Tag: laptop

Ik vind de kleur niet mooi

Mayke´s Mengelmoes2 reacties

In het kader van de emancipatie van de vrouw heb ik gisteren een boormachine gekocht. Wat is een zelfstandige vrouw nou zonder boormachine? De aanleiding is een bouwpakket van een laptopstandaard die ik bij Buurman heb gekocht. Daarvoor heb ik een accutol nodig. Ik heb geen idee wat een voor een ding dat is. Het is een boormachine met een accu, dit is handig om te weten. Verder heb ik een T20 nodig. Dat is een Torx-bit, een schroefkop voor in de boormachine, die kan schroeven. Met een houtboortje 3 kan ik aan de slag.

Het leek mij een overzichtelijk lijstje om mee naar de Praxis te gaan. Bij mijn collega-meubelmakers had ik om advies gevraagd. De ene adviseerde me een prijzige Makita en de andere één van de Action, twee uitersten. Helemaal onvoorbereid ging ik er dus niet naar toe. Bij de wand van de boormachines begon het me te duizelen. Wat hingen er veel aan de muur. Maar wat stonden er weinig in het schap. De prijzen waren ook niet aangegeven. Tja dan wordt het moeilijk kiezen. Een aantal boren gooide ik in mijn winkelwagentje dan kon ik daar een keuze uitmaken. Een winkelmedewerkster was zo vriendelijk om te helpen. Ze vertelde honderduit over de boormachines 18 of 20V, klopfunctie, accucapaciteit 1,5 Ah, oplaadtijd van de accu…

Ik dacht: ik wil gewoon schroeven en boren en graag niet al te duur. Uiteindelijk had ik een keuze gemaakt: een Wesco. Zegt de verkoopster ineens, deze is vanochtend stuk teruggebracht door iemand. Hier doet hij het en daarom staat hij weer te koop maar of die het bij jou thuis ook doet dat weet ik niet zeker en hoelang hij het zal doen ook niet. Je moet het zelf weten’. Daar heb ik nou echt helemaal niks aan, non-informatie. Dan maar een Black+Decker. Eerlijk gezegd was ik er wel klaar mee en duizelde het in mijn hoofd. Teveel informatie, voor mijn kunstenaarsbrein. Toen keek ik nog één keer goed. Oh, help het ding ziet er niet, het is erg veel oranje. Dus moest ik nogmaals de dame van de Praxis erbij roepen. Ze keek al een beetje vermoeid toen ik haar weer aansprak.

Ik vind de kleur niet mooi, deze wil ik niet. Ik wil een blauwe.

‘Ik vind de kleur niet mooi, deze wil ik niet. Ik wil een blauwe.’ ‘Dan moet u een Makita kopen, die is blauw maar wel honderd euro duurder. De Black & Decker is een prima boormachine.’ Ik voelde me net Andy uit Little Britain, “Yeah I know, but I want that one”. Tot overmaat van ramp was ik vergeten mijn atelier t-shirt uit te doen, met een fluoriserende oranje flippende Micky Mouse erop, die ik vorig jaar heb gekregen van mijn neef Jeroen om mee te schilderen: “Mickey knows a smile will always help when things get though” Dat maakte het er allemaal niet veel beter op.

De houtboor was alleen te koop als een houtspiraalboor. Wat een gedoe, ik wil gewoon een boortje. Gelukkig was er een andere medewerker bij de boortjes en kon ik aan hem meer uitleg vragen. Het was een kansloze exercitie omdat ze de winkel gaan verbouwen waardoor de schappen bijna allemaal leeg zijn. Alleen wat je vooral niet nodig hebt is nog te koop.

De T20 kon ik gelukkig zelf vinden. Inmiddels was ik wel helemaal gaar. Bij de kassa stond een stel enorm te zeuren over een pot verf. Ik dacht nog heel even en ik ga hier mensen slaan.

Helemaal voorzien om mijn laptopstandaard te maken, ging ik terug naar mijn atelier. De mannen wilden weten of het gelukt was. “Ja hoor, maar ik ben bijna iemand gaan slaan”. Toen ik vertelde dat ik de kleur van de boormachine niet mooi vond, moesten ze erg lachen. “Arme verkoopster, die zit nu vast in de koffiekamer te vertellen dat ze bijna een klant heeft geslagen omdat die de kleur van de boormachine niet mooi vond”. Als schilder ben ik gewoon gevoelig voor kleur.

