Tag: Sevilla

Maria verschijning in Sevilla

Mayke´s Mengelmoes itemprop="discussionURL"2 reacties

Tijdens mijn vakantie in Sevilla verscheen de Maagd Maria aan een pastoor. Ik was een kerk aan het bekijken en hoorde de pastoor vertellen over zijn ervaring. Voor de derde keer in zijn leven was Maria aan hem verschenen. Nog geen dag was ik in Sevilla of Maria liet van zich horen.

De verschijning
De pastoor was op zijn hoofd gevallen en lag enige tijd bewusteloos in het ziekenhuis. Rond negen uur ’s avonds verscheen Maria en de pastoor voelde zich weer helemaal opgeknapt. De dokters hadden hem onderzocht en konden niets meer vinden. Om Maria te bedanken was er een dag later een extra kerkdienst. Hij vertelde dat hij zijn leven in de handen van God legde, als hij zou zijn overleden door de val dan had hij daar vrede mee. Door de verschijning van Maria was het voor hem duidelijk dat zijn taak op aarde nog niet was volbracht. De pastoor had met de Aartsbisschop de openbaring besproken en die was van mening dat het een authentieke verschijning was. De ene verschijning is immers de andere niet. Het is meer dan geloven, ook de kerk wil harde bewijzen.

Kerkdienst
Het was een boeiend geheel, de pastoor in euforie en een misdienaar die net zo gebocheld was als quasimodo. Tijdens de kerkdienst had ik alle tijd om de kerk goed te bekijken. Ik ben niet te communie gegaan omdat ik geen overtuigde katholiek ben. De gebeden brabbelde ik zo goed als mogelijk mee. Om liefde voor je medemens te tonen moest er wel even geknuffeld worden. Gelukkig werd ik snel omarmd door een oude Spaanse vrouw en hoefde ik de griezelige man naast me niet te omhelzen.

Taxi
Dezelfde dag was ik helemaal verdwaald en ik besloot om een taxi naar mijn hotel te nemen. Sevilla is een prachtige stad maar de joodse wijk is een doolhof waarin je makkelijk de weg kwijt raakt. Met de taxichauffeur had ik een interessant gesprek over de Maria verschijning. Hij was verbaasd dat ik als nuchtere Nederlandse het geloofde. Mijn geloof was een praktische keuze om zo het gesprek gaande te houden. Juist omdat ik het niet geloof vind ik het fascinerend, maar dat terzijde. De chauffeur vertelde me dat Maria in Andalusië regelmatig verschijnt en er veel huilende Mariabeelden zijn. Hij kwam uit Noord-Spanje en vond dat ze in het zuiden een hysterische geloofsbeleving hadden. Als Maria meer dan regelmatig verschijnt, wordt het ook wat ongeloofwaardig.

Wenende Maria
Na deze Maria verschijning heb ik mijn vakantiebudget niet besteed aan een Mariabeeld maar aan twee oude prenten. Voor je het weet heb ik een huilende Maria. Daar moet ik dan mee naar de Aartsbisschop om het te laten onderzoeken. Zijn het echte tranen of iets anders, hars bijvoorbeeld. Mijn huis wordt een bedevaartsoord, met name als het beeld alleen maar huilt in mijn nabijheid.
Één ding is dan wel duidelijk; dat mijn taak op deze aarde nog niet af is.

