Godsamme

godsamme

Vandaag ben ik voor de eerste keer in mijn leven vervloekt. Ik kwam uit de boekwinkel en ineens stond er een man voor me. Een hippe moslim, spijkerbroek, djalaba en een kekke leren jack. Hij stak zijn middelvinger omhoog en zei: “In de naam van Allah, fuck you”. Helemaal perplex keek ik hem aan. Hoezo, wat is het probleem?

Alles en iedereen die hij tegenkwam werd vervloekt. De boekwinkel, de stadsbus, een vrouw met kinderwagen, een fietser en ik zelf. Moet erg vermoeiend zijn om de hele dag tegen iedereen hetzelfde te zeggen. ’s Avonds heeft hij vast een kramp in zijn middelvinger, dat kan niet anders.

Ik vroeg me af of ik deze moslim bij de politie zou moeten melden. Vandaag is het een vervloeking wat doet hij morgen? Wat zou ik doen als een non met een kruisje in haar hand “In de naam van God, fuck you” tegen me roept? Geeft me dat ook een onprettig gevoel? Het is eerder lachwekkend, meer niet. Van God valt ook niet zoveel te vrezen als van Allah. Ofschoon in de Bijbel meer geweld staat dan in de Koran. Een gestoorde moslim is dus enger dan een verknipte christen.

Uiteindelijk kan ik er niet zoveel mee. Het is namelijk niet een uitnodiging voor een goed gesprek. Waarbij je allerlei kanten van zijn uitspraak zou kunnen belichten? Waarom vervloek je me niet in het Arabisch? Wat zijn je criteria voor een vervloeking: leeftijd, geslacht of maatschappelijke status? Wat wil je hiermee bereiken? Wil je er überhaupt iets mee bereiken of is het alleen geraaskal?

Mocht ik overigens last krijgen van zijn vervloeking dan komt het met een paar weesgegroetjes vast wel weer goed.

El hada de la primavera – De lentefee

Lentefee
Lentefee, Illustratie: Xandra Knoth april 2015

Naar aanleiding van een lezing door Carmen Gil heb ik als opdracht een gedichtje geschreven over de Lentefee. Nu de lente op zich laat wachten toch al vast wat voorjaarswoorden. In het Spaans rijmt het prima, in het Nederlands helaas niet. Eerst de Spaanse versie en daarna volgt de Nederlandse vertaling.

El hada de la primavera

Cuando en primavera el hada
Vio que derritió el hielo
Y los aves migratorias en el cielo
Se sintió muy afortunada

Vive en primavera feliz
Siempre está cantando
De vez en cuando bailando, y
Quiere ser una cantatriz

Es un hada preciosa
Que lleva vestidos elegantes
Con piedritas brillantes
De una diseñadora famosa

Es la época de los corderitos
En todas partes brotan plantas
Ahora la vida es un camino de rosas, y
Hay muchos recuerdos bonitos

De lentefee

Toen de fee in de lente
Zag dat het ijs smolt, en
Trekvogels in de lucht vlogen
Voelde ze zich erg gelukkig

In de lente is ze blij
Ze zingt dan altijd
Af en toe danst ze, en
Wil ze een zangeres zijn

Het is een mooie fee
Die elegante kleding draagt
Met kleine glimmende steentjes
Van een beroemde ontwerper

De lammetjes staan in de wei
En overal lopen planten uit
Nu gaat het leven over rozen, en
Heeft ze mooie herinneringen erbij

Help een zwangere vrouw!

zwangere vrouw

Vandaag was er een zwangere vrouw in de bibliotheek en ze wilde haar boete, van zes euro, niet betalen. Ze zei dat ze volledig de controle kwijt was over haar brein. Door de zwangerschapshormonen functioneerden haar hersenen niet goed meer. Ze kon er helemaal niets aan doen dat de boeken een maand te laat waren. Ik begon me wel een beetje zorgen te maken. Kan ze van de bibliotheek de weg naar huis nog wel terugvinden? Boeken aan haar uitlenen is compleet onverantwoord. Komen ze nog ooit terug? Waarom volg je nog een cursus als je zo’n last hebt van je hormonen?

Vervolgens begon ze te onderhandelen over de hoogte van de boete. De helft, drie euro, wilde ze nog wel betalen. Ze gebruikte hiervoor als argument dat ze eigenlijk met zijn tweeën waren, zij en de ongeboren baby. Hier begreep ik echter niets van. Twee boeken te laat, is twee keer betalen en niet één boek, dat lijkt me vanzelfsprekend. Uiteindelijk vond ik het logischer dat ze een hogere boete moest betalen, namelijk twaalf euro, “Het moeder en het ongeboren kind te laat tarief”. Het was een onzinnig voorstel en heb het ter kennisgeving aangenomen. “Zes euro graag en wilt u het bonnetje?”

