Contactstoornis

Vorige week attendeerde een cassiere van de Jumbo mij erop dat hij me al lang niet meer gezien had. “U kwam hier elke dag, maar het is nu al enige tijd geleden”. Wat gaat jou dat aan, vroeg ik me af. Toen hij me nariep, “niet meer zolang wegblijven mevrouw, tot gauw” voelde ik me voorschut staan voor de hele winkel.

Waarom kom ik eigenlijk niet meer zo vaak bij de Jumbo, vroeg ik me af. Het antwoord was simpel omdat ik meer naar de nieuwe AH ga die er naast is. Vandaag ontdekte ik nog een andere reden: het goede doel. Bij de ingang van de Jumbo zat zo’n “ik ben van het goede doel” mevrouw. Daar ben ik altijd een beetje allergisch voor. Er is zoveel leed in de wereld dat je er hele supermarkten mee zou kunnen vullen. Deze mevrouw zei gelukkig niks toen ik binnenkwam. Ze zat te bellen met iemand. Toen ik eenmaal in de rij stond bij de kassa was ze nog steeds met luide stem aan het bellen. Dat schiet lekker op voor het goede doel, dacht ik. En nee, ik wil niet horen dat je kleinkind met haar vinger tussen de deur heeft gezeten. Gelukkig hing ze op.

Helemaal niet gelukkig! Ze schoot in de goede doelen stand “voor kinderen met een contactstoornis”. Ik dacht: mens je hebt zelf een contactstoornis. Daarnaast heb ik ook een contactstoornis. Daar had ze wel eens rekening mee kunnen houden. Ik raakte echt mega-geïrriteerd “voor kinderen met een contactstoornis” het ging maar door. Ik hoopte dat ze haar snavel dicht zou houden als ik langs haar liep anders ga ik haar slaan. Gelukkig bedacht ik een goed alternatief, een duim in mijn oor. Dan kan ik haar niet slaan en dan hoor ik haar niet zo goed.

Eenmaal buiten dacht ik “Het moet niet gekker worden”. Toen ik een kind was, had je geen contactstoornis, was je gewoon raar en vervelend. “Doe eens gewoon mee” zeiden ze tegen mij. Als ik toen had gezegd “ik heb een contactstoornis”, dan had ik de hele dag met een bordje om mijn nek met de tekst erop “ik ben een ezel”, voor de klas moeten gaan staan. Tegenwoordig schreeuwen ze het door de supermarkt om geld binnen te halen. Ben benieuwd voor welke zielenpoot ze volgende week in de winkel staan.

Communicatiestoornis

Pokémon Go Onrust

Pokemon no go

Afgelopen zaterdag deed ik boodschappen bij de Jumbo. Toen ik bij de groenteafdeling stond kwam er een brallende groep mannen binnen. Ik keek achterom en tot mijn grote verbazing droegen ze allemaal camouflage kleding, inclusief camouflage legerpet. En waren ze overal gepiercet. Mijn eerste gedachte was: “Een vrijgezellenfeest, moet dat hier, in de Jumbo?”

De vijf mannen stormden de winkel in, duidelijk opzoek naar iets. Het oer-jachtgedrag van mannen is nog niet helemaal gedegenereerd. Blijkbaar winkelen mannen als jagers. Misschien zijn ze opzoek naar de maagd die met haar blonde vlecht vastzit in de flessenautomaat. Dan gaan ze haar bevrijden en nemen ze haar mee op hun queeste. Maar dit terzijde.

Toen de mannen uit mij buurt waren, kon ik weer rustig verder winkelen. Ik stond na te denken over de frisdrank die ik wilde kopen, met of zonder prik, een sapje al dan niet biologisch, cola met stevia of gewoon light? Mijn leven is niet zo eenvoudig; keuzestress….

Plotseling kwamen ze weer aanstormen. “Nu we toch hier zijn kunnen we wat proviand inslaan en verliezen we zo weinig mogelijk tijd. Ik wil vandaag ook Fearow Kadabra en Jigglypuf vangen”.

Ineens had ik het door, gepiercete soldaten bestaan niet. Het zijn Pokémonjagers. Ik werd omringd door trappelende mannen met hun mobieltjes in de aanslag. Ook voor hen was de friskeuze niet eenvoudig. Ik voelde me echt ongemakkelijk met die halvegaren om me heen. De mannen duwde ik dan ook opzij met een zeer lomp gebaar. Ik mopperde in mezelf: “Ik ben toch geen Pokémon, ga aan de kant”. Misschien moeten ze ook Pokémon-producten gaan verkopen, dan kunnen de jagers snel beslissen en nog sneller de winkel uit.

