Afgelopen week ben ik ’s middags boodschappen gaan doen om kinderen op een step te vermijden. Uiteindelijk is dit tijdstip niet veel beter. In de supermarkt word ik namelijk steeds door een of andere, mogelijk dementerende bejaarde met een rollator aangereden. Een verontschuldiging kan er niet vanaf. Ze kijken me boos aan. Alsof het mijn eigen schuld is dat ik word aangereden, omdat ik voortdurend op de verkeerde plek sta. Het doet best zeer maar dat realiseren ze zich niet.
Vandaag ben ik drie keer aangereden door dezelfde bejaarde. Dat vind ik wel verdacht, is hier sprake van opzet.? Het was ook iedere keer een frontale botsing. Ik vermoed dat ze snel door de supermarkt loopt om zo een positie in te innemen waardoor ze frontaal tegen me kan aanrijden. Ik ken deze vrouw, ze is mijn buurvrouw. In de twintig jaar dat ik hier woon heb ik haar nog nooit gesproken. Ze faciliteert de activisten die bij me voor de deur staan, dan ben ik snel klaar met iemand.
Bij de kassa stond ze achter me in de rij. Toeval of opzet? Zo kon ze nog een paar keer met haar rollator tegen me aanrijden. Ik heb toen gezegd dat ze wat afstand moest houden bij de kassa. Door haar reactie werd het duidelijk dat het opzet was. “Mijn boodschappen moeten nu op de band en ik kan er niet bij” “Dat klopt want u bent nu nog niet aan de beurt, u zult wat meer geduld moeten hebben. En stop met het tegen me aanduwen met de rollator”. Vervolgens gooide ze haar spullen van een afstand op de lopende band. Het incontinentiemateriaal vloog door de supermarkt en landde tussen mijn spullen. Ik heb toen alles wat van haar was terug in een winkelmandje gegooid. Toen bleek dat ze er niet bij kon omdat ze last had van haar rug. Dat vond op zich ik wel zielig, maar ik had er geen zin in om haar te helpen. Het is haar eigen schuld. Van dit soort militante gedrag houd ik niet.
Ze moesten eigenlijk alle voertuigen met wielen in de supermarkt verbieden. Alleen een winkelwagentje en verder niets.