Spiegeltje spiegeltje aan de wand

Vandaag ging ik de deur uit naar het ziekenhuis en twijfelde ineens of ik mijn haar wel goed gedaan had. Nou heb ik behoorlijk eigenwijs haar waar niet zoveel mee te doen is. Maar toch… In het ziekenhuis wilde ik even in het toilet kijken hoe mijn haar zat. Het toilet was bezet en er stond een vrouw te wachten. De gehandicaptentoilet was vrij dus besloot ik om daar even in de spiegel te kijken. Erg vreemd, er hing geen spiegel. Willen gehandicapten mensen niet zien hoe hun haar zit?

De wachtende mevrouw begon te protesteren toen ik de deur van de gehandicaptentoilet opende. Ik mocht er geen gebruik van maken en moest gewoon op mijn beurt wachten. Toen legde ik aan haar uit dat ik alleen even in de spiegel wilde kijken omdat ik niet wist of ik mijn haar goed gedaan had. De deurklink van de gewone wc had ik al in mijn hand.

Dat had ik beter niet kunnen doen. Ik moest gewoon op mijn beurt wachten, zoals iedereen. Dat ik alleen in de spiegel wilde kijken, dat deed er niet toe. Ik dacht zoek het lekker uit en ging het toilet binnen en in de spiegel zag ik dat mijn haar goed zat. Top.

De vrouw die op de wc zat wilde er uit, maar dat ging niet omdat ik voor de spiegel stond. De vrouw die aan de beurt was kon er niet in. Hierdoor begon de wachtende vrouw te flippen. Hoe ik het in mijn hoofd haalde om voor mijn beurt het toilet binnen te gaan. Kijk nou eens wat voor problemen er van komen. Niemand kan er meer in of uit. Ik moet hoognodig plassen en door jou moet ik nog langer wachten. Ik had toch ook in de spiegel kunnen kijken als zij op het toilet zat. Maar nee hoor ik moest zo nodig voor mijn beurt gaan.

Mijn hoofd ging op slot, bij zoveel moeilijkheden haakt mijn hoofd af. Dat is het leven voor gevorderden. De wc was bij het hersencafé, zou het kunnen dat deze vrouw niet helemaal spoorde?

Toilet M\V

vrouwmanvrouw-a
Heren / Dames Toilet, Illustratie: Xandra Knoth mei 2015

In de universiteitsbibliotheek moest ik naar het toilet. Toen ik de toiletdeur opende was ik wel enigszins verbaasd, een urinoir, vreemd. Achter de andere deur was een toiletpot. In mijn hoofd borrelden allerlei gedachten op:

“Sinds wanneer is er geen onderscheid meer tussen een dames- en herentoilet?”

“Wat is dit voor een vreemde vorm van emancipatie?”

“Heeft dit in de krant gestaan of was het op nieuws?”

“Zonder fatsoenlijke aankondiging kan dit echt niet!”.

Er kwam een jongen binnen die zei:

“Mevrouw dit is het herentoilet”

“Gelukkig” was mijn antwoord. “Hoe kom ik hier terecht?”

Ik ben snel naar het damestoilet gegaan. Ik vraag me wel af waarom een damestoilet vaak wordt aangegeven met een vrouw die een jurkje draagt. Kijk daar gaat het fout, wat mijn kleding betreft lijk ik meer op het herentoilet. Het is seksistisch. Het heeft bij mij overigens ook enige tijd geduurd voordat ik begreep dat Nijntje een “meisje” is omdat ze een jurkje draagt. Nou ja, gelukkig zijn het dames- en herentoilet nog steeds van elkaar gescheiden, daar zal voorlopig geen verandering in komen. Althans dat hoop ik.

Sanitair ongemak

11 december 2014: Dixi-toilet wordt vervangen

Gisteren werkte ik in het museum. Er is een grote verbouwing gaande en dat levert stress op. Alle toiletten bijvoorbeeld waren stuk. Bezoekers konden alleen in het Bruna Huis naar het toilet. Daarvoor moet je naar buiten, met dit akelige weer geen pretje. We hebben wel een dixi-toilet voor gehandicapten in de tuin staan. Aan de gehandicapten medemens is gedacht. Uit solidariteit ben ik daar naar het toilet gegaan, althans ik heb een poging gedaan. Wat een smerig, oud, koud en donker hok was het. In de pot lag een substantie; bladeren, feces… Ik wilde eigenlijk niet weten wat het was, te vies. Mijn dappere actie heb ik gestaakt en ik ben naar het Bruna Huis gelopen. Voor deze sanitaire voorziening geen “De groeten van Merkx keurmerk”.
Na mijn toiletbezoek was ik wel enigszins in de war. Een bezoeker vroeg waar ze naar het toilet kon, ik verwees haar naar de kliko in de tuin. Haar dochter wilde er meer over weten, maar haar moeder niet. Laat maar…