Cliëntenblad Lister UP 3 * 2018 Thema: werk Column
Er worden veel pogingen ondernomen om mensen met een beperking aan het werk te krijgen. Zo heb je het initiatief binnen de psychiatrie “Samen sterk zonder stigma” om mensen met psychische klachten aan een baan te helpen. Het UWV heeft de website “UWV perspectief. Het gaat niet om je beperking, maar juist om je talent”.
Waarom mag je niet gewoon zijn wie je bent? Moet je beperking een toegevoegde waarde hebben? Ik wil niet bij een bedrijf werken omdat ik een beperking heb. Ik wil gewoon als mens aan het werk. Het lijkt erop dat werkgevers bang zijn voor mensen met een beperking. Het eerste wat ze zien is de beperking om vervolgens te kijken naar wie ze tegenover zich hebben. Gaat wel erg ver dat de beperking een toegevoegde waarde moet hebben. Accepteer mensen zoals ze zijn, beoordeel ze niet direct op hun beperking.
Ik doe vrijwilligerswerk en werk met collega’s zonder beperkingen. Althans de beperking is niet officieel vastgesteld. Zo heb ik een collega die alles met haar arm van haar bureau afschuift als het even niet lukt. Ze roept ook regelmatig dat iedereen zijn kop dicht moet houden omdat ze zich niet kan concentreren; daar wordt het ook niet gezelliger op. Het lijkt erop dat ze haar emoties niet onder controle heeft, een lage frustratie-tolerantie grens heeft.
Zelfs ik weet, als iemand met autisme, dat je zoiets niet doet. Dan sta je even op en loop je naar de koffieautomaat, om wat tot rust te komen. Het is een beperking van haar die geen toegevoegde waarde heeft, beter gezegd gewoon irritant is. Maar omdat deze beperking niet officieel is vastgesteld hoeft dat ook niet. Bij haar sollicitatiegesprek werd niet als eerste gekeken naar haar woedeaanvallen en of dit juist een talent is.
Het “maak van je beperking een meerwaarde” retoriek doet me denken aan een hond die je uit het asiel haalt. Deze honden hebben vaak ook een beperking, beter verwoord als een gebruiksaanwijzing dat klinkt minder negatief.
“Het is een hele lieve hond. Hij bijt maar hij houdt inbrekers buiten de deur”. De directeur van een bedrijf is er trots op dat hij het nieuwe baasje van deze hond is, dat hij deze hond een nieuw thuis heeft gegeven. Maar een werknemer met een gebruiksaanwijzing daar wil hij niks van weten.
Column voor het Cliëntenblad Up van Lister, 3/2018