Kerstmissers

Ik ben voor mijn doen redelijk normaal teruggekomen uit Barcelona. Van één afspraak in het UMC raak ik toch weer gestoord.

Bij de balie waar ik me moest melden was weer eens niemand te zien. Ze hebben wel een bel op de balie staan. Dat vind ik altijd knap ingewikkeld. Ik wil niet zo’n ongeduldig figuur zijn die direct op de bel gaat slaan en wacht altijd nog even. Maar ja, hoe lang wacht je dan? Al die tijd sta ik naar de bel te staren. Het zou fijn zijn als er een bordje bij stond: ‘Heeft u binnen vijf minuten niemand gezien, bel dan even’. Dat zou echt prettiger zijn want als ik voor mijn gevoel te lang moet wachten, sla ik veel te hard op de bel. Dan kijkt zo’n dame achter de balie me boos aan, met een blik van was dat nou echt nodig. Gelukkig was ze er snel en heb ik de bel niet hoeven te gebruiken.

Bij de uitgang stonden een paar kerstmannen en een kerstvrouw. Ik ben heel traditioneel ingesteld. Een kerstvrouw, daar doe ik niet aan. Deze kerstvrouw deelde mandarijnen uit. Dan gaat het helemaal fout, ik heb liever een wortel als het dan toch oranje moet zijn. Ik wilde weten of de mandarijn uit Spanje kwam. Dat wist ze niet. Ik vind dat belangrijke informatie. De ene mandarijn is de andere niet. Uit Spanje zijn ze vaak lekker sappig. Ze was helemaal beledigd dat ik de mandarijn dan liever niet wilde. Ze willen de boel een beetje opleuken voor zieke mensen, maar met een mandarijn* kom je niet ver.

Vervolgens kocht ik bij de Primera een Adventkraslot voor mijn neefje die rijk wil worden. Lijkt me een mooie manier om binnen te lopen. Ze wilde weten of ik honderdduizend of tweehonderdduizend euro wilde winnen. “Twee natuurlijk”.

Ik zei tegen haar: “Ik hoop dat hij niet verwacht dat hij tweehonderdduizend euro krijgt. Ga ik zelf namelijk wel vanuit. Staat er op: Win €200.000,-. Helder.”

Het is eigenlijk hetzelfde als “verbeterde receptuur, nu nog lekkerder”. Daar geloof ik dan in en ben stik chagrijnig als blijkt dat het ineens niet te vreten is. ‘Er stond toch op dat het lekkerder was.’ Het liefst ga ik dan naar de servicebalie van de AH, met een klacht dat het niet waar is. 

Deze mevrouw zei dat hij beter hard kon studeren dat hij dan meer kans heeft om rijk te worden. Wat een onzin, ik heb hard gestudeerd maar ik heb nog steeds geen twee ton. Ik wilde het lot eigenlijk teruggeven. “Als we zo gaan beginnen, dan geloof ik er al helemaal niet meer in”. Een beetje foutieve informatie verstrekken bij de verkoop van een lot. Dat klinkt als oplichting en niet als een loterij.

Nou ja, hopelijk gaat het geld van mijn Kerstnijntje echt naar de kinderen in het WKZ.

  • Wiki: Het geven van (gedroogde) vruchten bij kerstmis is een voorchristelijke gebruik. De terugkeer van het licht en het hoop mogen hebben dat de tijd waarop de vruchten weer verschijnen nabij is.

Mandarijnen stress

In de supermarkt heb ik afgelopen week een netje mandarijnen zonder pit gekocht. Het is best knap dat je een mandarijn kan maken zonder pitjes erin omdat in fruit immers pitjes zitten. Helaas is het niet zo eenvoudig.

Bij de eerste mandarijn met een pitje dacht ik: “kan gebeuren”. Het bleef echter niet bij één mandarijn ook in de andere zaten één of meerdere pitjes. Voordat ik nu een partje in mijn mond stop, kijk ik of er één in zit maar vaak zie ik het niet. Als ik twijfel voel ik heel voorzichtig, ik wil het partje namelijk niet fijnknijpen. Regelmatig denk ik dat er geen pitje in zit, maar dan zit er toch één in. Irritant!

Je vraagt je misschien af waar ik me druk over maak. Ik vind het gewoon misleiding, koop ik iets met een bepaalde verwachting, zonder pit, en dan blijkt het niet zo te zijn. Even heb ik overwogen om terug te gaan naar de supermarkt, om een nieuw netje mandarijnen te vragen. Deze keer echt zonder pit. In de winkel wilde ik dan al controleren of er pitjes in zitten, ik laat me niet nog eens besodemieteren. Maar dan zul je zien, dat ze juist die ene mandarijn zonder pitjes eruit halen.

Ik heb overigens een wat gecompliceerde relatie met mandarijnen. In het mandarijnenseizoen ben ik jarig. Elk jaar trakteerde ik op school mandarijnen met een vlaggetje erin. De juffen en meesters vonden het een goed idee. Eindelijk een moeder die met een gezonde traktatie kwam. Stond ik daar bij het uitgaan van school, met mijn schaal mandarijnen. Mijn klasgenoten waren er niet blij mee en hierdoor was ik op mijn verjaardag niet echt populair.

Zelfs met Sinterklaas zaten er nog mandarijnen in mijn schoen. Wat is dat voor een rare Sint. Rende ik vol verwachting de trap af om te zien wat er in mijn schoen zat. Een chocoladeletter, speculaas pop, marsepein? Of een pakje chocoladesigaretten, die waren helemaal stoer. Maar nee hoor, een mandarijn, had ik daar die mooie tekening voor gemaakt?

Één ding is in ieder geval wel duidelijk, mijn moeder hield van mandarijnen.

Ik ben niet de enige die problemen heeft met mandarijnen op “forum-viva.nl” heeft Truecolours ook problemen:

“Als ik twee netjes koop, dan haal ik elke keer als ik een mandarijn wil uit één van de netjes de meest zachte. Ik vind het verschil in mandarijnen in één netje soms nog best verschillen. En anders kan je in de winkel de meest zachte en een netje wat hardere pakken, dan weet je in ieder geval dat je goed zit.”