Tag: Ultra korte verhalen

De vrouw van 8.20u

Poëzie en LiteratuurGeef een reactie

Elke zaterdag staat er om 8.20u een vrouw te wachten op de bus bij de bushalte voor mijn huis. Ze maakt een nerveuze indruk omdat ze steeds al haar zakken en rugzak controleert. Ze maakt hierbij gebruik van een lijst waarop ze alles afvinkt. Het zijn vijf velletjes papier die elk na controle in de prullenmand worden weggegooid. Door het dragen van een mondkapje en de stress beslaat haar bril. Soms is de lijst nog niet helemaal afgewerkt als de bus komt en dan stopt ze de overgebleven blaadjes in haar tas.

Als bus 77 naar Nieuwegein gekomen is stapt ze niet in maar gaat weg, waarschijnlijk weer naar huis.

Het is een merkwaardig ritueel om de dag te beginnen. Wil ze graag op reis gaan maar komt ze steeds niet verder dan de bushalte? Of is dit een manieren controle te houden op haar leven. Niets is zo gestructureerd als op reis gaan. Het is een systeem dat eindeloos herhaald kan worden. Af en toe wat kleine aanpassingen naargelang de bestemming of het seizoen.

Ik word wakker op zaterdagochtend en doe de gordijnen open. Ik zie de vrouw van 08.20u bij de bushalte staan.

Gedroogde viooltjes

Poëzie en LiteratuurGeef een reactie

Vanochtend vond ik een enveloppe die onder mijn deur was doorgeschoven. Enigszins verbaasd en gespannen maakte ik hem open. Er zat een handgeschreven brief in. Ik moest hem twee keer lezen voordat het tot me doordrong wat er in stond.

Je wilde weten hoe ik me voelde zodat je beter kon begrijpen wat jezelf voelde. 

‘Als ik naar je kijk dan zie ik angst in je ogen. Maar angst waarvoor, het heden, het verleden of de toekomst. Een pad dat breder wordt of juist alleen maar smaller zal worden? Je glimlacht steeds naar me, maar er is een terughoudendheid in. Alsof je twijfelt of je wel mag laten zien dat je me opmerkt….’

Toen ik de brief in de enveloppe terug deed zag ik dat er zaten er gedroogde viooltjes in zaten. 

Tekst geïnspireerd door het liedje “Un ramito de violetas” van Cecilia uit 1975

Korter dan kort Ultrakorte verhalen, Flash fiction of Microrrelatos.

Poëzie en LiteratuurGeef een reactie

Enkele reis inrichting, Illustratie: Xandra Knoth mei 2015
Enkele reis inrichting, Illustratie: Xandra Knoth mei 2015

Hoe kort is een kort verhaal oftewel hoe lang is een kort verhaal. Is een verhaal van een paar zinnen nog wel een verhaal te noemen. Ultrakorte verhalen zijn een bekend genre in de Spaanse en Latijns-Amerikaanse literatuur.

In 2005 schreef de Mexicaan Luis Felipe Lomelí het kortste Spaanse verhaal in de hele wereld.

De emigrant
– Vergeet u iets?
-Hopelijk!
(El emigrante – “¿Olvida usted algo? -¡Ojalá!”)

Een andere bekende schrijver van ultrakorte verhalen is Augusto Monterosso uit Guatemala. Zijn bekendste korte verhaal is:

“Toen hij wakker werd, was de dinosaurus er nog steeds.”
(Cuando despertó, el dinosaurio todavía estaba allí.)

In tien woorden wordt er een verhaal gecreëerd dat je nog 100 keer kunt lezen omdat het steeds nieuwe vragen oproept. Wanneer is de dinosaurus gekomen? Leeft de dinosaurus nog of is het een verzameling botten, dan is het niet zo raar dat de dino er nog is. Hoe kan iemand in slaapvallen naast een dinosaurus? …

Als opdracht voor een cursus Spaans heb ik het volgende korte verhaal geschreven:

Enkele reis inrichting

“Ik had een afspraak met mijn psychiater. Ik vertelde hem over het fantasiemannetje dat in mijn hoofd zit. Hij is ongeveer 15 centimeter groot en draagt sportieve kleding. Hij werd erg moe van het rumoer in mijn hoofd en wilde weg. Hij klopte op mijn schedel en zei: ik wil eruit, ik vind het hier niet leuk, ik wil weg. Ik zei tegen hem dat het niet kon en ook niet nodig is om weg te gaan. Toen ging hij met zijn ellebogen op zijn knieën zitten mokken. Af en toe klopte hij nog op mijn schedel. Geen idee waar hij nu gebleven is.”