Brunssum
Een huilende Maria is mogelijk in ons nuchtere Nederland. In het onderstaande artikel “De wenende Maria” gepubliceerd in Trouw in 1995 wordt geschreven over de huilende Maria van Brunssum.

http://www.trouw.nl/tr/nl/5009/Archief/article/detail/2702993/1996/07/03/De-wenende-Maria.dhtml

Volkscultuur
In de online database van het Meertens Instituut staat meer informatie over het Wenende Mariabeeld in Brunssum (Brunssum, O.L. Vrouw van Fatima)

Samenvatting

Particulier huisheiligdom, in juni 1995 ontstaan na het verschijnen van ‘bloedtranen’ op een Mariabeeldje. Ondanks de kerkelijke onderzoeken en de terughoudendheid van de kerk, blijven er bedevaartgangers komen, die er van overtuigd zijn dat op deze plaats Maria opnieuw haar verdriet over het verval in de wereld kenbaar heeft gemaakt. Het is niet onwaarschijnlijk dat de cultus rond de bloedwenende madonna van Civitavecchia (It.) in 1995 en de grote aandacht van de media hiervoor, van invloed zijn geweest op het ontstaan van deze cultus

http://www.meertens.knaw.nl/bedevaart/bol/plaats/1109

Weesgegroet

Mayke´s Mengelmoes itemprop="discussionURL"Geef een reactie
Esperanza de Triana
Esperanza de Triana

Toen een vriend van mij op vakantie was in Rome, stuurde hij een kaart met Paus Franciscus. Dat had ik aan hem gevraagd omdat ik de Paus een sympathieke man vind. Eigenlijk wilde ik een 3d kaart dan kun je de Paus leuk laten bewegen maar die hadden ze niet. Met deze kaart ben ik ook erg blij. De paus staat nu in de boekenkast vriendelijk naar me te zwaaien. Soms valt de kaart op de grond en denk ik “o nee, de Paus valt van zijn geloof, snel weer terugzetten”.

Na Pasen kreeg ik van Itziar “un estampa”, de “Ntra. Sra. De la Esperanza Triana”; een bidprentje met daarop de afbeelding van de Maria van Triana. Ze was op vakantie geweest in Sevilla tijdens de Heilige Week (La Semana Santa de Sevilla). Ze had vier verschillende bidprentjes meegenomen en ik mocht er één kiezen. Daar heb ik wel even de tijd voor genomen, ik koos de Maria die het beste bij me past. Huilend maar toch met een glimlach. Ik ben er erg blij mee. De Maria van Triana is de heilige van de wijk in Sevilla waar tegels en keramiek worden gemaakt. Daarom heeft ze de bijnaam “De Maagd Maria van de tegels” (La Virgen de los azulejos). Achterop het prentje staat een gebed. Een gezamenlijk gebed ging me te ver.

Van mijn zus heb ik ooit een plastic beeldje van “Bernadette van Lourdes” met heilig water er in gekregen. Als ik het afstof zing ik altijd, “Avé, avé Maria avé”. Toen mijn oma overleed kreeg ik een speeldoos met het liedje van Bernadette. Het zat in een beeldje van Maria in de grot. Ik had het er vrij snel vanaf gesloopt omdat ik wilde weten waar de muziek vandaan kwam. Een duivelse actie, denk ik nu.

Inmiddels heb ik een aardige verzameling van katholieke souvenirs. Het kan vast geen kwaad, maar of het helpt is weer wat anders.

Het liedje “Te Lourdes op den Bergen” kun je hier horen.

Andalusië, het beeld van Spanje in de negentiende eeuw

Kunst itemprop="discussionURL"Geef een reactie

Fragment deur Real Alcázar Sevilla

De meest bekende Andalusische steden zijn Granada met het Alhambra, Cordoba met de Mezquita en Sevilla met de toren Giralda en het paleis Reales Alcázares. Het beeld van Andalusië is een samenstelling van sociale en maatschappelijke invloeden. Andalusië was de provincie die het hele land vertegenwoordigde. Het beeld van Andalusië kwam overeen met de droom en de verbeelding van de reizigers in de Romantiek; een paradijs dichtbij het oosten waar het verleden nog zichtbaar was.

