Barcelona 2 december

10:15 Hotel Granvia

Na een nacht met vreemde dromen begint mijn dag toch goed. De koffiemachine is stuk maar de ober maakt een heerlijk kopje koffie voor me. Ik draag mijn nieuwe pantoffels en verontschuldig me bij de ober. “Ze zijn zo lelijk dat ze daardoor weer mooi zijn, Eigenlijk ben ik te oud ervoor” Hij vindt ze prachtig. Spanjaarden zijn altijd beleefd. Hij ziet mijn twijfel en zegt: “Thuis heb ik ook zulke sloffen, maar dan met beren”.

In de ontbijtzaal zit een vrouw in haar nachtjapon. Zo zie je maar wat aangekleed voor variaties heeft. Toen ze opstond van haar stoel begreep ik waarom ze zo schaars gekleed was: een bodybuildster. Echt geen gezicht al die spieren en het was ook al een oudere vrouw. Mijn benen zien er niet uit dat geef ik toe, maar dit is gewoon goor. Bij het ontbijtbuffet sprak de ober haar aan: “Je houdt van gewichtheffen” hij maakte een beweging met zijn armen. “Ja, ik ben een pro en gisteren heb ik de tweede prijs gewonnen”. Europa, wereld dat werd me niet helemaal duidelijk. De ober reageerde enthousiast, “gefeliciteerd” Spaanse beleefdheid.

11.00 Terras

Dom, dom dom ik ben mijn sigaretten vergeten. Zit ik heerlijk met mijn krantje en koffie op het verwarmde terras zonder sigaretten. De sigaretten tover ik uit een automaat. Nu nog een aansteker. De ober is zo vriendelijk om aan mij zijn aansteker te lenen. Hij dirigeert me snel maar buiten. “Nee, niet binnen je sigaret aansteken dat is al jaren verboden, om binnen te roken”.

11.45 Estanco

Bij een tabakszaak wil ik een aansteker kopen. Voor de deur staan drie mensen te roken. Geen idee of ze naar binnen willen. Ik wurm me tussen hen door en blijk voor te dringen. Nou ja, jammer dan. De vrouw komt met haar lot uit de loterij en ze hoopt op een klapper. Ze kust het lot voordat ze het aan de dame achter de balie geeft. Zij doet nog één of ander ritueel om het lot in te stralen. Ze strijkt ermee over haar lichaam en blaast een keer. Gespannen wacht iedereen als het lot door de automaat wordt gescand.”Geen prijs” staat er op het scherm. Teleurgesteld staat iedereen te zuchten. “Wat jammer, december is zo’n dure maand”, klaagt de vrouw. “Een nieuw lot dan maar?”

Ik heb nog een aansteker nodig. Het meisje ratelt een aantal opties: groot, klein, normaal, bic… Geen idee, uhm normaal. Weer nieuwe vragen. Mijn God, ik wil gewoon een aansteker. Uit mijn ooghoek zag ik er één met kitscherige beren erop. “Doe er maar één met beren” 

“Met beren?”

“Ja, daaronder”

“Mama hebben we aanstekers met beren?”

De hele zaak kijkt me inmiddels vragend aan: Een aansteker, hoe moeilijk kun je het maken?

“Ja, met beren die hebben we” bevestigd de moeder.

Ze zijn echt lelijk, nou ja dan maar de minst lelijke kiezen.

14:20 Caixaforum

De tentoonstelling over Opera in Caixaforum is erg mooi. Òpera. Passió, poder i política. De geschiedenis van opera. De tentoonstelling is opgesteld in chronologische volgorde. Het begint in Venetië en eindigt in Leningrad. Bij elk tijdperk hoort een componist. Zodra je de zaal inloopt hoor je met (een goede) koptelefoon de muziek van een componist. Allerlei kostuums uit een opera worden getoond. Er wordt vooral aandacht besteed aan de economische voorspoed en politieke ontwikkelingen die als het ware door de opera worden gevolgd. Concertzalen zijn symbolen van rijkdom en het middelpunt voor handel en politiek. Op grote schermen zijn opera’s te zien.

15.15 Restaurant Caixaforum

Menu van de dag. In het restaurant zit een Engelse mevrouw met de stem van ET. Het irriteert me mateloos. Oordoppen indoen? Muziek gaan luisteren of een duim in mijn oor? Ik overweeg ook nog de optie om “ET go home!” te roepen. Het is best een chique restaurant dus laat ik me maar netjes gedragen anders word ik weer aangezien voor een onbeschofte Duitse. Geen Nederlandse overigens, maar die zijn zeker niet minder onbeschoft. Getalsmatig natuurlijk wel in de minderheid. Het voorgerecht was sinaasappelsoep, heel bijzonder maar wel lekker.