Zorghotel
Mijn moeder is helaas ziek en daarom zit ze in een zorghotel, Vitassist. Het is een plek waar je wilt zijn als je ziek bent. Alle luxe van een viersterren hotel en daarbij veel verpleegkundigen die hun werk serieus nemen. Afgelopen week ging ik bij haar op bezoek. Ik was enigszins gestrest omdat ik geen idee had waar het zorghotel in Helmond lag. Met een ov-fiets was ik er binnen tien minuten. Het was nog wel even puzzelen waar de ingang was.
Het hotel ligt in een soort niemandsland. Er waren vast projectontwikkelaars die voor dit stukje Helmond grote plannen hadden. Voor het hotel ligt namelijk een grote rotonde die nu nergens naartoe leidt. Alleen de mensen die naar het hotel gaan rijden er rondjes op. Gewoon even naar links dat gaat niet. Drie kwart op de rotonde is de juiste route. Er schijnt ook een wellness centre te zijn. De mensen die verkoeling willen staan poedelnaakt op het terras om alles even lekker te laten afkoelen. Mijn moeder kijkt vanuit haar kamer op dit terras. Ze vindt het maar niks: “Poeh voor mij hoeft dit allemaal niet”. Het was eergisteren behoorlijk koud en daarom heb ik nog geen naakte mensen gezien.
Hoe zit het nou met de georganiseerde chaos?
Ooooh!!! Overal waar ik kom ontstaat er chaos.
Net zoals in een hotelkamer heb je een pasje nodig dat bij de deur zit om alles te laten werken. Bij binnenkomst heb ik direct met dat pasje gerommeld. Hierdoor was er geen stroom meer op de kamer.
Mijn moeder wilde graag wat hoger liggen maar de bediening van het elektrische bed werkte niet. Het lukte me niet om haar omhoog te krijgen. Dan toch maar op het rode knopje duwen, met de angst dat het groot alarm af zou gaan: “Geen paniek, alle gasten moeten direct worden geëvacueerd”. Gelukkig gebeurde er niets.
De verlichting in de badkamer werkte ook niet. Een paar behulpzame verpleegster kwamen er ook niet uit. Ik zei: “Misschien moet u een elektriciën bellen omdat er kortsluiting is in de hele kamer. Dit gaat zo niet. Er moet weer stroom zijn voordat het donker wordt”. Mijn moeder vroeg “Mayke kun jij dat niet even fiksen?” Dat mocht niet van de verpleging. Toen de verpleegster weg was zei ik: “Flauw hè, begrijp je dat nou? Ik ben altijd zó handig”.
Na een wisseling van de dienst kwam er een andere verpleegkundige. Ik legde aan haar uit wat het probleem was. “Oh het kaartje zit er niet goed in”. Probleem opgelost. Nou ja, nu nog even de handyman afbellen.