Real Alcázar Sevilla

Met de komst van de stoomtrein en stoomboot aan het einde van de negentiende eeuw werd het makkelijker om te reizen. De Europese burgerij reisde als tijdverdrijf en bepaalde het beeld van Andalusië. In vergelijking met andere Europese landen, was Spanje meer landelijk in de negentiende eeuw omdat ze nog niet zoveel industrie hadden als in de rest van Europa. En hierdoor ontstaat de tegenstelling van weinig ontwikkeling ten opzichte van de ontwikkeling.

In deze tijd werd Spanje verkocht aan Europa met het gevormde beeld van Andalusië. Eerder had de kunst over het algemeen een religieus thema maar in de negentiende eeuw begon de high society beeldende kunst te kopen. Andalusië werd buiten Spanje verkocht door schilderijen en lithografieën. De onderwerpen van de schilderijen waren typisch Andalusisch zoals een veemarkt, stieren gevechten, Andalusische danseressen en de processie in de Semana Santa in Sevilla. Daarnaast was de oosterse architectuur in Andalusië erg populair. Zelfs in de Verenigde Staten en Cuba is nog de invloed te zien van de architectuur uit het midden-oosten. Dit was ook een gevolg van de belangstelling voor Andalusië in het buitenland.

Reizigers schreven boeken en krantenartikelen over hun reizen. De mensen wilde afbeeldingen zien in boeken en tijdschriften. Het beeld van Andalusië werd op deze manier door heel Europa verspreid. De Engelse schrijver Richard Ford, reisde vier jaar door Spanje en schreef een handboek voor de reiziger (“Handbook for Travelers in Spain”). Een merkwaardig detail: Richard Ford maakte in 1839 een kleine graffiti; hij kerfde zijn naam in de fontein van de ”Patio met Leeuwen” in het Alhambra.

La Giralda Sevilla

Andalusië vertegenwoordigde Spanje op de eerste wereldtentoonstellingen. In 1851 in Londen met “El Patio de los Leones” uit het Alhambra; in 1867 in Parijs met het Moorse paleis “Real Alcázares” in Sevilla en in 1900 in Parijs met “La giralda” in Sevilla. Beter gezegd ze bedachten Andalusië tussen Parijs en Londen. Reclameslogans waren: Andalusië, Europees gemak in het oosten” of “romances of the east with comfort of the west”. Tot vandaag de dag wordt het beeld van Spanje bepaald door deze beeldvorming in de negentiende eeuw.

Een interessant boek over de culturele en literaire geschiedenis van Sevila is: “Seville, Córdoba and Granada. A cultural and literary history” de Elizabeth Nash.

Dit artikel is geschreven naar aanleiding van een conferentie in het Instituto Cervantes Utrecht: “Het beeld van Spanje in de wereld” met Ángel del Prado in 2007. Naar aanleiding van mijn vakantie in Sevilla heb ik het oorspronkelijke artikel aangepast.

De Spaanse versie van dit bericht is te lezen op het blog van Instituto Cervantes in Utrecht
http://utrecht.blogs.cervantes.es/2015/01/21/andalusie-het-beeld-van-spanje-in-de-negentiende-eeuw-andalucia-la-imagen-de-espana-en-el-siglo-xix/

Wat rest, een gezamenlijke koffer.

Mayke´s Mengelmoes itemprop="discussionURL"Eén reactie

Afgelopen week was ik een paar dagen op vakantie in Sevilla. Alleen reizen leidt soms tot bizarre situaties. In het hotel zat een Nederlands stel te ontbijten. Achteraf gezien had ik hen beter kunnen begroeten in het Nederlands, gewoon goede morgen in plaat van buenas dias.

Ik zat rustig te ontbijten en El Pais te lezen. Ineens hoorde ik de vrouw tegen haar man zeggen: “Het geeft echt niet dat we vannacht niet konden vrijen. Je bent vast heel moe van de reis.” Die man was helemaal depressief, “Ja, ik ben ook geen achttien meer”. Ik had echt last van plaatsvervangende schaamte en verslikte me bijna in mijn koffie. Vreemd dat mensen in het buitenland niet goed letten op de mensen in hun omgeving.

