Toiletpapier stress

Volgens de premier kunnen we de komende tien jaar zonder problemen poepen. Dat is weer een hele geruststelling. Maar zoals vaker heeft Rutte vanuit zijn torentje niet een goed beeld van de dagelijkse werkelijkheid.

Het heeft me vijf dagen gekost om toiletpapier te kopen. Toen het hamsteren begon zag ik nog wel toiletpapier bij de AH liggen. Ik dacht, ‘thuis heb ik nog voldoende, dat hoeft nu niet’. Dat alle andere mensen in de supermarkt wel papier kochten had een signaal moeten zijn. Ik ben helaas niet zo gevoelig voor kuddegedrag en maak mijn eigen keuzes. 

Deze keer ging dat dus fout. Op de eerste dag dat ik voor een leeg schap stond was ik nog optimistisch en verwachtte ik dat het er de volgende dag wel weer zou zijn. Hoeveel toiletpapier heeft een mens nodig? Mensen houden er een keer mee op om het kopen, was mijn overtuiging. Ik merkte wel dat ik mijn toiletbezoek uitstelde. Minder naar het toilet gaan staat gelijk aan minder verbruik van papier. Ineens ging ik er ook op letten hoeveel papier ik per dag verbruikte. Hoelang kan ik doen met één rol? 

Bij de Biowinkel zag ik nog wel toiletpapier liggen, zeven euro voor vier rollen. Dat vond ik toch echt te gek. Op een dag moet er weer toiletpapier zijn, hield ik me voor.

Toen de horeca ging sluiten zag ik een mogelijkheid. Zij hebben vast papier en de komende weken gaat niemand daar naar het toilet. Misschien dat ze me een paar rollen zouden willen geven. Ik vond het een idiote gedachte en durfde het ook eigenlijk niet te gaan vragen. 

Wie had dat nou ooit gedacht dat toiletpapier een zorg zou worden. Voorheen ging ik naar de supermarkt met een lijstje waarop lekkere dingen stonden zoals een reep pure chocolade, Starbucks macchiato of Ben & Jerry ijs. Daar kon ik me dan op verheugen. Maar nu ging mijn hart ineens sneller kloppen van toiletpapier. 

Na meerdere dagen achter elkaar gevraagd te hebben bij supermarkten wanneer er weer toiletpapier was, met steeds hetzelfde antwoord “Het is er wel, maar niet in de winkel”, kreeg ik op woensdag een tip. Een jongen die vakken aan het vullen was zette zijn baan op het spel. 

“Ik mag het eigenlijk niet zeggen, maar vanavond komt er een voorraad toiletpapier. De vrachtwagen is er om zes uur en waarschijnlijk ligt het dan om half zeven in de schappen. U moet op tijd komen, dan kunt u misschien een paar rollen kopen.” 

Ik vond het erg vriendelijk van de jongen maar wel een zotte situatie. 

Bij een andere supermarkt hadden ze toiletpapier achter de balie verstopt. Toen ik vroeg of ze nog papier hadden, haalde ze een pak te voorschijn. Zestien rollen kon ik kopen. Ik was nog nooit iemand zo dankbaar geweest voor een pak toiletpapier. Het was wel een beetje eng om er mee over straat te lopen. Voor je het weet word je beroofd van je rollen. “Toiletpapier of je leven!” Met wat moeite lukte het me om de zestien rollen in mijn rugzak te stoppen. Dat voelde een stuk veiliger.

Voorlopig kan ik weer met een gerust hart naar het toilet. Toch zal ik er nu wel voor zorgen dat ik een basisvoorraad van zestien rollen heb. Tot nader order in ieder geval.

Mandarijnen stress

In de supermarkt heb ik afgelopen week een netje mandarijnen zonder pit gekocht. Het is best knap dat je een mandarijn kan maken zonder pitjes erin omdat in fruit immers pitjes zitten. Helaas is het niet zo eenvoudig.

Bij de eerste mandarijn met een pitje dacht ik: “kan gebeuren”. Het bleef echter niet bij één mandarijn ook in de andere zaten één of meerdere pitjes. Voordat ik nu een partje in mijn mond stop, kijk ik of er één in zit maar vaak zie ik het niet. Als ik twijfel voel ik heel voorzichtig, ik wil het partje namelijk niet fijnknijpen. Regelmatig denk ik dat er geen pitje in zit, maar dan zit er toch één in. Irritant!

Je vraagt je misschien af waar ik me druk over maak. Ik vind het gewoon misleiding, koop ik iets met een bepaalde verwachting, zonder pit, en dan blijkt het niet zo te zijn. Even heb ik overwogen om terug te gaan naar de supermarkt, om een nieuw netje mandarijnen te vragen. Deze keer echt zonder pit. In de winkel wilde ik dan al controleren of er pitjes in zitten, ik laat me niet nog eens besodemieteren. Maar dan zul je zien, dat ze juist die ene mandarijn zonder pitjes eruit halen.

Ik heb overigens een wat gecompliceerde relatie met mandarijnen. In het mandarijnenseizoen ben ik jarig. Elk jaar trakteerde ik op school mandarijnen met een vlaggetje erin. De juffen en meesters vonden het een goed idee. Eindelijk een moeder die met een gezonde traktatie kwam. Stond ik daar bij het uitgaan van school, met mijn schaal mandarijnen. Mijn klasgenoten waren er niet blij mee en hierdoor was ik op mijn verjaardag niet echt populair.

Zelfs met Sinterklaas zaten er nog mandarijnen in mijn schoen. Wat is dat voor een rare Sint. Rende ik vol verwachting de trap af om te zien wat er in mijn schoen zat. Een chocoladeletter, speculaas pop, marsepein? Of een pakje chocoladesigaretten, die waren helemaal stoer. Maar nee hoor, een mandarijn, had ik daar die mooie tekening voor gemaakt?

Één ding is in ieder geval wel duidelijk, mijn moeder hield van mandarijnen.

Ik ben niet de enige die problemen heeft met mandarijnen op “forum-viva.nl” heeft Truecolours ook problemen:

“Als ik twee netjes koop, dan haal ik elke keer als ik een mandarijn wil uit één van de netjes de meest zachte. Ik vind het verschil in mandarijnen in één netje soms nog best verschillen. En anders kan je in de winkel de meest zachte en een netje wat hardere pakken, dan weet je in ieder geval dat je goed zit.”