Toiletpapier stress

Volgens de premier kunnen we de komende tien jaar zonder problemen poepen. Dat is weer een hele geruststelling. Maar zoals vaker heeft Rutte vanuit zijn torentje niet een goed beeld van de dagelijkse werkelijkheid.

Het heeft me vijf dagen gekost om toiletpapier te kopen. Toen het hamsteren begon zag ik nog wel toiletpapier bij de AH liggen. Ik dacht, ‘thuis heb ik nog voldoende, dat hoeft nu niet’. Dat alle andere mensen in de supermarkt wel papier kochten had een signaal moeten zijn. Ik ben helaas niet zo gevoelig voor kuddegedrag en maak mijn eigen keuzes. 

Deze keer ging dat dus fout. Op de eerste dag dat ik voor een leeg schap stond was ik nog optimistisch en verwachtte ik dat het er de volgende dag wel weer zou zijn. Hoeveel toiletpapier heeft een mens nodig? Mensen houden er een keer mee op om het kopen, was mijn overtuiging. Ik merkte wel dat ik mijn toiletbezoek uitstelde. Minder naar het toilet gaan staat gelijk aan minder verbruik van papier. Ineens ging ik er ook op letten hoeveel papier ik per dag verbruikte. Hoelang kan ik doen met één rol? 

Bij de Biowinkel zag ik nog wel toiletpapier liggen, zeven euro voor vier rollen. Dat vond ik toch echt te gek. Op een dag moet er weer toiletpapier zijn, hield ik me voor.

Toen de horeca ging sluiten zag ik een mogelijkheid. Zij hebben vast papier en de komende weken gaat niemand daar naar het toilet. Misschien dat ze me een paar rollen zouden willen geven. Ik vond het een idiote gedachte en durfde het ook eigenlijk niet te gaan vragen. 

Wie had dat nou ooit gedacht dat toiletpapier een zorg zou worden. Voorheen ging ik naar de supermarkt met een lijstje waarop lekkere dingen stonden zoals een reep pure chocolade, Starbucks macchiato of Ben & Jerry ijs. Daar kon ik me dan op verheugen. Maar nu ging mijn hart ineens sneller kloppen van toiletpapier. 

Na meerdere dagen achter elkaar gevraagd te hebben bij supermarkten wanneer er weer toiletpapier was, met steeds hetzelfde antwoord “Het is er wel, maar niet in de winkel”, kreeg ik op woensdag een tip. Een jongen die vakken aan het vullen was zette zijn baan op het spel. 

“Ik mag het eigenlijk niet zeggen, maar vanavond komt er een voorraad toiletpapier. De vrachtwagen is er om zes uur en waarschijnlijk ligt het dan om half zeven in de schappen. U moet op tijd komen, dan kunt u misschien een paar rollen kopen.” 

Ik vond het erg vriendelijk van de jongen maar wel een zotte situatie. 

Bij een andere supermarkt hadden ze toiletpapier achter de balie verstopt. Toen ik vroeg of ze nog papier hadden, haalde ze een pak te voorschijn. Zestien rollen kon ik kopen. Ik was nog nooit iemand zo dankbaar geweest voor een pak toiletpapier. Het was wel een beetje eng om er mee over straat te lopen. Voor je het weet word je beroofd van je rollen. “Toiletpapier of je leven!” Met wat moeite lukte het me om de zestien rollen in mijn rugzak te stoppen. Dat voelde een stuk veiliger.

Voorlopig kan ik weer met een gerust hart naar het toilet. Toch zal ik er nu wel voor zorgen dat ik een basisvoorraad van zestien rollen heb. Tot nader order in ieder geval.

Hamsters in paniek

Waar ik vorige week nog wat opgetrokken wenkbrauwen zag bij mijn besluit om niet naar Madrid te gaan, zie ik nu de onrust in de ogen bij mensen in de winkels. Staan we wel ver genoeg van elkaar? Mensen die buiten de winkel in de rij gaan staan omdat er te veel klanten binnen zijn. Iedereen bedankt elkaar voor de ruimte die ze hebben gekregen, ‘niemand met Corona heeft in mijn nek staan hijgen’.

Bij de Albert Heijn reageren mensen geïrriteerd als ik te dicht bij hen in de buurt kom. Tja we leven in een klein landje en zitten al snel te dicht op elkaar. Het komt gewoon door die hamsters dat de pleuris hier is uitgebroken. Die beesten worden in China gemaakt, kijk daar ga je… Ik wil ook eigenlijk nog alleen maar Coronahamsters bij de Albert Heijn zien, met een mondkapje. Dat zou een hele opluchting zijn. Weg met die hamsters op hun paasbest. Achter de kassa wil ook geen mensen meer zien maar alleen nog kassières in hamsterpakken met automatisch desinfecterende poten. Het zijn rare tijden, dat vraagt om vergaande maatregelen. 

Gisteren was ik bij Altrecht en zag ik een dierenambulance voor de deur staan. Ik vroeg me even af of ik het wel goed zag en ging direct opzoek naar het gewonde dier. Dat kon ik niet vinden. Er waren meer mensen die vragend langs de ambulance liepen. “Worden verwarde mensen nu met de dierenambulance vervoerd, omdat er geen gewone ambulances meer beschikbaar zijn?” Misschien heb ik het in de nieuwe wet over het hoofd gezien en worden mensen nu als dieren afgevoerd.

Vanochtend begreep ik het ineens. Het waren natuurlijk de hamsters van de Appie die helemaal in de war waren geraakt door het plotselinge hamsteren. “Wat gebeurt er hier nu” riepen de hamsters tegen elkaar. “Geen hamsterweken, geen hamsteraanbiedingen en de schappen zijn leeg!” “Zijn wij overbodig geworden?!” “Dadelijk wordt we ontslagen” Enkele hamsters barsten in tranen uit. Anderen wilden zich van de lege schappen naar beneden gooien, uit wanhoop. Na crisisberaad op het hoofdkantoor bij de Albert Heijn is besloten om de hamsters te isoleren. “Zijn ze nou helemaal gek geworden”. Ze zitten nu dus in een isoleercel bij Altrecht om weer tot rust te kunnen komen. Rutte begreep de hamsters helemaal. “Hamsteren is niet nodig, maar asociaal.”