Enige tijd geleden heb ik het stripboek “Maria y yo” van Miguel Gallardo gelezen. Het gaat over Miguel die met zijn autistische dochter Maria op vakantie gaat naar een resort. Ik vind het een mooi, intens en intiem boek dat duidelijk laat zien wat autisme is. Voordat ik op vakantie ging naar Barcelona heb ik Miguel, de schrijver van het boek gemaild om hem te zeggen dat ik erg onder de indruk was van zijn boek. Dat het me geholpen heeft om beter te begrijpen wat autisme inhoud en hoe het in je dagelijkse leven tot uiting komt. Ik kreeg een reactie van hem dat hij blij was dat het boek me had geholpen.
Eigenlijk zou iedereen in Nederland het boek moeten kunnen lezen maar helaas is het nog niet vertaald. Daarover heb ik nu contact met een uitgeverij. Miguel heb ik gemaild dat ik zijn boek wil vertalen en uitgeven in Nederland. Hierdoor had ik weer contact met hem. Na een aantal mails wilde ik hem graag ontmoeten om zijn verhaal over dit boek te horen.
In Barcelona heb ik Miguel meerdere malen ontmoet. De eerste keer hebben we samen koffie gedronken. Het was een vriendelijke, attente en humoristische man. Hij vertelde veel over zijn dochter Maria. Ze knijpt bijvoorbeeld mensen, meestal in hun arm. Dit kunnen bekende mensen zijn maar ook vreemde mensen die op straat lopen. Ze doet dit om aandacht te vragen, dat het pijn doet realiseert ze zich niet. Op zich heel effectief want als je iemand knijpt heb je vrijwel direct iemands aandacht. Hij probeert haar te leren dat ze het niet mag doen maar helemaal voorkomen kan hij het niet.Pas op haar achtste werd de diagnose autisme vastgesteld. Miguel is teleurgesteld in de medische wereld omdat ze steeds van alles probeerde met Maria maar dit leidde tot niets. Toen ze nog een baby was wist hij al dat Maria “anders” was. Het was moeilijk om contact met haar te maken, hij kreeg het gevoel dat ze een hekel aan hem had. “Dit kind wil mij niet als vader”. Wat hij mooi aan haar vond was dat ze altijd op haar rug in bed lag met haar armen boven haar hoofd. Hij vond dit een teken van “Ik geef me helemaal over”.
Het grootste probleem is dat je niet direct aan haar ziet dat ze autistisch is. Je kunt direct zien dat iemand het syndroom van Down heeft maar als iemand autistisch is zie je dat niet meteen. Hierdoor ontstaan er vaak problemen. Mensen vinden dat hij zijn dochter niet goed heeft opgevoed als ze ineens begint te schreeuwen. Dat gebeurt regelmatig in een vliegtuig. Vliegen is voor Maria een ramp. Ze kan niet wachten om aan boord te gaan, dan gaat ze schreeuwen. Daarom mag ze nu altijd als eerste het vliegtuig in. Dit tot ergernis van andere passagiers want die hebben ook geen zin om te wachten. De veiligheidsriem maakt ze steeds los. Als iemand die vast wil maken gaat ze slaan. Miguel heeft nu met haar de afspraak gemaakt dat ze haar iPad mag houden als ze niet schreeuwt en de riem vast laat. Wat ik overigens bijzonder vind is dat ze niet kan lezen en schrijven maar wel een iPad kan gebruiken.
Als Maria erg gestrest is scheurt ze papier in kleine stukjes, hiermee kan ze uren bezig zijn. Net zoals met zand dat ze pakt en door haar vingers laat glijden. Ze wil dit niet met Miguel samendoen. Het is haar eigen wereld en daarin mag niemand binnenkomen.
Hij maakt zich zorgen over haar toekomst. “Hoe gaat het met Maria als ik er niet meer ben?” Zal ze dan goed verzorgd worden? Hij belt haar elke dag. Soms verbreekt ze direct de verbinding. Andere keren praat hij een uur tegen haar zonder dat ze een woord terugzegt.
Inmiddels is hij is een specialist op het gebied van autisme. Over de hele wereld geeft hij lezingen aan ouders over autisme. Voor ouders is het erg moeilijk om een autistisch kind te hebben. Het is een lange weg voordat ze weten hoe ze het beste met hun kind kunnen omgaan. Een belangrijke boodschap van hem is dat autisme geen ziekte is, het gaat ook niet over. Van therapieën met dolfijnen en paarden moet je niet te veel van verwachten.
Ik vond het erg prettig om met hem te praten en voelde direct aan dat hij me begreep. Dat ik kon zijn wie ik ben. We hebben samen gegeten, door Barcelona gewandeld en hebben uren lang met elkaar gepraat, niet alleen over Maria en autisme maar ook over andere dingen. Bijvoorbeeld over de mobiele telefoon hoe die het leven heeft veranderd. Vroeger had je een telefoon in huis om de dokter te bellen, nu praten we overal uren lang met elkaar. Dit maakt de wereld onrustiger en beide zijn we mensen die behoefte hebben aan rust. Dat we ons ook niet laten opjagen door mensen die haast hebben. Dat is toch echt het probleem van degene die haast heeft.
Ik hoop dat de uitgeverij zijn boek wil uitgeven en ik het kan vertalen zodat iedereen het kan lezen en beter kan begrijpen wat autisme is. Mocht ik nog eens naar Barcelona gaan, dan zal ik zeker weer een afspraak met hem maken.
Een tekenfilm over het leven van Maria
Er is ook een film gemaakt van het boek “Maria y yo”. Trailer film Maria y yo
Link naar website: Miguel Gallardo
