Middagje winkelen

Afgelopen zondag ben ik gaan winkelen met mijn zus en mijn neef Jeroen. Bij de Bijenkorf stonden Jeroen en ik bij de uitgang te wachten, terwijl mijn zus in de make-up hoek bezig was. Ik houd niet zo van make-up, al snel voel ik me een travestiet of nog erger; een enge clown. De Mayke original is echt beter zonder make-up.

Jeroen en ik waren van plan om te gaan letten op tattoos. Het was mooi weer en iedereen liep er behoorlijk bloot bij. Nou is het Bijenkorf winkelpubliek niet echt de doelgroep voor tattoos. Een mooie tattoo is natuurlijk wel een kunstwerk en hierdoor een statussymbool. We zagen niets beters voorbijkomen dan “tribal-art”, vooral op de kuiten van mannen. Persoonlijk houd ik van wat meer kleur.

In de verte zag ik een hele nette mevrouw samen met haar man richting de uitgang lopen. Ik dacht direct, ‘die mevrouw die klopt niet, ze is te netjes’. Ik kreeg er een fout gevoel bij. Op het moment dat ik tegen Jeroen zei ‘Zij is wel heel netjes’, liep ze langs het poortje en ging het alarm af. ‘Zie je ze klopt niet, die mevrouw.’ De bewaker vroeg of hij even in haar tas mocht kijken. De dame begon erg tegen te sputteren, ‘Nee, dat is privé, ik heb hier niks gekocht’ … ‘Foute boel’ zei ik tegen Jeroen. ‘Wat heb je in je tas zitten dat zo privé is dat niemand het mag zien?’ Incontinentiemateriaal, een python?’ ‘Het kan ook wel kloppen dat ze niks heeft gekocht omdat het poortje afgaat. Ze heeft gewoon iets in haar tas gestopt zonder het te betalen. Kort gezegd is dat ordinaire diefstal.’ Jeroen vond dat ik wat snel oordeelde. ‘Als je hier echt niks gekocht hebt, moeten ze gewoon uit je tas blijven’. Toen ze door de bewaker werd meegenomen naar een kamertje was het wel duidelijk. Gewoon een te nette mevrouw.

Bij de Starbucks was binnen eigenlijk geen plaats om te gaan zitten. Er was nog één tafeltje vrij bij het raam. Op de tafel zat een sticker met de tekst dat het ‘tijdelijk niet in gebruik’ was. Dit kan ik niet zo goed begrijpen. Het was inderdaad zo dat het op dat moment niet in gebruik was. Maar wanneer begint en eindigt het tijdelijke niet in gebruik. Ik dacht laat ik de onduidelijkheid maar in mijn voordeel werken en er gewoon gaan zitten. Als wij er niet meer zitten dan is hij inderdaad weer tijdelijk niet in gebruik. Mij lijkt het logischer dat ze erop zetten dat het niet in gebruik is. Waarschijnlijk is hij niet in gebruik tijdens de coronamaatregelen. Maar of die tijdelijk zijn dat is nog maar de vraag.

Één van de weinige plekken waar je in de stad nog naar het toilet kunt gaan is bij de Hema. De toiletjuffrouw zit helemaal in een plastic cabine opgesloten. Ik heb geen idee hoe ze eruit zal zien als ze de toiletten schoonmaakt. Het kostte twintig cent, mooi bedrag. Ik kon zowel met pin als contant betalen. Om twintig cent te pinnen vind ik totale onzin en ik gaf haar vijftig cent. Naar het wisselgeld kon ik fluiten. Vanwege de Corona mocht ze geen wisselgeld geven. Toen ik dan toch twintig cent wilde pinnen, kon dat niet. ‘U heeft nu al betaald’. Ik zei tegen Jeroen dat ik weliswaar blij was dat ik naar de toilet was geweest maar dat ik wel opgelicht was door de Hema. Jeroen zei ‘Je moet teruggaan.’ Om mijn geld terug te vragen? vroeg ik. ‘Nee, je hebt zeker nog één keer het recht om te plassen en met tien cent erbij kun je een tweede keer. Moet je gewoon een bonnetje vragen, een soort coronaplasvoucher.’