Pokémonjagers, ik heb het punt gemist waarop echte mannen zijn veranderd in kindsoldaten.

Richtlijnen Pokémon Go voor beginners

#11 Het is maar een spelletje Het kan zomaar gebeuren dat je gegrepen wordt door het Pokémon-virus. Maar hou je wel aan een aantal regels:

  • Ga niet op spoorrails, tramrails, rijbanen en andere drukke punten staan, waar je jezelf en anderen in gevaar brengt. Hou je hoofd erbij.
  • Loop niet zomaar woonhuizen, tuinen, café’s en winkels binnen omdat er een PokéStop of Gym te vinden is.
  • Wees respectvol en speel geen Pokémon Go op plaatsen waar dat not done is zoals kerken, begraafplaatsen, herdenkingsplaatsen en musea.
  • Loop niet ‘s avonds laat in donkere steegjes en buurten waar het niet veilig is, waardoor je het risico loopt dat je wordt beroofd van je iPhone en andere spullen.
  • Als anderen Pokémon Go spelen, betekent het niet dat het meteen ook je hartsvrienden zijn en al hun ervaringen willen uitwisselen. Sommige mensen spelen liever alleen.

http://www.iculture.nl/gids/pokemon-go-beginnersgids/#verzamel

Wie maakt me los!

100% versgarantie
Fijn dat er toch nog zekerheden zijn in het leven. Van de overheid hoef je niets te verwachten. Alhoewel één ding weet je zeker, de overheid doet niet wat ze beloofd heeft. Altijd zijn er weer die allerkleinste lettertjes waarop een uitzondering is gebaseerd. Of een staatssecretaris die zegt: “het gaat minder slecht dan verwacht, de problemen vallen nog mee”.

Vandaag was ik met mijn vage hoofd bij de Jumbo en moest ik dus goed opletten. Klopt de prijs, de houdbaarheidsdatum en zijn mijn groente en fruit niet rot. Zo zag ik dus beschimmelde aardbeien in mijn doosje. Bij de Jumbo kun je dan aanspraak maken op de 100% versgarantie, één van de vijf zekerheden. Je krijgt een tasje met gratis groente en fruit. De hele zomer is het me niet gelukt om verse aardbeien in de supermarkt te kopen. Steeds zat er een rotte tussen. Ik was het helemaal beu, tijd voor actie!

Mijn beklag bij de jongen van de groenteafdeling leverde niets op. Hij zei dat er ook doosjes waren zonder rotte aardbeien. Ik dacht: “daar gaan we weer, een zekerheid die geen zekerheid is”. Ronduit misleiding. Als vage vogel geef je het dan toch niet op. Kom maar op met dat tasje! Ik ben met mijn aardbeien naar de kassa gegaan. Het kassameisje was niet op de hoogte van de 100% versgarantie, maar ik hoefde ze niet te betalen. Door lang met het doosje te schudden had ze wel de bedorven aardbeien laten verdwijnen. Waar zijn mijn rotte aardbeien gebleven?!

De volgende stap was de servicebalie. Na wat schudden kon je de verrotting weer zien. Ik werd teruggestuurd naar de groenteafdeling daar zou ik dan een tasje krijgen.

De jongen was verdwenen maar het meisje van de broodafdeling vulde het tasje voor me. Ik mocht zeggen wat ik lekker vond: kersen, druiven en paprika. Aardbeien durfde ze me niet te geven omdat er in elk doosje wel een rotte zat. Lijkt me best grappig als je met het doosje rotte aardbeien uit de 100% versgarantie zak weer teruggaat voor nog een gratis zak.

De teruggekomen groentejongen zei dat de aardbeien extra goedkoop waren (€1,99) omdat ze niet meer vers zijn. Dat vind ik wel een vreemde redenering, wie wil er nou rotte aardbeien? Zet dit er dan ook bij: goedkoop maar wel rot, doe er uw voordeel mee!

Ik heb gehoord van een collega dat de jongen de gratis zak zelf moet betalen. Zo doet hij extra zijn best om rotte producten weg te halen. Maar daar staat hij dan, tien kratten vol met rotte aardbeien. Dat is best zielig maar de zekerheid moet ergens op gebaseerd zijn.

Trots ging ik naar buiten met mijn 100% versgarantie tasje. Missie geslaagd!