De afgelopen weken probeert iemand in de buurt om blokfluit te spelen en oefent iemand anders voor de Voice of Holland. Tegenwoordig hebben we allemaal een muzikaal talent. Het moet alleen nog verder ontwikkeld worden. Dan krijg je dus mensen die elke dag een uur staan te zingen of op hun blokfluit spelen in de tuin. Het meisje met de blokfluit maakt weinig progressie, het liedje “Boer wat zeg je van mijn kippen?” klinkt erg vals. Het andere meisje van de Voice, dat gaat niets worden ofschoon ze vol overgave zingt.
Dan is er ook nog het kinderdagverblijf. Door het mooie weer zaten ze veel buiten te zingen. De leidster speelde op haar blokfluit steeds hetzelfde liedje: ‘Klap eens met handjes, blij blij, blij’. De peuters zongen vrolijk mee. Ik werd er echter gestoord van, steeds weer hetzelfde liedje. Ik kreeg er gewelddadige gedachten van. Muziek is ook een bekend middel om iemand te martelen. Ik kon haar blokfluit inmiddels door haar strot duwen.
Op de lagere school moest ik na schooltijd naar de blokfluitles maar dat werd geen succes. Ik wilde eigenlijk piano spelen en geen blokfluit. Het idee dat ik eerst noten moest leren lezen met een blokfluit vond ik idioot. Bovendien wilde ik na schooltijd veel liever in bomen klimmen.
Voor de lessen moesten we van de dependance naar het hoofdgebouw lopen. Dat was voor mij een mogelijkheid om te “ontsnappen”. Ik rende heel hard de andere kant op. De juffrouw kon roepen wat ze wilde maar ik ging alleen maar harder rennen. Er waren overigens alleen maar meisjes die naar de blokfluitles gingen. Daar baalde ik behoorlijk van. Als jongen was het niet nodig geweest om op de blokfluit te leren spelen.
Ik was helemaal niet gemotiveerd en in de les was ik erg irritant. Ik stak nog net niet de blokfluit omgekeerd in mijn mond maar daar is ook alles meegezegd. Ik kreeg ook steeds ruzie met een meisje die een plastic blokfluit had. Naar mijn mening moest een blokfluit van hout zijn. Een plastic fluit vond ik stom en het geluid was raar. De juf zei steeds dat het niet uitmaakte, maar ik was niet te overtuigen. Onder de tafel schopte ik het meisje tegen haar benen, in de hoop dat ze zou stoppen.
Gelukkig had ik goede vrienden die geen blokfluitles hadden. Zij gingen tijdens mijn les voor de ramen van het klaslokaal staan, ze trokken gekke bekken en bonsden op de ramen. De blokfluitjuf probeerde hen wel weg te sturen maar dat lukte niet echt. Toen mijn vriendjes kluiten tegen de ramen gooiden raakte de juf overstuur en werd ik weggestuurd. Mijn moeder ging naar de juffrouw om opheldering te vragen. Ze barste al snel in tranen uit en zei “Neem haar alstublieft mee, al het geld van de lessen krijgt u terug” Daar strandde mijn muzikale ontwikkeling.
Larry onderbreekt Sammy