Het was in ieder geval een enerverende middag.

Happy Hour, wat een triestheid 

IMG_0463

Iedereen kent wel de situatie dat je in een winkel of restaurant bent en het personeel je een verhaal vertelt waar je helemaal niks van begrijpt. En waar je ook niks van wilt begrijpen, bijvoorbeeld omdat het bloedheet is en je ergens wilt gaan zitten waar het koel is. Om er voor te zorgen dat die ander ophoudt met praten, betaal je. Einde probleem, althans dat hoop je.

Vandaag is het bloedheet. Op mijn werk was het heet en in mijn huis is het nog heter. Voor wat verkoeling ben ik naar de Hema gegaan. Om vier uur hebben ze daar een Happy Hour, altijd leuk. Ik nam een kopje koffie en twee stukjes taart en om me helemaal happy te voelen een kaasbroodje. Ik kon mijn geluk niet op.

Naar mijn idee is de regeling als volgt: een kopje koffie formaat normaal, niet klein, gewoon normaal. Daarbij krijg je een klein stukje gebak en voor 50 cent een tweede stukje. Alles bij elkaar opgeteld €2,50. Dat was bij de Hema het concept van “Happy Hour”. Dat ze dit hebben veranderd dat wist ik niet. Een bejaard echtpaar vroeg aan mij hoe het werkte. Ik deed mijn best om het uitleggen, maar er bleef veel verwarring. Mijn laatste zin was: ‘Ach u bent bij de Hema, echt duur wordt het nooit’.

Inmiddels wilde ik afrekenen. Het eerste probleem was dat ik twee kopjes koffie in één kopje had gedaan. Dat is al heel raar, je drukt op normaal, je kopje zit vol, voor zover ik het begrijp, is er niets aan de hand. Gewoon een kopje koffie. De dame achter de kassa zegt vervolgens dat ze had gezien dat ik twee keer op een knopje had gedrukt. Geen idee. Zou kunnen, ik ben niet zo handig met knopjes. Een ander probleem was dat ik twee stukjes taart had. Dat mocht er maar één zijn, volgens de nieuwe Happy Hour regels. Ze wilde me “matsen” door me een extra kopje koffie te verkopen. Vanaf dat punt kon ik haar niet meer volgen. Ik vond het allemaal prima, het is warm, ik wil afkoelen en me niet druk maken.

Een stukje taart terugleggen dat mocht niet in verband met de hygiëne. Ik dacht: ‘laat maar gaan, dit slaat nergens op’. Het kaasbroodje kon ook niet terug, dat is wel consequent. Ik moet eerlijk zeggen dat ik zelf niet weet waarom ik überhaupt iets terug wilde leggen. Ik begreep dat wat op mijn dienblad lag niet de juiste combinatie was. Hoe het wel moest, geen idee.

Ik had inmiddels wel genoeg gehoord en wilde betalen. Einde probleem. Alles was wat mij betreft afgehandeld en ik luisterde nog maar half naar wat ze zei. Vervolgens zegt ze: ‘Nou wordt het wel erg duur hè, bij de Hema. Ik vind het veel te duur voor twee kleine stukjes taart, twee kopjes koffie en een kaasboordje, € 5,75, dat is echt veel geld’. Een minuut eerder werd ik nog gematst en nu is het te duur. Ik begrijp ineens waarom ze bij de Hema bijna failliet zijn. Welke kassamedewerker klaagt er nou tegen een klant dat wat de klant koopt veel te duur is. Zonder dat hij tot dezelfde conclusie is gekomen en geen probleem ziet.

Nou, Hollandsche Eenheidsprijzen Maatschappij Amsterdam dat heb je slecht geregeld. Een klant die zich happy voelde en met een klote gevoel de winkel verlaat en niet eens weet waarom.