NIMBY

Afgelopen zaterdag was er duidelijk een geval van ‘Not In My Backyard’. Ik kwam terug van de supermarkt en zag iets vreemds in de tuin van de Stadskliniek. Het was zaterdag voor Pinksteren en voor de anti-abortus activisten duidelijk een gelegenheid om van zich te laten horen. Er stonden twee brandende grafkaarsen en twee spuuglelijke roze en blauwe boeketten van plastic bloemen. Ik was stupéfait.

Nadat ik even verbijsterd had staan kijken, begreep ik wat de bedoeling was van dit tafereel. Het herdenken van alle zieltjes van de onschuldige kinderen die in de kliniek zijn vermoord. Daar word ik inmiddels pisnijdig om. Al tientallen jaren krijg ik deze boodschap te pas en onpas medegedeeld. Foetussen tussen spaken van mijn fiets, mensen met brandende fakkels voor mijn deur etcetera. Het houdt niet op. Inmiddels mogen ze niet meer voor de kliniek demonstreren. Toch verschijnt er dan nog een herdenkingsplaats bij de ingang.

Veel mensen zeggen dat iedereen het recht heeft op een eigen mening. Daar ben ik het mee eens, maar het is niet nodig om je mening ongewenst en ongepast altijd te uiten. Vooral als je opzettelijk mensen hiermee kwetst en beschadigd.

Ik heb de politie gebeld met de mededeling dat er een grafmonument in mijn voortuin is gemaakt. Met als doel om de geaborteerde kinderen te herdenken. En dat ik dit smakeloos en provocerend vind. De politie-agente die ik aan de telefoon had vroeg aan mij om te herhalen wat ik had gezegd. Ze begreep het niet. Dat kan ik begrijpen. Het is ook een gestoorde actie.

De politie zou langskomen om te kijken of het moest worden verwijderd. Na twee uur had ik nog niks van ze gehoord en heb de hele zooi in de container gegooid. Zottigheid, niet in mijn tuin!

Van high culture naar lowest

Rijksmuseum

Afgelopen donderdag ben ik naar het Rijksmuseum gegaan om te kijken naar de restauratie van de Nachtwacht. Ik was enigszins teleurgesteld. Je kunt het schilderij alleen nog van een afstand bekijken, het is helemaal afgeschermd door glazen wanden. Ondertussen scant een robot het schilderij. Mijn idee van een restauratie is een mevrouw met een bril op en een penseel. Nou ja, het zal er vast mooier van worden.

Ringtone

In de trein naar huis zat er een meisje van een jaar van achttien tegenover me. Ineens hoorde ik allemaal “porno geluiden”, luid gekreun, geschreeuw en gehijg. Ik was helemaal stupéfait, zit ze nou in de trein naar porno te kijken? Doe dan in ieder geval het geluid uit! Het bleek de ringtone van haar telefoon te zijn. Tja, die herken je natuurlijk altijd. Mijn geluid van een ouderwetse telefoon leidt nogal eens tot verwarring. Maar ja het is totaal bizar. Het leek me ook een meisje dat vaak gebeld wordt. Je zal er naast wonen. Zit je heerlijk op je balkon in de zon en hop daar gaat het weer…

Me Boy

Toen ik eenmaal thuiskwam was ik moe en wilde ik even rustig op mijn bed gaan liggen. Dat zat er niet in. In mijn tuin speelde zich een klassiek drama af waarvan ik me niet kon afsluiten. Er zat een jong meisje die ’s ochtends een abortus had gehad. Laat ik helder zijn, dat is triest. Ze was echter wel een geval apart. 

Het begin

Met een vriendin was ze naar de kliniek gekomen. Tijdens de behandeling was zij met haar vriend vertrokken naar Den Haag. Ze was bedreigd door de “vader” van het kind die met zijn broer naar de kliniek was gekomen. Hij wist nergens van en had het kind willen houden. De jongen was pas twintig jaar en had geen baan. Bovendien had hij nog een andere vriendin die standaard “die hoer” werd genoemd. Van “die hoer” wist het meisje pas toen ze zwanger was van hem. Haar Nederlands was niet optimaal waardoor het af en toe wat moeilijk te volgen was. Het was sowieso moeilijk te volgen omdat het een raar verhaal was.

