penseelstreken en een andere vlakverdeling. Van Gogh schilderde liever in zijn atelier terwijl Gauguin graag buiten schilderde. Gauguin en Van Gogh hebben in deze periode veel van elkaar geleerd. Gauguin met name het gebruik van andere kleuren.

Het is enigszins bedroevend om te zien dat Van Gogh vol overgave schilderde omdat hij anders het contact met de realiteit zou verliezen. Drie maal “La Berceuse” omdat het hem rustig maakte. En hij was steeds op zoek naar vriendschap, Gauguin had hem immers verlaten.
Op het moment dat Van Gogh stierf, moest Gauguin nog aan zijn belangrijkste werken beginnen. Je zou je kunnen afvragen welke schilderijen Van Gogh nog zou hebben gemaakt als hij niet zo jong was gestorven; meer van hetzelfde of totaal iets nieuws.

Weg is Harry Piekema en de hamsters dan…

Groot nieuws was het; Harry Piekema gaat weg bij de Appie. Ik was inmiddels al op Harry uitgekeken, mooi dat hij weggaat. In stilte hoopte ik dat de hamsters ook weg zouden gaan. Er was immers altijd een mooie samenwerking in de reclames; hamsters en Piekema, Hollands glorie.

Hamsters in actie

Vandaag kwam ik bij de Albert Hein en direct zag ik de hamsters op de grond geplakt. Ik kon mijn impuls om heel hard op ze te stampen met moeite onderdrukken. Om de hoek is het psychiatrisch ziekenhuis, dus niet de juiste plaats voor afwijkend gedrag. Of misschien toch wel. Ik probeerde zoveel mogelijk te letten op de producten waardoor ik de hamsters niet zo goed zou zien. Maar dat viel nog niet mee, hamsters, hamsters en nog eens hamsters, overal hamsters, help!

De lege flessen met statiegeld moest ik nog inleveren bij de automaat. Ik vond dat ik lekker bezig was, totdat de automaat piepte en ik een rood waarschuwingsteken zag met de knipperende tekst: “flessen niet gooien”. Wat een erg fijngevoelig apparaat, zo was er ook geen lol meer aan. Ik vroeg me wel af wat er zou gebeuren als ik de flessen nog sneller er in zou gooien. Misschien schieten ze dan terug de winkel in. En ja hoor daar is de oplossing voor de hamsterplaag, een geavanceerde hamsterkanon zodat ze om je oren vliegen. Niet alleen op de tv maar ook in het echt.

Sanitair ongemak

11 december 2014: Dixi-toilet wordt vervangen

Gisteren werkte ik in het museum. Er is een grote verbouwing gaande en dat levert stress op. Alle toiletten bijvoorbeeld waren stuk. Bezoekers konden alleen in het Bruna Huis naar het toilet. Daarvoor moet je naar buiten, met dit akelige weer geen pretje. We hebben wel een dixi-toilet voor gehandicapten in de tuin staan. Aan de gehandicapten medemens is gedacht. Uit solidariteit ben ik daar naar het toilet gegaan, althans ik heb een poging gedaan. Wat een smerig, oud, koud en donker hok was het. In de pot lag een substantie; bladeren, feces… Ik wilde eigenlijk niet weten wat het was, te vies. Mijn dappere actie heb ik gestaakt en ik ben naar het Bruna Huis gelopen. Voor deze sanitaire voorziening geen “De groeten van Merkx keurmerk”.
Na mijn toiletbezoek was ik wel enigszins in de war. Een bezoeker vroeg waar ze naar het toilet kon, ik verwees haar naar de kliko in de tuin. Haar dochter wilde er meer over weten, maar haar moeder niet. Laat maar…

Wat rest, een gezamenlijke koffer.

Afgelopen week was ik een paar dagen op vakantie in Sevilla. Alleen reizen leidt soms tot bizarre situaties. In het hotel zat een Nederlands stel te ontbijten. Achteraf gezien had ik hen beter kunnen begroeten in het Nederlands, gewoon goede morgen in plaat van buenas dias.

Ik zat rustig te ontbijten en El Pais te lezen. Ineens hoorde ik de vrouw tegen haar man zeggen: “Het geeft echt niet dat we vannacht niet konden vrijen. Je bent vast heel moe van de reis.” Die man was helemaal depressief, “Ja, ik ben ook geen achttien meer”. Ik had echt last van plaatsvervangende schaamte en verslikte me bijna in mijn koffie. Vreemd dat mensen in het buitenland niet goed letten op de mensen in hun omgeving.

Vervolgens gingen ze alle namen van vissen in het woordenboek opzoeken. Om te beginnen met “oester” vanwege de afrodiserende werking. Ik dacht, deze relatie is snel ten einde, als je niks anders meer met elkaar te bespreken hebt dan de namen van vissen.

De volgende dag zag ik hen weer in de hotellobby. We checkten tegelijkertijd uit maar gelukkig sprak ik toen alleen maar Spaans. Toch voelde het wel ongemakkelijk, er werden namelijk twee taxi’s besteld om naar het vliegveld te gaan. De taxichauffeur wilde mijn koffer pakken maar de andere blauwe koffer was van hen. Op het vliegveld stond ik in dezelfde rij om in te checken. In de lobby van het hotel viel het me al op dat hun relatie bekoeld was, ondanks dat zij het niet erg vond dat hij geen achttien meer was.

Ik vind het altijd leuk om te kijken naar vliegtuigen die landen en opstijgen. Ineens stond de man naast me en hij wilde een gesprek beginnen maar daar had ik geen zin in. Later zag ik dat ze niet meer bij elkaar zaten terwijl daar wel ruimte voor was. Hij zat met zijn rug naar haar toe. Het lijkt me echt vervelend als je relatie op vakantie eindigt. Wat doe je dan met je gezamenlijke koffer?

Zwarte pieterbaas leidt tot luid geraas

Vandaag ben ik jarig en dat is een feest.´s Middags heb ik geluncht met mijn familie bij de Rechtbank. Het was erg gezellig en het eten was lekker. Daarna ben ik met mijn moeder naar het Pandhof gelopen en hebben we de Domkerk bekeken. Een verjaardag zoals verjaardagen zijn. Maar daar bleef het niet bij.

Nadat ik mijn moeder naar het station had gebracht, fietste ik langs het Neude. Daar was een demonstratie tegen Zwarte Piet, een tiental mensen stonden er met spandoeken en protestborden. Er was een dame die Engels sprak en uitlegde wat haar probleem is met Zwarte Piet: “It’s a glorification of slavery”. Enigszins bizar want als buitenlander heb je wat mij betreft niets te zeggen over ons volksfeest. Daarna kwam er een andere vrouw aan het woord: “Zoals wij ons nu schamen over ons slavernijverleden zo zullen mensen over honderd jaar zich schamen voor Zwarte Piet”. Ze babbelde nog even door en ik voelde de agressie in mij opborrelen. Misschien moet ik een tegengeluid geven door bijvoorbeeld een leuk Sinterklaasliedje te zingen: “Wees maar gerust mijn kind/ ik ben een goede vrind/ want al ben ik zwart als roet/ ik meen het goed”. Zou mooi zijn geweest. Het leek me toch verstandiger om weg te gaan. Ik stond enigszins verbijsterd met mijn fiets midden op straat toen de politie een man arresteerde. “Halt u bent aangehouden”. Twee agenten in burger en één in uniform vlogen boven op de man die vlak bij mijn fiets belandde. De man verzette zich hevig. Omdat ik bang was van de gearresteerde man fietste ik snel weg.