Vandaag was haar laatste les en ze wilde haar abonnement verlengen, met drie maanden, tot aan de geboorte van haar kind. Nu werd het helemaal fraai. De afgelopen drie maanden had ze niet optimaal gebruiken kunnen maken van de bibliotheek omdat ze zwanger was. Ze wilde daarom met terugwerkende kracht de bibliotheekpas in werking laten gaan, met andere woorden vanaf vandaag drie maanden gratis. Het was inmiddels wel overduidelijk dat ze niet meer logisch kon nadenken. Zolang ze zwanger is heeft het geen enkele zin om de pas te verlengen omdat ze, zoals ze zelf zegt, niet kan nadenken. Volgens haar redenering zou drie maanden na haar bevalling consequenter zijn. Hoe dan ook mag ik hopen dat haar verstandsverbijstering van tijdelijke aard is. Toen anderen zich ermee bemoeiden dacht ik: Basta ya! De pas heb ik voor vier weken gratis verlengd. Als iedereen van alles en nog wat, om wat voor reden dan ook, zelf gaat bepalen, wordt het een enorme chaos.

Gelukkig was er ook iemand in de bibliotheek die niet zwanger was en gewoon kon nadenken. Toen iedereen weg was zei een man: “Goed gedaan! Er zijn regels en daar moet je je aan houden anders heeft het geen zin om regels te hebben”. Daarna zei hij “Als je grenzen trekt dan creëer je grensgevallen. Dat is onontkoombaar. Bij grensgevallen heb je de mogelijkheid om van de regels af te wijken. Maar een grensgeval is een uitzondering en niet de regel”.

Nieuwe aanwinst in potloden collectie

collectors item

Een kleine toelichting bij deze foto is misschien wel een goed plan. Sinds een aantal jaren koop ik in elk museum een potlood. Geen kaarten, catalogi, posters of andere souvenirs. Inmiddels is het een aardige collectie geworden. Dit komt ook doordat mijn neefjes en nichtje in elk museum er één voor me kopen. Binnenkort ga ik schrijven over de mooiste potloden.

Geen idee overigens waar het rode potloodje vandaan komt. De dag na het stemmen zat het in mijn etui. Tijdens een Spaanse les haalde ik het eruit. Een aantal mensen zeiden direct: “Hé Mayke dat is een potlood uit het stembureau”. Afgelopen woensdag waren de potloden vastgemaakt aan kettinkje. Mocht je je afgevraagd hebben waarom, dan weet je nu het antwoord; er zijn dus mensen die het potlood meenemen, al dan niet bewust.

Gezellig met de bus

busVrijdag was ik op het Domplein. Aan de klokken kon ik horen dat er een begrafenis was. Zoals ik al eerder had gezien stond er een “rouwbus“. Een goede oplossing om mensen naar de begraafplaats of het crematorium te brengen. Vooral omdat in de binnenstad weinig parkeerplek is. Steeds vroeg ik me af, waar is de kist. Een rouwauto zag ik namelijk niet staan. Toen de bus langsreed zag ik dat de kist in de bus stond. Vol ongeloof keek ik de bus na. Doodskisten geven me altijd een naar gevoel. De overledene is weg maar toch niet echt weg.

Op de achterkant stond “Tours v.i.p.”. Ik weet niet waar het v.i.p betrekking op heeft, op de overledene of de rouwende passagiers. Mijn eerste reactie was “doodeng om met de kist in een bus te zitten”. Staat hij wel goed vast of begin de kist te schuiven bij een scherpe bocht of een keer hard remmen. Stel nou dat je een ongeluk krijgt, kan de kist daartegen, is het niet een groot risico omdat de kist makkelijk een ander kan verwonden als hij eenmaal begint te glijden

Ik wilde wel meer weten over de bus en bezocht hun website. Alle faciliteiten werden beschreven. Er is bijvoorbeeld een toilet aanwezig voor “kleine boodschap”, wat doe je dan met een dringende grote boodschap? De verlichting in de bus kan worden aangepast naar de sfeer van de situatie. Het licht uit lijkt me gepaster dan een steeds van kleur veranderend moodlight, rood, blauw, groen…. Er is ook een mogelijkheid om muziek te spelen of foto’s te laten zien. Het klinkt inmiddels als een soort discobus.

Op de website kun je ook naar een filmpje kijken. Alles wordt van bovenaf gefilmd en ik vermoed dat er gebruik is gemaakt van een drone. Het ziet er vreemd uit, ik vroeg me af of iemand een dronefimpje van de begrafenis heeft gemaakt of dat het een begrafenis is voor de commercie, de kist met bloemen is even geleend en de rouwende mensen komen uit een naburig café.

De site verwees naar een Achterhoekse uitvaartbeurs. Daar kun je in alle rust de bus bekijken. Op de beurs was nog veel meer te zien. Het meest opmerkelijk vond ik een mevrouw die als medium de begrafenis gaat begeleiden. Ik neem aan dat ze contact maakt met de overledene. Dat kan tot bizarre situaties leiden. Je kunt dan beter bij het principe blijven over de dode niets dan goed. Anders loop je het risico dat het medium begint te pruttelen, “ik houd helemaal niet van witte rozen” zegt de man die zijn hele leven alles wat groeit en bloeit uit zijn tuin heeft verwijderd en nu volgens de rouwkaart van witte rozen houdt.

De begrafenissector is een goed lopende branche geworden. Je kunt het zo gek niet bedenken of het is mogelijk. Er is nog meer mogelijk dan waar je zelf ooit behoefte aan hebt. Maar zoals in de economie geldt, aanbod creëert de vraag. Gelukkig weet ik zelf niet hoe ik de aarde verlaat. Maar ik hoop dat ik niet met de bus mee hoef maar gewoon een auto voor mezelf krijg.