Afgelopen zaterdag ben ik de hele dag in de Teekenschool bij het Rijksmuseum geweest. Een inspireerde leeromgeving. ’s Ochtends een workshop Blauwdruk en ’s middags mijn fotocursus.
Deze week was de opdracht: fotografeer rijkdom, rijke mensen. De PC. Hoofdstraat om de hoek is een mooi uitgangspunt. Eerlijk gezegd vind ik het niet zo’n uitdaging om rijkdom te fotograferen, ik houd meer van het rauwe, het leven met rafels. De hele klas ging richting de PC Hoofdstraat, tien mensen die rondstruinen met een camera in één straat is wel veel. Het was een uitdaging om niet een medecursist op de foto te krijgen.
Jongens die stonden te wachten in de rij bij Louis Vuitton reageerden erg agressief toen ik een foto maakte. Veel gevloek en wat dreigementen. “Al weer iemand met een camera. Wat moet dat, sodemieter op. Ga weg!” Ik probeerde aan hem uit te leggen dat ik alleen een foto had gemaakt van de rij met paraplu’s. Gelukkig werd hij toen weer wat rustig. Toen ik vroeg of hij op de foto wilde begon de scheldtirade weer van vooraf aan. Oké helder, wegwezen.
Één man zag er erg hip en duur gekleed uit. Toen ik vroeg of ik een foto van hem mocht maken werd hij helemaal blij. Eindelijk een goede gelegenheid om met zijn rijkdom te pronken. Hij had een heerlijk Londens en accent en tijdens het maken van de foto’s bleef hij maar praten. Top voor mij. Door het natte weer was het moeilijk om het beeld helemaal scherp te krijgen, natte bril, natte lens…
Bij de tramhalte zag ik een man met een teckel staan met een regenjasje aan. Bizar hoe wij onze huisdieren steeds meer personifiëren. Ik vind het ook het toppunt van rijkdom, het kost een kaptaal om je hond zo aan te kleden. Terwijl het hondje zelf al een heerlijk vachtje heeft.
Later kwam ik de man tegen met zijn hond en hij wilde graag op de foto. Let op de kleine teckel in de tas, het middelpunt van deze foto
Bij het stoplicht stond naast me ‘An englishman in Amsterdam’. Vooral de paraplu deed me aan dit liedje van Sting denken. Even later stond hij te bellen bij een bloemenwinkel. Deze jongen had een uitstraling van casual en rijk maar had vooral veel flair.
Om de serie compleet te maken wilde ik ook de armere mensen in beeld brengen. Eerst twijfelde ik hierover. Mag je een foto maken van iemand om de reden dat hij ‘arm’ is. Met rijkdom wil je graag pronken terwijl armoede toch graag wordt verhuld. Als je geen echte LV tas kunt kopen dan koop je een goede nepper op een markt in Turkije. Ik vind dat deze mensen ook gezien dienen te worden en een foto waard zijn.
Veel mensen reageerden negatief. Zo negatief dat ik soms bang was om een klap voor mijn kop te krijgen. Bezorgers heb ik gefotografeerd omdat ze heel hard moeten werken voor weinig geld. Ook wel uitbuiting genoemd. De jongen in het busje wilde niet op de foto. Met wat overtuigingskracht lukte het me toch: “Dan kijk je toch gewoon naar buiten met je capuchon op.”
Pakketbezorger
Ik zag ook een man die ondanks het koude en regenachtige weer bij een minibieb stond.
Boekenman
Wellicht is de held van de dag deze man met dreadlocks en een joint. Hij zag mij lopen met een camera en verwees me naar de ontruiming van een pand in de Marnixstraat. Eerst wilde ik een foto van hem maken. Daar klaarde zijn gezicht helemaal van op.
Walk on the wild side
Het fotograferen van de ontruiming van het kraakpand werd me onmogelijk gemaakt door de politie. Eerst werd ik weggestuurd door een agent. Maar zo makkelijk gaat dat niet. Als ik weg moet dan blijf ik zeker. Ze hadden de hele ontruiming afgeschermd met ME-busjes. Op een andere plek fotografeerde ik weer verder. Toen een politieagente me om mijn perskaart vroeg, moest ik alsnog vertrekken. De krakers werden onder luid gejuich van het publiek afgevoerd in gereserveerde bussen van het openbaar vervoer.
Afgeschermd 
Gereserveerd
Het was weer een regenachtige, grauwe, kille middag maar ik heb me in ieder geval prima vermaakt.