De afgelopen tijd krijg ik steeds verbaasde reacties over mijn ondergoed. Mijn buurman kwam in het washok waar mijn onderbroeken op het wasrek hingen. “Zijn deze onderbroeken van jou?!” vroeg hij direct. “Ja, ze zitten lekker” “Mijn oma draagt zo’n onderbroek.” Nou vraag ik me af hoe hij weet wat voor ondergoed zijn oma draagt, maar dit terzijde. “Zo wordt het nooit wat, met jou en mannen”. “Om te beginnen is het ook niet echt nodig, ik en mannen. Als een onderbroek het enige beletsel is, dan is dat ook snel op te lossen.”
Een paar weken later ging ik een pakje bij de buren ophalen. Mijn buurman stond met twee schilders voor zijn huis. “Je hebt zeker nieuwe onderbroeken gekocht?”. Ik ben dan zo’n druiloor die daar serieus op in gaat. “Nee, nieuwe onderbroeken heb ik gekocht voordat ik op vakantie ging. Ik ben netjes opgevoed, met gaten in je ondergoed kun je niet op vakantie.” “Vandaag weer wat geleerd” zei één van de schilders. Wanneer leer ik het eens om zijn vragen niet te beantwoorden?
Enige tijd geleden heb ik een nieuwe kast gekocht en ligt mijn ondergoed in een mandje onder mijn bureau. Steeds denk ik, dat moet ik eens opruimen, maar het komt er niet van. Samen met mijn autismebegeleider heb ik een lijstje gemaakt van de dingen die ik nog moet doen. Opruimen staat op het lijstje. Hij wilde me hierbij graag helpen. Dat hoeft niet, het is niet iets waaronder ik gebukt door het leven ga. Bovendien betreft het mijn ondergoed, het voelt ik enigszins ongemakkelijk als een hulpverlener aan mijn onderbroeken zit.
Eergisteren had mijn nieuwe buurjongen hulp nodig met de wasmachine. Mijn ondergoed hing op het wasrek. “Is deze was van jou?” vroeg hij me verlegen. “Ja” Toen was het even stil, “leuke Happy Socks” zei hij snel. Ik zei tegen hem dat hij mijn was op de wasmachine kon leggen als zijn was klaar was en dat ik het later wel zou opruimen. “Maar, ik ga echt niet jouw onderbroeken van het rek halen reageerde hij verbaast.” Alsof hij een enge ziekte zou kunnen krijgen van mijn wasgoed. “Je maakt gratis gebruik van mijn wifi, de prijs die je betaald is mijn wasgoed van het rek halen. Lijkt mij een goede deal”. Hij wilde liever maandelijks een bedrag overmaken. Mijn humeur was niet al te best en ik zei tegen hem dat ik de was er zelf wel vanaf zou halen. Wat overigens een kleine moeite was.
Hoe moet het nu verder met mij en mijn ondergoed? Wat zijn de richtlijnen? Is er een leeftijdsgrens? Of een levensstijl grens? Ik weet het niet, misschien kan mijn autismebegeleider me daar bij helpen. Criteria voor te dragen ondergoed. Dat lijkt me een goed plan.