Elke zaterdag staat er om 8.20u een vrouw te wachten op de bus bij de bushalte voor mijn huis. Ze maakt een nerveuze indruk omdat ze steeds al haar zakken en rugzak controleert. Ze maakt hierbij gebruik van een lijst waarop ze alles afvinkt. Het zijn vijf velletjes papier die elk na controle in de prullenmand worden weggegooid. Door het dragen van een mondkapje en de stress beslaat haar bril. Soms is de lijst nog niet helemaal afgewerkt als de bus komt en dan stopt ze de overgebleven blaadjes in haar tas.
Als bus 77 naar Nieuwegein gekomen is stapt ze niet in maar gaat weg, waarschijnlijk weer naar huis.
Het is een merkwaardig ritueel om de dag te beginnen. Wil ze graag op reis gaan maar komt ze steeds niet verder dan de bushalte? Of is dit een manieren controle te houden op haar leven. Niets is zo gestructureerd als op reis gaan. Het is een systeem dat eindeloos herhaald kan worden. Af en toe wat kleine aanpassingen naargelang de bestemming of het seizoen.
Ik word wakker op zaterdagochtend en doe de gordijnen open. Ik zie de vrouw van 08.20u bij de bushalte staan.