Een beknopte samenvatting van mijn verblijf in het UMC. De strijd om de afstandbediening, overspel, ecorexia, de teckel, het bord, ervaringsdeskundige en het ijskonijn.
Afstandbediening
De laatste opname had zo zijn eigen karakter. Een Belgische vrouw had de afstandsbediening geconfisqueerd, zodat we alleen maar naar de Waalse televisie konden kijken. Wat voor mij niet echt een probleem is omdat ik de Franse televisie prima kan volgen zonder ondertitels. Anderen hadden daar meer problemen mee. Met als voordeel dat er verder bijna niemand tv keek, lekker rustig. Wel bizar dat ik wist wat voor weer het de volgende dag in Wallonië zou zijn.
Overspel
Dan hadden we nog onze eigen versie van “de vieze man” die zeker 150 kilo woog. Hij had ook zo’n “vieze man” huppeltje en stak het puntje van zijn tong steeds uit. Half kwijlend vertelde hij me dat zijn vriendin het heel erg vond dat hij was opgenomen. Ze bang was dat hij vreemd zou gaan met vrouwen op de afdeling. “Dat zouden ze wel willen, maar over een jaar ga ik met haar trouwen”. Ik denk dat haar angst niet echt realistische angst is. Ach ja, liefde maakt blind… Deze man had overigens, denk ik niet door hoe dik hij eigenlijk was. Regelmatig ging hij in een stoel zitten die aan zijn achterwerk bleef hangen als hij opstond.
Ecorexia
Er was ook een Wereld Natuur Fonds jongen opgenomen, duidelijk herkenbaar aan de panda op elk kledingstuk. Daar kan ik al helemaal niks mee. Hij was erg druk met het scheiden van afval, wat op deze afdeling niet werd gedaan. Het leek wel een misdaad dat alles in één vuilnisbak werd gegooid. Volgens mij moeten we een ziekte aan de DSM-V toevoegen, ecorexia.
Ik begrijp ook niet waarom er ooit voor een panda is gekozen als logo. De reden dat de panda’s uitsterven is niet alleen omdat hun leefgebied steeds kleiner wordt, maar ook omdat ze er geen zin in hebben om zich voort te planten. Het zijn ongelofelijk luie beren. Een beer is oorspronkelijk een vleeseter maar een panda eet alleen maar bamboe. Hun spijsvertering is hiervoor niet geschikt en hierdoor zitten ze de hele dag bamboestengels weg te kauwen. Maar dit terzijde.
Op een gegeven moment had ik het er helemaal mee gehad met alle het uitstervende dierenleed en stelde voor om de ijsberen naar de Zuidpool te emigreren en de pinguïns naar de Noordpool. Dat leek mij een goed plan om de biodiversiteit op beide poolkappen te versterken omdat het geen natuurlijke vijanden zijn. Ik begrijp zelf ook niet helemaal waar dit toe leidt, maar toch,…
Teckel
Bij de activiteiten therapie heb ik geprobeerd om een teckel te haken. Ik kan wel breien maar haken lukt me niet. Ik begrijp het gewoon niet. Na een week was ik nog niet verder dan de kont van de teckel, en riep “Ik word helemaal suïcidaal van dat gehaak, wat een ramp!” De activiteiten begeleidster stelde voor om wat anders te gaan doen. Uiteindelijk heb ik een bloempot gehaakt, ook hip.
Het bord
Dan hebben we ook nog de kwestie van “het bord”. ’s Ochtend werd ik wakker met krampen in mijn kaken, nek en schouders. Toen ik aan de ontbijttafel zat verminderde de pijn niet. Nadat ik mijn bakje muesli had opgegeten wilde ik van tafel af maar dat mocht niet. Ik moest gewoon wachten tot iedereen klaar was. Ik dacht fuck it, de pijn is niet om uit te houden en ik ging van tafel richting mijn bed. Vervolgens roept iemand me na “Je bord. Je moet je bord opruimen!”. Dat bord had ik helemaal niet gebruikt en ik voelde me er niet verantwoordelijk voor. Ik draaide me om en liep terug om mijn bakje te pakken. “Het bakje wil ik nog wel meenemen, maar daar houdt het op.” “Maar dat bord is van jou!” werd nogal snibbig naar me geroepen. Als ik geen pijn heb dan moet je met deze onzin niet bij mij zijn. Met pijn, mag je blij zijn dat ik het bord niet naar je hoofd slinger. Ik stelde voor dat ze het zelf kon opruimen. Ze wilde het bord niet opruimen omdat het niet van haar was en ontplofte bijna. “Weet je wat, dan laat je het staan en wordt het vanzelf een stilleven” was mijn conclusie.
Ervaringsdeskundige
Op een avond verscheen er een ervaringsdeskundige op de afdeling. Het is helemaal hot om ervaringsdeskundige te zijn. Ik probeer medepatiënten zoveel mogelijk te mijden en dan komt er ook nog een ervaringsdeskundige bij. Ze was behoorlijk opdringerig en vooral blij met zichzelf. Door het gekwetter van haar met iemand kon ik me niet goed concentreren op de televisie. Moet niet gekker worden dacht ik. Heb ik de afstandsbediening van de Belgische trol afgepakt en kan ik eindelijk kijken naar een programma dat ik leuk vind en dan zit er iemand doorheen te praten. Ik vroeg aan haar of ze ergens anders wilde gaan zitten, omdat ik tv aan het kijken was. Daar had ze geen zin in, ik moest zelf maar oprotten naar een andere kamer. Ik vond het erg onprofessioneel om een privégesprek in een woonkamer te voeren, dat vond zij niet. “Iedereen lijdt op zijn eigen passende wijze en kan dat uiten in een gezelschap.” Ik stelde haar een ultimatum. “Ik ga nu roken als ik terug ben, zit je hier niet meer.” Toen ik terugkwam zat ze tv te kijken en ze had de afstandsbediening. DWDD had ze afgezet en ze keek nu naar Goede tijden slechte tijden. Wel symbolisch, vanuit haar optiek vertegenwoordigt zij de goede tijd en wij de slechte tijd. Nou ja, toen ben ik maar naar mijn kamer gegaan. Kansloos
Ijskonijn
Deze keer was er een man die zeker geen klik met me voelde. Hij lag in echtscheiding met zijn vrouw. Om een lang verhaal kort te maken. Achteraf had hij de scheiding kunnen zien aankomen. Hun “woeste” seksleven lag al een hele tijd stil. Zijn vrouw was veranderd in een ijskonijn, net zoals jij. Oké? Dat hij steeds praat over zijn vrouw is nog daar aan toe. Maar om mij daarbij te betrekken als ijskonijn gaat me te ver. Ik wilde tegen hem zeggen: “Ben je wel helemaal normaal?” Het antwoord is simpel: Nee! Ik kreeg de neiging om een laxerend middel door zijn soep te roeren.
Hopelijk ben ik de komende tijd verlost van mensen met psychische klachten.