De afgelopen weken heb ik gekeken naar het programma “Eindelijk thuis”. Het gaat over geadopteerde kinderen die samen met een ouder teruggaan naar hun geboorteland. Ieder kind worstelt met de vraag waarom wilde mijn moeder mij niet en heeft ze me afgestaan.
Ik woon boven een abortuskliniek en op de dagen dat er mensen komen voor een behandeling staan er anti-abortusactivisten voor mijn deur. Door de jaren heen begin ik steeds meer een hekel aan ze te krijgen. Inmiddels zou ik ze het liefst de nek omdraaien. Als ze er staan denk ik: “Laat mensen hun eigen keuze maken”. ”Wie ben jij om te bepalen dat een abortus slecht is”. Natuurlijk bestaat er het recht op vrije meningsuiting maar ik denk dat zij misbruik maken van dit recht. Ze laten het namelijk niet toe dat andere mensen een andere mening hebben.
Ze doen het in naam van God maar ik kan me niet voorstellen dat God hun handelen goedkeurt. Ze hebben één keer een molotovcocktail door de ramen gegooid om het pand tot de grond toe af te laten branden. Dat er onschuldige mensen in het huis wonen dat weerhield hen er niet van. Nou hebben ze me wel verteld dat ik bij de duivel woon. Waarschijnlijk zien ze me als een satanist en dat ik verbrand is geen enkel probleem. In hun opvatting zal ik toch eeuwig branden in de hel.
De folders die ze uitdelen zijn absurd en manipulatief. Een deel van de folders gaat over adoptie en hulp van de kerk bij het krijgen van een kind. Dat zijn nog de rationele folders die een alternatief en hulp bieden. Nu kom ik weer terug op het programma over geadopteerde kinderen, een adoptie is niet een eenvoudige oplossing. De kinderen blijven met de vraag zitten waarom ben ik afgestaan en ze voelen zich ongewenst.
Wat doe je als vrouw als je zwanger bent geworden door een verkrachting? Dan draag je negen maanden een kind, en hiermee een deel van de verkrachter, in je lichaam. Als het kind geboren wordt kan het op je verkrachter lijken. Je kunt het natuurlijk afstaan voor adoptie. Op een dag komt dan de vraag, “waarom ben ik geadopteerd?”. “Nou je moeder is verkracht door je vader en zij was bang dat ze niet genoeg van je zou kunnen houden” Stuur een kind met die boodschap maar het leven in.
Er zijn regelmatig zwangere jonge meisjes die zelf nog maar kinderen zijn. Een kind opvoeden is niet eenvoudig en het is nog maar de vraag of een meisje van zestien dat kan. Haar ouders kunnen haar helpen maar het blijft een lastig verhaal. Zo zijn er nog veel meer situaties te bedenken waarbij een zwangerschap ongewenst is en leidt tot een abortus. De mogelijkheid van een abortus is bij wet geregeld, de vrouw maakt dus een legitieme keuze.
Hun protest tegen abortus vind ik daarom moeilijk te accepteren. Vooral als het op een radicale manier gebeurt. Zo heb ik ooit een folder in mijn hand geduwd gekregen met daarin een stripverhaal. Een foetus die zegt “Mijn mama wil mij niet, zij gaat nu naar de moordenaar. Ze is bezeten door de duivel”. Het is ook een keer gebeurd dat iemand zich op de parkeerplaats aan een levensgroot kruis liet vastbinden. Het kruis stond op een groot laken met allemaal bloedspatten erop geschilderd en er stonden “artsen” om heen met bloedspatten op hun kleding. De vrouw aan het kruis wilde zich opofferen voor alle kinderen die overleden zijn om zo hun zieltjes rust te kunnen geven. Daar houdt het bij mij op.
Elk jaar is er ook een nachtwake op de datum dat de abortuswet in werking is getreden. Ze staan met fakkels en foetussen voor de deur. De foetussen worden uitgedeeld aan voorbijgangers; daar zit je na een gezellig avondje stappen niet echt op te wachten. Op zich is het geen groot probleem dat ze voor mijn deur staan. Wat wel een probleem is, is dat het randdebielen zijn. Afgelopen jaar hebben ze een brandende fakkel in de kliko gegooid. Ik kwam toevallig thuis en zag rook uit de kliko komen. Toen ik een man erop aansprak zei hij “Ik dacht dat hij uit was en niet meer brandde”. Hij deed ook geen enkele moeite om me te helpen om de fakkel eruit te halen en het vuur te doven.
Inmiddels spreken ze mij niet meer aan als ik langsloop, waarschijnlijk omdat ik te oud ben. Ze weten ook hoe ik erover denk: hun acties hebben helemaal niks met God te maken.