Vervolgens gingen ze alle namen van vissen in het woordenboek opzoeken. Om te beginnen met “oester” vanwege de afrodiserende werking. Ik dacht, deze relatie is snel ten einde, als je niks anders meer met elkaar te bespreken hebt dan de namen van vissen.

De volgende dag zag ik hen weer in de hotellobby. We checkten tegelijkertijd uit maar gelukkig sprak ik toen alleen maar Spaans. Toch voelde het wel ongemakkelijk, er werden namelijk twee taxi’s besteld om naar het vliegveld te gaan. De taxichauffeur wilde mijn koffer pakken maar de andere blauwe koffer was van hen. Op het vliegveld stond ik in dezelfde rij om in te checken. In de lobby van het hotel viel het me al op dat hun relatie bekoeld was, ondanks dat zij het niet erg vond dat hij geen achttien meer was.

Ik vind het altijd leuk om te kijken naar vliegtuigen die landen en opstijgen. Ineens stond de man naast me en hij wilde een gesprek beginnen maar daar had ik geen zin in. Later zag ik dat ze niet meer bij elkaar zaten terwijl daar wel ruimte voor was. Hij zat met zijn rug naar haar toe. Het lijkt me echt vervelend als je relatie op vakantie eindigt. Wat doe je dan met je gezamenlijke koffer?

vrouw met plattegrond

Mayke´s Mengelmoes itemprop="discussionURL"Geef een reactie

´t kan verkeren

De laatste tijd heb ik niet zoveel inspiratie voor mijn blog. Misschien komt het omdat ik binnenkort op vakantie ga. Ik ben in ieder geval tot de conclusie gekomen dat ik niet tegen onzekerheden kan. Van alles en nog wat kan vertraagd zijn, bus, trein, vliegtuig en taxi. Met wat pech bereik ik mijn hotel pas midden in de nacht. De luchtvaartmaatschappij kan gaan staken waardoor ik niet naar huis kan, toch maar extra medicijnen en kleren meenemen. Mijn medicatie wil ik overigens in de kluis bewaren. Een schoonmaakster die wil gaan trippen kan al mijn pillen jatten. Gelukkig heb ik ook een reisverzekering die snel nieuwe pillen regelt. Het kan ook zo zijn dat het hotel op 9 november in rook is opgegaan. Sevilla wordt geteisterd door een orkaan en dagen lang regent het zo hard dat ik niet naar buiten kan omdat de straten ondergelopen zijn. De hotelkamer ligt vol met hondenharen en ’s ochtends word ik vroeg wakker door geblaf. Waarom heb ik in godsnaam een kamer gereserveerd in een hotel waar honden welkom zijn. De foto’s van het hotel kunnen frauduleus zijn, het lijkt op een compleet ander hotel dan ik geboekt heb. Mijn bagage is ook zorgwekkend, hoeveel is 15 kilo? De koffer heb ik al gewogen en weegt 5 kilo, nog maar 10 kilo over voor mijn bagage. Voor elke kilo extra betaal ik tien euro. Dat kan een dure koffer worden.

Vrouwen en kaarten

Sevilla is een doolhof van kleine straatjes. Dagen lang heb ik gezocht naar de plek van mijn hotel op de kaart. Bril maar afgezet omdat ik de kleine lettertjes niet meer zo goed kan zien. “Het ligt links van het flamenco museum en rechts van Casa Pilatos”. Toch bleef mijn hotel onvindbaar. Sinds vandaag weet ik wat het probleem is; de kaart is gedraaid, het noorden ligt op de plek van het oosten. Ik heb hem direct bij het oud papier gegooid, daar word ik alleen maar gek van. Nog twee en een halve week voordat ik op reis ga. De komende tijd zal ik vrij nemen van mijn vakantie, even een dagje zonder reisgidsen, apps en kaarten.