NIMBY

Afgelopen zaterdag was er duidelijk een geval van ‘Not In My Backyard’. Ik kwam terug van de supermarkt en zag iets vreemds in de tuin van de Stadskliniek. Het was zaterdag voor Pinksteren en voor de anti-abortus activisten duidelijk een gelegenheid om van zich te laten horen. Er stonden twee brandende grafkaarsen en twee spuuglelijke roze en blauwe boeketten van plastic bloemen. Ik was stupéfait.

Nadat ik even verbijsterd had staan kijken, begreep ik wat de bedoeling was van dit tafereel. Het herdenken van alle zieltjes van de onschuldige kinderen die in de kliniek zijn vermoord. Daar word ik inmiddels pisnijdig om. Al tientallen jaren krijg ik deze boodschap te pas en onpas medegedeeld. Foetussen tussen spaken van mijn fiets, mensen met brandende fakkels voor mijn deur etcetera. Het houdt niet op. Inmiddels mogen ze niet meer voor de kliniek demonstreren. Toch verschijnt er dan nog een herdenkingsplaats bij de ingang.

Veel mensen zeggen dat iedereen het recht heeft op een eigen mening. Daar ben ik het mee eens, maar het is niet nodig om je mening ongewenst en ongepast altijd te uiten. Vooral als je opzettelijk mensen hiermee kwetst en beschadigd.

Ik heb de politie gebeld met de mededeling dat er een grafmonument in mijn voortuin is gemaakt. Met als doel om de geaborteerde kinderen te herdenken. En dat ik dit smakeloos en provocerend vind. De politie-agente die ik aan de telefoon had vroeg aan mij om te herhalen wat ik had gezegd. Ze begreep het niet. Dat kan ik begrijpen. Het is ook een gestoorde actie.

De politie zou langskomen om te kijken of het moest worden verwijderd. Na twee uur had ik nog niks van ze gehoord en heb de hele zooi in de container gegooid. Zottigheid, niet in mijn tuin!

Barcelona is boos

Over twee weken ga ik naar Barcelona voor een relaxte vakantie. Heerlijk door de stad lopen, kopje koffie met krantje en lekker eten natuurlijk. Inmiddels begin ik me enige zorgen te maken want Barcelona is boos. Boos omdat de politici die een onafhankelijk Catalonië hebben uitgeroepen, na een illegaal referendum op 1 oktober 2017, lange gevangenisstraffen hebben gekregen. Ze willen dat Madrid in ieder geval met hen in gesprek gaat over een nieuw referendum. In Madrid zijn ze dat niet van plan en daarom is er een impasse ontstaan. Elke dag zijn er demonstraties, worden wegen bezet en is er een groot tentenkamp op de belangrijkste weg door Barcelona. Tussen de politie en demonstranten is er een kat en muis spel in de straten van Barcelona. Inmiddels zijn er voor 1,4 miljoen euro’s aan vuilniscontainers verbrand die worden gebruikt als barricades tegen de politie. Het vuilnis wordt nu in zakken aan de straat gezet. Met als nieuw probleem dat de demonstranten vuilnis gooien naar de politie. Niet alleen jonge bevlogen Catalanen gaan de strijd aan, er verschijnen ook filmpjes met bejaarden vrouwen die woest tegenover een peloton ME’ers staan te schreeuwen.

Inmiddels is iedereen in Barcelona de onrust wel zat. Winkeliers die hun omzet tot nul zien dalen. “Juist nu het weer omslaat kopen mensen nieuwe kleren, maar ze mijden het centrum” klaagt een winkelier. Restaurants die leeg blijven omdat mensen er simpelweg niet kunnen komen omdat de wegen geblokkeerd zijn. Kerstversiering die niet kan worden opgehangen vanwege veiligheidsrisico’s. Vooral het tentenkamp op Plaça de la Universitateidt leidt tot ergernis. Er staan ongeveer 140 tenten maar door het slechte weer zit er bijna niemand meer in. De burgermeester wil het plein niet ontruimen uit angst voor meer demonstraties.

Ik wilde mijn oranje winterjas meenemen naar Barcelona. Toen ik op internet zag dat de pers met oranje vesten aan en helmen op achter de ME’ers liep, leek het me niet meer zo’n geschikte kleur. Ik heb nu een demonstratie-proof regenjas gekocht. Eieren, vuilnis en verfbommen zullen er makkelijk vanaf glijden. Bovendien heb ik een capuchon met bontje dan hoef ik geen helm op te doen. Eigenlijk wil ik een gepantserde Canta met een waterkanon erop en natuurlijk een tennisballenmachine, daar tuf ik dan veilig mee door Barcelona. Superchill. Zoals je merkt verheug ik me op deze vakantie, niets laat mij tegenhouden. Nederlanders vinden het geen goed idee dat ik naar Barcelona ga. Spanjaarden daarentegen halen gelaten hun schouders op: het is wat onrustig…

Gewoon gaan en dan zie ik wel wat er gebeurt. 

Oh je bedoelt porno!