Kort pleziertje

Mayke´s MengelmoesGeef een reactie

Vandaag zat ik in de bus en voor mij zaten drie moslimmannen duidelijk herkenbaar door lang gewaad en baard. Er zat ook nog een heel mooi Hollands meisje bij hen die op haar mobiel keek. Één van de mannen pakte zijn mobiele telefoon en maakte ongemerkt foto’s van het mooie meisje. Hij liet ze zien aan de man die naast hem zat, en ze grinnikten. Stelletje viespeuken dacht ik, een beetje gaan zitten geilen in de bus. Ik vroeg me af of ik haar moest waarschuwen. Of tegen de mannen moest zeggen dat dit echt niet kan. Stiekem foto’s van iemand maken. Het was respectloos en het voelde als een visuele aanranding.

Toen ik thuiskwam wilde ik weten hoe zo’n gewaad van een man heet. Na wat surfen op het internet kwam ik op een interessante website.

Met het hoofdonderwerp: “De richtlijnen omtrent kleding binnen de Islam”. De hoofdboodschap was: “Allah (vrede zij met hem) heeft ons verteld om ons zo te kleden”.

“O profeet, zeg tot jouw echtgenotes tot jouw dochters en tot de vrouwen van gelovigen dat zij hun overkleden over zich heen laten hangen. Op die manier is het gemakkelijker om hen te herkennen en worden ze niet lastig gevallen.” Koran hoofdstuk 35:59.

Verdere uitleg op deze website leidde tot verbazing. Als een man een bedekte vrouw ziet weet hij dat ze niet geïnteresseerd is in een “leuke tijd” [wat een leuke tijd is vraag ik me af]. “Het is geen vrouw om een dagje of een week mee door te brengen.” Zo zou een man die uit is op een kort pleziertje, nooit afstappen op een vrouw die zichzelf bedekt heeft zoals de Islam dit voorschrijft.

Allah, onze profeet, overschat de charmes van mannen. Alsof dit blonde meisje überhaupt geïnteresseerd zou zijn in een kort pleziertje met één van hen.

Een kink in de kabel

Mayke´s MengelmoesGeef een reactie

kabeltje

Bij de aankoop van computers, e-readers en andere computerachtige apparaten, bereid ik me altijd goed voor, zodat weet ik wat ik wil kopen. Helaas weet de verkoper dit niet altijd.

Deze week heb ik een laptop gekocht die geen USB-aansluiting heeft. Op het internet heb ik een kabeltje gezien dat aan de ene kant in het oplaadstrekkertje past en aan de andere kant een USB-adapter heeft. Lijkt me erg handig, maar de verkoper was waarschijnlijk niet op de hoogte van een dergelijk kabeltje.

“Wilt u de USB-aansluiting met vier meter verlengen?”
“Nee” nog een keer uitgelegd…
“U wilt de USB-aansluiting splitsen?”
“Nee”
“U wilt een VGA kabel?”
“Nee, ook niet”
“Wilt u een oplaadkabel?”
“Nee, Ik wil gewoon zo’n kabeltje, in de oplader met een USB-adapter!”.
Ik stond nog net niet met mijn voeten te stampen. De beste man had echt geen idee wat ik bedoelde. Ik dacht: ik koop het kabeltje wel ergens anders, dit schiet niet echt op.

“Mijn iPad heeft ook geen USB-aansluiting” zei ik tegen hem, “dat gaat eigenlijk prima”. “Nou mevrouw, ik vraag me af of u een notebook zelf kunt installeren”. Fijne mensen hoor die het probleem omdraaien; hij begrijpt niet wat ik bedoel en nu ben ik de domoor. Toen kwamen we aan bij het punt om een verzekering af te sluiten. Vind ik altijd vervelend omdat ik standaard het gevoel krijg dat ik word genaaid. Hij adviseerde me natuurlijk de duurste verzekering. Dan zouden alle risico’s verzekerd zijn, inclusief mijn onhandigheid oftewel technisch mankement door mij veroorzaakt. Ook zou ik dan verzekerd zijn tegen diefstal en verlies.”Diefstal, daar heb ik al een inboedelverzekering voor.”

De laatste vraag was: “Heeft u nog andere wensen?”
“Weet ik niet, wat voor wensen zouden dat kunnen zijn?”
“Een hoes of zoiets?”. Even dacht ik weer aan het kabeltje. “Nee, geen verdere wensen”. “Nou succes ermee” en hij propte de tas in mijn handen. Ik werd nog net niet de winkel uitgeduwd.

Het was ook vreemd dat hij als maar naar me bleef knipogen. Aanvankelijk dacht ik dat het een geruststellende knipoog was, de “Wij lossen het allemaal voor u op mevrouwtje” knipoog. Inmiddels denk ik dat het een zenuwtrekje was. Met als achterliggende gedachte “Hoe krijg ik deze klant zo snel mogelijk mijn winkel uit”.

Nu maar hopen dat alles prima werkt anders moet ik weer terug naar de winkel. Alhoewel, bijna alles wat fout kan gaan is verzekerd, Zorgeloos Genieten heet de verzekering, dat zal ik dan maar gaan doen.