Afgelopen week heb ik een oude fruitkist gekocht om spullen in op te bergen. De kist is van knoest hout, B-kwaliteit .
“Deze kisten zijn niet volledig intact, grover en vaak donkerder gekleurd. Geschikt als decoratie. Geen scheuren en gecontroleerd op houtworm – wel ruw hout, voor toepassingen als meubel dus nog goed schuren! “Leeftijd doet er ook helemaal niet toe…tenzij je kaas bent natuurlijk” Roest
Het leek me een prima kist. Ik wilde geen gladde nette kist hebben, maar echt doorleefd hout. Doorleefd was de kist inderdaad, hij zat vol met zand en schuren was echt noodzakelijk. Bij de Praxis kocht ik schuurpapier, wat verf, een kwast en wieltjes. Toen ik vroeg hoe de wieltjes bevestigd moesten worden, zei de winkelmedewerker dat hij daar nog nooit over had nagedacht. Ik probeerde aan hem uit te leggen hoe ik erover dacht. “U zult wel gelijk hebben”. Praxis City zal ik maar zeggen.
Toen ik de kist eenmaal had geschuurd en een aantal houtsplinters in mijn vingers had, vond ik hem eigenlijk wel mooi. Een laagje verf zou de kist echt niet mooier maken. De Piet Hein Eek stijl zal ik maar zeggen.
Vandaag heb ik de verf en kwast teruggebracht naar de Praxis. De meneer in de winkel gaf mij toch het dringende advies om het hout te schilderen. “Het is onbehandeld hout, dat moet u afwerken met verf”. Dat ik de geschuurde kist erg mooi vond zonder verf, begreep hij helemaal niet. Ik probeerde nog uit te leggen dat de meubels van Piet Hein Eek ook van onbewerkt hout waren en dat die stijl me wel aansprak. Hij had nog nooit van Piet Hein Eek gehoord en hij kon zich niet voorstellen dat er een serieuze meubelmaker was die het hout niet schilderde. Dat had ik vast verkeerd begrepen. Ik was niet te overtuigen en hij gaf het op met een blik van domme doos die je bent…
De krat is niet al te stevig meer na 60 jaar gebruikt te zijn en voor de zekerheid wil ik er een plankje onder maken van 40x50cm. Ik moest een hele grote plank kopen en deze zelf op maat zagen omdat ze geen zaagcabine hadden. Bij het oude hout stond een klein plankje. Dat leek me een stuk praktischer om te zagen dan de grote plank. Het plankje was gratis, mooi meegenomen.
Voordat ik ging zagen waarschuwde de winkelmedewerker me. “U gaat toch niet met een elektrische zaag zagen?” Stel je eens voor, een vrouw die met een elektrische zaag aan slag gaat! Ik stelde hem gerust en zei dat ik met de hand ging zagen.
“U weet toch wel dat dit de houtzaag is”. “Ja, dat weet ik…”
Het was een botte zaag waardoor het zagen moeizaam ging. De man vond dat ik er wel lang over deed.
‘Tja, het is een botte zaag” was mijn antwoord.
“Of u kunt niet zagen”
“Probeert u het maar” was mijn reactie en voegde er nog aan toe “U moet de zaag het werk laten doen”
Met een anti-feministische blik keek hij me aan. De zaag was inderdaad niet scherp meer, maar bot was hij ook niet. Ik mocht zelf weer verder gaan zagen.
Toen ik buitenstond was ik stupéfait, bij een mannelijke klant hadden ze zich, denk ik, zo nooit gedragen.