Problemen

  • 1. Er was niemand die haar wilde komen ophalen.
  • 2. Iemand had lopen lullen tegen haar vriend, “Me boy”, over haar zwangerschap en
  • 3. Ze spoorde duidelijk niet.

Mensen in nood

Ze was steeds aan het bellen met andere mensen. Na een half uur het drama aangehoord te hebben ben ik naar beneden gegaan om te vragen of ze hulp nodig had. Laat je een mens in nood aan zijn lot over? Als ze in een psychiatrisch ziekenhuis had gezeten was ze in de separeer gegooid omdat ze hysterisch was. Het werd ook alleen maar erger.

“Vandaag ben ik een slachtoffer geworden”. “Dit is niet menselijk, een gewond dier laat je niet eens alleen”. “Ik kan nooit meer voor de eerste keer zwanger zijn en ervan genieten, mijn kind is er uitgerukt. Weet jij wel hoe erg dát is?” “Ik ben hier fucking helemaal alleen”.

Enigszins schoorvoetend ging ik naar haar toe. Op mijn vraag of ze hulp nodig had, antwoordde ze heel rustig: “Nee ik wacht op de lift”. Waarschijnlijk “mijn lift”, anders wordt het lang wachten. 

Overleg

Op de gang kwam ik een buurman tegen en vroeg aan hem wat we met dat meisje moesten doen. Hij vond dat ik weer veel te lief was geweest door naar haar toe te gaan. – “Ze heeft liggen krikken met een Marokaan, dan krijg je dit. Wat had je voor haar willen doen? – “Een kopje thee of zo? Doen ze in Spaanse films ook altijd, probleem, kopje kamillethee”. Daar begreep hij niet zoveel van. Zelf was hij niet van plan om naar haar toe te gaan. -“Wat kan ik er aan doen?”

Rouw

Vervolgens ging het drama verder. Ze had twee maanden geleden een vriend begraven en was nog in rouw. Ik dacht, mijn God. De deur van de buurman stond nog open en ik vertelde hem dat het toch allemaal wel triest was. – “Mayke, denk je dat ik niet hoor wat ze staat de schreeuwen in de tuin”. Zelf dacht ze dat niemand haar hoorde of zag “Nee, ik zit hier in alle privacy” had ze tegen iemand aan de telefoon gezegd. Dus niet, de hele buurt kon mee genieten. Op mijn opmerking dat ze in rouw was antwoordde hij – “Een begrafenis werkt niet als anticonceptie. Als je gaat liggen neuken binnen twee maanden en dan met name met een Marokaan dan raak je gewoon zwanger”. -“Volgens mij is dit meisje een gevalletje “ps” en doet ze waarschijnlijk altijd zo hysterisch”, zei ik om de zaak wat te relativeren.

Hereniging

Inmiddels was de vriendin uit Den Haag weer teruggekomen. ”Je mag blij zijn dat ik het toesta dat je naast me mag zitten. Jij bent geen mens”. Zoals te verwachten viel kregen ze enorme ruzie. Zo ging het nog wel even door Me boy dit en Me boy dat….Vuile hoer zus en zo.  Na twee en een half uur was ik het meer dan zat. Oordoppen hielpen niet en ik wilde rust. Ik overwoog om de politie te bellen. “Er zit een verwarde persoon op “Eigen terrein” willen jullie die komen verwijderen”. Dan moet ik natuurlijk eerst zelf gaan vragen of ze wil vertrekken en daar had ik geen zin in. Ik had al wel een paar keer scheldend in het Spaans, (callate hija de puta, que mierda) uit het raam gehangen, maar dat telt niet. 

Taxi

Na drie uur, inmiddels was het half acht, is ze lachend door Me boy met een taxi opgehaald. Dat waren haar eisen. “Ik ga niet met jou alleen in een auto, lul die je bent, hoerenloper, kom maar met een taxi”. Me boy heeft dat gedaan, te aardig naar mijn mening ofschoon ik blij was dat ze vertrokken was. Eindelijk rust.

Oh je bedoelt porno!