Eergisteren was het weer zover, op 18 december 1984 is de abortuswet in werking getreden en de anti-abortus demonstranten hielden weer hun gebruikelijke nachtwake. Elk jaar is het weer een gedoe. Gisteren stonden ze met zo’n 20 mensen recht voor mijn deur. Ik had met iemand op marktplaats afgesproken dat ze de e-reader bij mij thuis kon ophalen. Dit meisje werd helaas lastiggevallen door de demonstranten. Ze kreeg een heel verhaal over abortus te horen en was enigszins van slag. Dat verwacht je ook niet.

Tijd voor actie. Ik heb ze er op aangesproken dat ze niet voor mijn deur mochten demonstreren. Op geen enkele manier wil ik in verband worden gebracht met de abortuskliniek. Ik heb ze verwezen naar de ingang van de kliniek. Eerst wilde ze niet weggaan maar uiteindelijk gingen ze akkoord. Vervolgens lieten ze een spandoek en fakkels bij mijn deur achter. Nou ja, ik was er helemaal klaar mee.

Sinds een aantal maanden hangt er een waarschuwingsbord bij de ingang van de kliniek. De boodschap is helder: “Let op gewelddadige anti-abortus demonstranten”. Die mensen zijn echt gestoord, dat ze geweld gebruiken om hun doel te bereiken. Toen ik boodschappen ging doen heb ik even een gesprek gehad met een vrouw van het clubje.

Mijn eerste vraag was: Waarom gebruik je geweld om je boodschap te over te brengen? Dat vind ik echt te ver gaan, mensen zijn kwetsbaar als ze hier naar toekomen voor een behandeling. Vervolgens worden ze belaagd en pijn gedaan door mensen die een andere mening hebben. Ze zei dat ze geen geweld gebruikten omdat ze er staan in de naam van God. Het was juist andersom, zij werden geschopt, geslagen en aangereden door auto’s. Dan moet je ook niet voor een auto gaan staan dacht ik. Mensen die niet naar je willen luisteren vastgrijpen is misschien ook niet zo’n goed idee.

Ik heb ooit hun website bezocht om meer te weten te komen over deze activisten. Het was werkelijk onbegrijpelijk. Hersenen die onherstelbaar beschadigd worden door het kijken naar porno. Het verband tussen porno en abortus begrijp ik niet helemaal. Ik vroeg aan de vrouw waarom ze tegen pornografie is en welke delen in de hersenen worden beschadigd. “Sorry dat begrijp ik niet, pornografie? Wat is dat? “Sekssites op internet” probeerde ik aan haar uit te leggen. “Oh je bedoelt porno!”

Het zit als volgt. Jongens kijken naar porno (geen pornografie) op het internet. Daar zien ze dat meisje worden gegrepen en dan seks hebben. Dat gaan die jongens ook doen. Ze grijpen meisjes zonder bescherming en dan hebben ze seks. Als ze de pil slikken zijn het slettenbakken die er zelf om vragen. Ze kunnen zwanger worden en een abortus laten doen. Daar hebben ze dan hun hele leven last van. Die jongens gaan gewoon door met het grijpen van meisjes omdat hun hersenen veranderd zijn door het kijken van porno”.

Ze maakt van iedere man die naar porno kijkt een potentiele verkrachter. Daar denkt mijn buurjongen Franske jr. anders over. Hij was de bron van mijn problemen op het internet omdat hij mijn internetverbinding gebruikte. Hij kijkt naar sekssites en dat leidde bij mij tot rare mails en internetsites.  Een dagelijks portie pornografie dat is heel normaal volgens hem, gezond zelfs. Het voorkomt wellicht het grijpen van meisjes.

Tot volgend jaar maar weer.

Je moet het zelf maar weten, vervolg

 

 

 

 

Zwarte pieterbaas leidt tot luid geraas

Vandaag ben ik jarig en dat is een feest.´s Middags heb ik geluncht met mijn familie bij de Rechtbank. Het was erg gezellig en het eten was lekker. Daarna ben ik met mijn moeder naar het Pandhof gelopen en hebben we de Domkerk bekeken. Een verjaardag zoals verjaardagen zijn. Maar daar bleef het niet bij.

Nadat ik mijn moeder naar het station had gebracht, fietste ik langs het Neude. Daar was een demonstratie tegen Zwarte Piet, een tiental mensen stonden er met spandoeken en protestborden. Er was een dame die Engels sprak en uitlegde wat haar probleem is met Zwarte Piet: “It’s a glorification of slavery”. Enigszins bizar want als buitenlander heb je wat mij betreft niets te zeggen over ons volksfeest. Daarna kwam er een andere vrouw aan het woord: “Zoals wij ons nu schamen over ons slavernijverleden zo zullen mensen over honderd jaar zich schamen voor Zwarte Piet”. Ze babbelde nog even door en ik voelde de agressie in mij opborrelen. Misschien moet ik een tegengeluid geven door bijvoorbeeld een leuk Sinterklaasliedje te zingen: “Wees maar gerust mijn kind/ ik ben een goede vrind/ want al ben ik zwart als roet/ ik meen het goed”. Zou mooi zijn geweest. Het leek me toch verstandiger om weg te gaan. Ik stond enigszins verbijsterd met mijn fiets midden op straat toen de politie een man arresteerde. “Halt u bent aangehouden”. Twee agenten in burger en één in uniform vlogen boven op de man die vlak bij mijn fiets belandde. De man verzette zich hevig. Omdat ik bang was van de gearresteerde man fietste ik snel weg.