Eergisteren was het weer zover, op 18 december 1984 is de abortuswet in werking getreden en de anti-abortus demonstranten hielden weer hun gebruikelijke nachtwake. Elk jaar is het weer een gedoe. Gisteren stonden ze met zo’n 20 mensen recht voor mijn deur. Ik had met iemand op marktplaats afgesproken dat ze de e-reader bij mij thuis kon ophalen. Dit meisje werd helaas lastiggevallen door de demonstranten. Ze kreeg een heel verhaal over abortus te horen en was enigszins van slag. Dat verwacht je ook niet.

Tijd voor actie. Ik heb ze er op aangesproken dat ze niet voor mijn deur mochten demonstreren. Op geen enkele manier wil ik in verband worden gebracht met de abortuskliniek. Ik heb ze verwezen naar de ingang van de kliniek. Eerst wilde ze niet weggaan maar uiteindelijk gingen ze akkoord. Vervolgens lieten ze een spandoek en fakkels bij mijn deur achter. Nou ja, ik was er helemaal klaar mee.

Sinds een aantal maanden hangt er een waarschuwingsbord bij de ingang van de kliniek. De boodschap is helder: “Let op gewelddadige anti-abortus demonstranten”. Die mensen zijn echt gestoord, dat ze geweld gebruiken om hun doel te bereiken. Toen ik boodschappen ging doen heb ik even een gesprek gehad met een vrouw van het clubje.

Mijn eerste vraag was: Waarom gebruik je geweld om je boodschap te over te brengen? Dat vind ik echt te ver gaan, mensen zijn kwetsbaar als ze hier naar toekomen voor een behandeling. Vervolgens worden ze belaagd en pijn gedaan door mensen die een andere mening hebben. Ze zei dat ze geen geweld gebruikten omdat ze er staan in de naam van God. Het was juist andersom, zij werden geschopt, geslagen en aangereden door auto’s. Dan moet je ook niet voor een auto gaan staan dacht ik. Mensen die niet naar je willen luisteren vastgrijpen is misschien ook niet zo’n goed idee.

Ik heb ooit hun website bezocht om meer te weten te komen over deze activisten. Het was werkelijk onbegrijpelijk. Hersenen die onherstelbaar beschadigd worden door het kijken naar porno. Het verband tussen porno en abortus begrijp ik niet helemaal. Ik vroeg aan de vrouw waarom ze tegen pornografie is en welke delen in de hersenen worden beschadigd. “Sorry dat begrijp ik niet, pornografie? Wat is dat? “Sekssites op internet” probeerde ik aan haar uit te leggen. “Oh je bedoelt porno!”

Het zit als volgt. Jongens kijken naar porno (geen pornografie) op het internet. Daar zien ze dat meisje worden gegrepen en dan seks hebben. Dat gaan die jongens ook doen. Ze grijpen meisjes zonder bescherming en dan hebben ze seks. Als ze de pil slikken zijn het slettenbakken die er zelf om vragen. Ze kunnen zwanger worden en een abortus laten doen. Daar hebben ze dan hun hele leven last van. Die jongens gaan gewoon door met het grijpen van meisjes omdat hun hersenen veranderd zijn door het kijken van porno”.

Ze maakt van iedere man die naar porno kijkt een potentiele verkrachter. Daar denkt mijn buurjongen Franske jr. anders over. Hij was de bron van mijn problemen op het internet omdat hij mijn internetverbinding gebruikte. Hij kijkt naar sekssites en dat leidde bij mij tot rare mails en internetsites.  Een dagelijks portie pornografie dat is heel normaal volgens hem, gezond zelfs. Het voorkomt wellicht het grijpen van meisjes.

Tot volgend jaar maar weer.

Je moet het zelf maar weten, vervolg

 

 

 

 

In godsnaam

De afgelopen weken heb ik gekeken naar het programma “Eindelijk thuis”. Het gaat over geadopteerde kinderen die samen met een ouder teruggaan naar hun geboorteland. Ieder kind worstelt met de vraag waarom wilde mijn moeder mij niet en heeft ze me afgestaan.

Ik woon boven een abortuskliniek en op de dagen dat er mensen komen voor een behandeling staan er anti-abortusactivisten voor mijn deur. Door de jaren heen begin ik steeds meer een hekel aan ze te krijgen. Inmiddels zou ik ze het liefst de nek omdraaien. Als ze er staan denk ik: “Laat mensen hun eigen keuze maken”. ”Wie ben jij om te bepalen dat een abortus slecht is”. Natuurlijk bestaat er het recht op vrije meningsuiting maar ik denk dat zij misbruik maken van dit recht. Ze laten het namelijk niet toe dat andere mensen een andere mening hebben.

Ze doen het in naam van God maar ik kan me niet voorstellen dat God hun handelen goedkeurt. Ze hebben één keer een molotovcocktail door de ramen gegooid om het pand tot de grond toe af te laten branden. Dat er onschuldige mensen in het huis wonen dat weerhield hen er niet van. Nou hebben ze me wel verteld dat ik bij de duivel woon. Waarschijnlijk zien ze me als een satanist en dat ik verbrand is geen enkel probleem. In hun opvatting zal ik toch eeuwig branden in de hel.

De folders die ze uitdelen zijn absurd en manipulatief. Een deel van de folders gaat over adoptie en hulp van de kerk bij het krijgen van een kind. Dat zijn nog de rationele folders die een alternatief en hulp bieden. Nu kom ik weer terug op het programma over geadopteerde kinderen, een adoptie is niet een eenvoudige oplossing. De kinderen blijven met de vraag zitten waarom ben ik afgestaan en ze voelen zich ongewenst.

Wat doe je als vrouw als je zwanger bent geworden door een verkrachting? Dan draag je negen maanden een kind, en hiermee een deel van de verkrachter, in je lichaam. Als het kind geboren wordt kan het op je verkrachter lijken. Je kunt het natuurlijk afstaan voor adoptie. Op een dag komt dan de vraag, “waarom ben ik geadopteerd?”. “Nou je moeder is verkracht door je vader en zij was bang dat ze niet genoeg van je zou kunnen houden” Stuur een kind met die boodschap maar het leven in.

Er zijn regelmatig zwangere jonge meisjes die zelf nog maar kinderen zijn. Een kind opvoeden is niet eenvoudig en het is nog maar de vraag of een meisje van zestien dat kan. Haar ouders kunnen haar helpen maar het blijft een lastig verhaal. Zo zijn er nog veel meer situaties te bedenken waarbij een zwangerschap ongewenst is en leidt tot een abortus. De mogelijkheid van een abortus is bij wet geregeld, de vrouw maakt dus een legitieme keuze.

Hun protest tegen abortus vind ik daarom moeilijk te accepteren. Vooral als het op een radicale manier gebeurt. Zo heb ik ooit een folder in mijn hand geduwd gekregen met daarin een stripverhaal. Een foetus die zegt “Mijn mama wil mij niet, zij gaat nu naar de moordenaar. Ze is bezeten door de duivel”. Het is ook een keer gebeurd dat iemand zich op de parkeerplaats aan een levensgroot kruis liet vastbinden. Het kruis stond op een groot laken met allemaal bloedspatten erop geschilderd en er stonden “artsen” om heen met bloedspatten op hun kleding. De vrouw aan het kruis wilde zich opofferen voor alle kinderen die overleden zijn om zo hun zieltjes rust te kunnen geven. Daar houdt het bij mij op.

Elk jaar is er ook een nachtwake op de datum dat de abortuswet in werking is getreden. Ze staan met fakkels en foetussen voor de deur. De foetussen worden uitgedeeld aan voorbijgangers; daar zit je na een gezellig avondje stappen niet echt op te wachten. Op zich is het geen groot probleem dat ze voor mijn deur staan. Wat wel een probleem is, is dat het randdebielen zijn. Afgelopen jaar hebben ze een brandende fakkel in de kliko gegooid. Ik kwam toevallig thuis en zag rook uit de kliko komen. Toen ik een man erop aansprak zei hij “Ik dacht dat hij uit was en niet meer brandde”. Hij deed ook geen enkele moeite om me te helpen om de fakkel eruit te halen en het vuur te doven.

Inmiddels spreken ze mij niet meer aan als ik langsloop, waarschijnlijk omdat ik te oud ben. Ze weten ook hoe ik erover denk: hun acties hebben helemaal niks met God te maken.